“แก……”
“โป๋สิ้นหง แกมันขี้โกง!”
โป๋สิ้นหงพยักหน้าเบาๆ “ไม่อำมหิตไม่ใช่เจ้าคนนายคน มิน่าล่ะฉัน ถ้าจะโทษ ก็โทษที่ตัวนายโง่เอง นายในตอนนี้ไม่ใช่พิธีกรของอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์แล้ว สำหรับฉันนายไม่มีประโยชน์อีกแล้ว แค่สิ่งของไร้ค่า ทำไมฉันต้องให้เงินนายด้วยล่ะ?
ฟางซินหมิงอยากจะร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตา
ทำไมเขาถึงได้โง่ขนาดนี้?
ถ้าเขาไม่ฟังคำของโป๋สิ้นหง เป็นพิธีกรในคอนเสิร์ตส่งท้ายปีเก่าในคืนนี้ให้อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์อย่างซื่อสัตย์
แบบนี้สามารถสร้างชื่อเสียงให้ดังขึ้นได้อีก ประการที่สอง ค่าตัวขึ้นเวทีหกแสนหยวน ได้เงินเข้ามาในบัตรของตัวเองไม่น้อยเลย
ตอนนี้ดีชะมัด
ไม่เพียงแค่ไม่ได้เงินค่าตัวขึ้นเวที และยังต้องชดใช้ค่าเสียหายหกแสนหยวนสำหรับการผิดสัญญาอีก
ไหนจะหนี้พนันนอกระบบอีกหลายแสน
ยิ่งคิดยิ่งร้อนรน
ยิ่งคิดยิ่งโมโห
ทั้งหมดนี้เกิดจากโป๋สิ้นหง
เขากัดฟันจ้องเขม็ง “โป๋สิ้นหง แกกล้าเล่นกับฉัน ฉันจะสู้กับแกสุดชีวิต!”
เขายังไม่ทันได้ลงมือ จู่ๆก็มีบอดี้การ์ดที่แข็งแกร่งและสูงใหญ่สองคนเดินขึ้นไปทันที คนละข้าง ยกฟางซินหมิงขึ้น
โป๋สิ้นหงพ่นควันบุหรี่ “ปากเขาเหม็นเกินไป ฉีดสเปรย์ดับกลิ่นสิ”
“ครับ!!!”
บอดี้การ์ดงัดปากของฟางซินหมิงเปิดออก บอดี้การ์ดอีกคนหนึ่งหยิบยาดับกลิ่นและฉีดเข้าไปในปากของเขา
ฟางซินหมิงกำลังดิ้นรนกับความเจ็บปวด
ไม่นาน ก็เป็นลมเพราะน้ำลายฟูมปาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...