จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 303

กงเฉิงหัวเราะ “ไล่ออก?ให้ตายสิ! ผมเป็นผู้บริหารของเขตเจียงหนานนะ มีแค่ผมเท่านั้นที่มีอำนาจไล่คนอื่นออก ไม่มีใครไล่ผมออกได้ แล้วคุณคิดว่าคุณเป็นใคร มีสิทธิ์อะไรมาไล่ผมออก?”

หยางเย่หวาได้แต่ส่ายหัว

จากนั้นเขาหยิบเอกสารเลิกจ้างออกมาจากกระเป๋าเสื้อแล้วส่งให้กับกงเฉิง

“คุณดูเอาเองก็แล้วกัน นี่เป็นเอกสารเลิกจ้างที่ออกโดยสำนักงานใหญ่จากมิลาน กงเฉิงคุณถูกเจ้าบ้านตระกูลฉี สำนักงานใหญ่ของเครื่องประดับดาวฤกษ์ไล่ออกเป็นการส่วนตัวนะ และตอนนี้ ผมหยางเย่หวาคือผู้บริหารของเขตเจียงหนานแทนคุณแล้ว”

“คุณ เข้าใจแล้วใช่ไหม?”

นี่มัน.....

กงเฉิงเบิกตากว้างทันที

เขากำลังเล่นตลกอะไรกัน? คนของสำนักงานใหญ่จากมิลาน จะมาเสียเวลากับเรื่องในเขตเจียงหนานได้อย่างไร?

ทั้งๆ ที่บริษัทก็มีหลายต่อหลายสาขา แล้วทำไมถึงมาไล่เราออกในเวลานี้ด้วย?

ไม่มีทาง

จะบังเอิญมากไปเชียว

กงเฉิงคว้าเอกสารมา ซึ่งในเอกสารก็เขียนไว้อย่างชัดเจนว่าเขาถูกไล่ออกแล้ว

นอกจากนี้ โทรศัพท์ของเขาก็ได้รับข้อความว่า พรุ่งนี้ให้ไปเซ็นใบลาออกที่บริษัทด้วย

ทุกอย่าง มันจบแล้ว

“ไม่มีทาง เป็นไปไม่ได้”

“ทำไมอยู่ดีๆ ผมถึงถูกไล่ออก?”

“ผมเป็นถึงผู้จัดการของเขตเจียงหนานเชียวนะ จะไล่ผมออกได้อย่างไร?”

กงเฉิงทำตัวไม่ถูก เขาไม่รู้ว่าควรพูดอะไรอีก ก่อนหน้านี้เขายังเยาะเย้ยเจียงชื่อและจะทำการถอนการลงทุนอยู่เลย

แต่ 20 นาทีต่อมา ตำแหน่งผู้บริหารของเขากลับมีคนใหม่มาแทนที่แล้ว

ซึ่งทุกอย่างเป็นไปตามที่เจียงชื่อพูดจริงๆ

จากนั้นเขาทรุดตัวลงกับพื้นด้วยความสิ้นหวัง เขารับไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขาจริงๆ