จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 310

ในอีกฟากหนึ่งของเมื่อง ในเขตที่นั่งวีไอพีในคอนเสิร์ตของอี้โม่

เฉิงดันถิงดูเซ่ทิงเฟิงที่กำลังร้องเพลงอยู่บนเวทีและอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิจฉา

เธอไม่รู้ว่าผู้ชายอย่างเจียงชื่อคนนี้เข้าไปครอบครองพื้นที่ในหัวใจของเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ ซึ่งสิ่งนี้เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลย

ตั้งแต่เล็กจนโต เฉิงดันถิงเป็นคนที่ฉลาดและหัวไวคนหนึ่ง ไม่มีสิ่งใดที่เธอทำเองไม่ได้

ดังนั้นผู้ชายจึงเป็นกลุ่มคนที่ไร้ประโยชน์สำหรับเธอ

และเธอไม่เคยคิดเลยว่าสักวันจะมีผู้ชายที่ทำให้เธอหวั่นไหวได้ จนกระทั่งเธอได้พบกับเจียงชื่อ

เฉิงดันถิงก็ไม่รู้ว่าเธอควรร้องไห้หรือหัวเราะดี

เพราะรักครั้งแรกของเธอนั้น ดันมาเป็นผู้ชายที่แต่งงานและมีครอบครัวไปแล้ว

เธอได้แต่ส่ายหัวและถอนหายใจพูดว่า " “ประธานเจียง งานของที่นี่เดี๋ยวฉันจัดการต่อเองค่ะ คุณกลับบ้านก่อนเถอะ ที่บ้านต้องมีคนรอคุณอยู่แล้ว"

เป็นคำพูดที่ออกมาจากใจจริงหรือเปล่า?

แน่นอนว่าไม่

ซึ่งแน่นอนว่าเฉิงดันถิงต้องหวังให้ผู้ชายที่เธอชอบอยู่กับเธอไปนานๆ แต่ลึกๆ ในใจเธอก็รู้ว่าหัวใจของผู้ชายคนนี้ไม่ได้อยู่ที่นี่นานแล้ว จะห้ามเขาก็เปล่าประโยชน์

ในเมื่อมันเป็นไปไม่ได้ก็อย่าไปเพ้อฝันเลยจะดีกว่า

เธอเป็นคนเด็ดขาดตลอดมา

เจียงชื่อยืนขึ้นและลากับทุกคนในที่นั่งวีไอพีแล้วเดินออกจากห้องไป

และ 40 นาทีต่อมา เขาก็ได้กลับถึงบ้าน

ทันทีที่เดินเข้ามาในบ้าน เขาก็เห็นตระกูลติงกับตระกูลหวางที่กำลังนั่งรับประทานอาหารอยู่ร่วมกัน

แต่ดูแล้วสีหน้าของตระกูลหวางไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ สงสัยต้องมีเรื่องกันแน่ๆ

แม้ว่าสาเหตุทั้งหมดนั้นเกิดจากตัวของเจียงชื่อ แต่เจียงชื่อกลับไม่รู้เองว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่

เมื่อเห็นลูกเขยสุดที่รักกลับมา ติงฉี่ซานก็รีบยืนขึ้นและพูดอย่างร่าเริงว่า "ลูกเขยสุดที่รัก พ่อคิดถึงลูกจริงๆ เลยรู้ไหม! มาๆๆ รีบเข้ามานั่งกับพ่อเร็วเข้า"