จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 316

ในค่ำคืนนี้ ทั้งสองได้เปิดใจคุยกันอีกครั้ง

และนี่เป็นใครแรกที่เจียงชื่อได้แสดงมุมที่อ่อนโยนของเขา เพราะถึงแม้เขาจะเป็นเทพแห่งสงครามชูร่า แต่ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็ยังเป็นมนุษย์ที่มีเนื้อหนังคนหนึ่ง

แม้จะเป็นผู้ชาย แต่ก็มีวันหนึ่งที่จะรู้สึกเหนื่อยได้ถ้าต้องทนรับกับเรื่องบางเรื่องตลอดเวลา

ดังนั้นหลังจากที่เขาได้พูดความในใจออกไป เขาจึงรู้สึกสบายใจอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

แต่แล้ว......

คนที่ทำลายบรรยากาศในค่ำคืนนี้ก็ปรากฏ

ทันใดนั้น ชายกลุ่มหนึ่งที่แต่งตัวหรูหราได้ขี่มอเตอร์ไซค์เข้ามาในสวนนั้น

เมื่อคู่รักต่างๆ ที่เห็นคนกลุ่มนั้น พวกเขาก็รีบลุกขึ้นแล้วหยิบข้าวของและเตรียมตัวออกไปจากที่นี่ทันที

จากนั้นมีคนใจดีที่เดินผ่านเจียงชื่อได้เตือนเขาว่า “พวกคุณยังอยู่กันทำไม? พวกหมอกแดงมาแล้ว ยังไม่มีออกไปอีก เดี๋ยวก็เจอดีหรอก!”

เจียงชื่อขมวดคิ้วอย่างสงสัย

หมอกแดง?

เขาไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อนเลยจริงๆ อีกอย่างวันนี้ท้องฟ้าแจ่มใส และเวลาก็ยังไม่ถึงเที่ยงคืน นอกจากนี้เขายังเตรียมของที่จะให้ติงเมิ่งเหยนอีกด้วย

จะให้กลับไปเวลานี้ มันจะไม่เสียบรรยากาศเกินไปหน่อยหรือ?

เจียงชื่อยิ้มแล้วส่ายหัวตอบ “เรายังไม่ไปไหนครับ”

และคนใจดีคนนั้นก็ถอนหายใจตอบ “อย่าหาว่าไม่เตือนนะ ไปก่อนละ”

ในไม่ช้า ทุกคนในสวนสาธารณะก็ออกจากพื้นที่กันหมด แม้แต่คนเฒ่าคนแก่ก็ไม่มีใครกล้าอยู่ต่อสักคน

คนของหมอกแดงขี่มอเตอร์ไซค์เข้าไปก่อความวุ่นวายในสวนสาธารณะ พวกเขาชนทุกอย่างที่ขวางหน้า ไม่เว้นแต่ผู้คนที่เดินอยู่บนถนน

คนอื่นไม่มีใครกล้าต่อว่าพวกเขาเลยสักคน ทำได้เพียงคิดว่าตัวเองโชคร้ายที่ต้องมาเจอกับคนกลุ่มนี้ ทุกคนรีบหนีออกไปโดยที่ไม่กล้าแสดงสีหน้าไม่พอใจต่อพวกเขาเลย

จากนั้นคนกลุ่มนี้ก็ขี่รถซิ่งแล้วหยิบเครื่องพ่นสีออกมาและเริ่มพ่นสีไปทั่วสวนสาธารณะแห่งนี้ พวกเขาได้เปลี่ยนสภาพของสวนสาธารณะฮัวไห่ตามใจชอบ

เมื่อเห็นสถานการณ์แบบนี้ เจียงชื่อก็รู้สึกโกรธมาก