จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 272

ภายใต้สถานการณ์เหล่านี้ ตราบใดที่เป็นคนอยากมีศักดิ์ศรี ก็ไม่มีเหตุผลที่จะไม่ดื่ม

อีกอย่างฉีเจิ้นยังเป็นคนที่หวงศักดิ์ศรีมาก

“เหอะ ก็แค่สามถ้วยเอง?”

“ฉันดื่ม!”

ฉีเจิ้นเดินมาข้างโต๊ะ เอื้อมมือไปยกชามขึ้นมา แต่ถูกกุมด้วยมืออันทรงพลัง เขาไม่สามารถสลัดออกได้

เมื่อเงยหน้าขึ้น ถึงรู้ว่าเจียงชื่อห้ามเขาไว้อยู่

“หมอเทวดาเจียง?”

เจียงชื่อกล่าวเบาๆ “คุณฉี ดูจากสีหน้าและการหายใจของคุณ ตับของคุณไม่ได้มีปัญหาเล็กๆแน่ ปกติดูแลดีไม่มีปัญหา แต่เมื่อได้สัมผัสเหล้า ต้องตายแน่ๆ”

คำพูดนี้ช่างน่ากลัวเหลือเกิน

ยิ่งพูดจากปากหมอยิ่งน่ากลัว

ฉีหยางเยาะเย้ยและพูดว่า “โอเค อย่ามาเล่นละครตรงนี้เลย ทำเหมือนฉันดูไม่ออกเหรอ?”

“ความจริงใจสักนิดเลยไม่มี เหอๆ คนอย่างนี้จะคิดที่อยากจะสืบทอดตระกูลอีกเหรอ?”

“โธ่เอ้ย!”

สีหน้าของฉีเจิ้นยิ่งดูแย่ลงเรื่อยๆ

เจียงชื่อยิ้มเล็กน้อย และตบหลังมือเขาเบาๆ ให้สัญญาณว่าเขาอย่าเพิ่งวู่วาม

เจียงชื่อกระแอม และพูดว่า “เหล้าสามถ้วยนี้ ฉันขอดื่มแทนคุณฉี ถือว่าเป็นการชดเชยแทนคุณฉี”

“นาย?”

ฉีหยางมีความสุข “นายนี่มันอะไรกัน? คู่ควรที่จะมาชดใช้แทนพี่ชายคนโตฉันงั้นเหรอ?”

เจียงชื่อพูด “ฉันก็ไม่ได้เป็นคนสูงส่งอะไร คนต่ำต้อยคำพูดย่อมไม่มีน้ำหนัก เอางี้แล้วกัน นายอ้างว่าฉายาพันแก้วไม่เมา——เซียนขี้เมาไม่ใช่เหรอ? งั้นฉันจะขอดื่มกับนายครั้งหนึ่ง นายดื่มหนึ่งถ้วย ฉันดื่มสามถ้วย นายไม่หยุด ฉันก็ไม่หยุด”

“เมื่อไหร่ที่คิดว่าลงโทษพอแล้ว ก็หยุด”

“อย่างนี้ก็ได้เหรอ?”

ทุกคนตรงนั้นต่างตกตะลึง นี่มันก่อเรื่องไปทั่วไม่ใช่เหรอ?

นั่นมันเหล้าขาวนะ ไม่ใช่น้ำเปล่า!