จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 276

หัวใจของเจียงชื่อยังคงเต้นไม่หยุด ไม่รู้ว่ามันเริ่มเมื่อไหร่ เรือนร่างเด็กสาวคนนั้น สถิตอยู่ในหัวของเขา และวนอยู่ไม่ไปไหน

เขานอนลงบนพื้น และห่มผ้าห่ม

เพียงแค่หลับตา ในใจก็จินตนาการถึงท่าทางอันสง่างามของซูสวนในกระจกฝ้า

สวย

อ่อนเยาว์

เย้ายวน

ลืมไม่ลง

ในใจของเจียงชื่อ ถูกกวนจนจิตใจไม่สงบ

แม้ว่าจะหลับตา แม้ทั้งกายและใจก็เหนื่อยล้าแล้ว แต่ในสมองกลับวุ่นวาย ไม่มีกะจิตกะใจจะนอนเลย

ซูสวนที่เดินออกมาในตอนนี้ สวมชุดนอนสายเดี่ยว กลิ่นกายหอมอบอวลไปทั้งห้อง เป็นกลิ่นของหญิงสาวที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ผู้ชายคนไหนก็จะไม่ทน

แถมไม่มีชุดชั้นใน เผยความเย้ายวนของผู้หญิง

เจียงชื่อหลับตาปี๋

ห้ามเลยเถิดแม้แต่นิด

ซูสวนปีนขึ้นไปบนเตียง ห่มผ้าห่ม และวางมือบนสวิตช์ไฟในห้อง

“พี่เขย ราตรีสวัสดิ์”

คำพูดเบาๆ เคลื่อนนิ้วช้าๆ ตุ๊บ ไฟดับ

ซูสวนนอนอยู่บนเตียง

ห้องเงียบมาก ต่างก็ได้ยินเสียงหายใจของกันและกันอย่างชัดเจน ใจของชายหญิงกระสับกระส่าย แต่เพราะความเก้ๆกังๆ พวกเขาต้องเก็บกดความสั่นไหวในใจไว้

บางครั้ง ถ้าพลาดก็คือพลาด

แม้ว่าจะชอบมากแค่ไหน

เปล่าประโยชน์

พระจันทร์อยู่สูงนอกหน้าต่าง ราวกับโคมไฟที่ไม่มีที่สิ้นสุด แสงจันทร์ส่องผ่านหน้าต่าง ส่องไปยังสองคนที่ไม่มีวันอยู่ด้วยกันได้

ขมขื่น ทุกข์ทน