จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 318

เจี่ยจ้านออกคำสั่ง และลูกน้องของเขาก็ลงจากรถแล้วเข้ามายืนล้อมติงเมิ่งเหยนไว้เหมือนฝูงหมาป่าที่หิวโหย

ติงเมิ่งเหยนกลัวจนตัวสั่นและเข้ามาหลบอยู่หลังของเจียงชื่อ

ในขณะที่กลุ่มของหมอกแดงกำลังได้ใจนั้น พวกเขาก็ได้ยินเสียงระฆังที่ดังสนั่นดังขึ้นจากในตัวเมือง

แก๊ง~~

แก๊ง~~

แก๊ง~~

เสียงที่ดังสนั่น คมชัด แสบแก้วหู ทำให้คนฟังแล้วรู้สึกตกใจมาก

กลุ่มของหมอกแดงหยุดลงและมองไปที่ยังทิศทางของเสียงระฆังนั้น

บอกลาสิ่งเก่า ต้อนรับสิ่งใหม่

ปีเก่าผ่านไป ปีใหม่มาถึงแล้ว

ทุกคนในโลกใบนี้อายุเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งปีแล้ว

เสียงดังสนั่นนี้ดังติดต่อกันถึงสิบสองครั้ง และทุกเสียงที่ดังขึ้นก็ได้กระทบกับใจคน

ไม่นานหลังจากนั้น เสียงระฆังปีใหม่ก็ได้หยุดลง

เจียงชื่อแหงนมองบนฟ้าอีกครั้ง จากนั้นถอนหายใจและพูดอย่างแผ่วเบาว่า “วันนี้ผมอารมณ์ไม่ค่อยดีนัก ผมไม่อยากลงมือทำร้ายใคร พวกคุณถือโอกาสนี้รีบกลับไปกันก่อนดีกว่า”

เป็นคำพูดที่ดูเรียบง่ายมาก

แน่นอนว่าไม่มีใครอยากรับฟังอยู่แล้ว

เจี่ยจ้านกุมท้องของเขาและหัวเราะออกมาดังๆ อีกครั้ง จากนั้นชี้ไปที่เจียงชื่อว่า “สติแตกไปแล้วเหรอ? แกไม่แหกตาดูบ้างเหรอว่าพวกเรามากันกี่คน? หรือว่า แกคนเดียวจะสู้กับพวกเรายี่สิบคนได้? แกคิดว่าแกเป็น......”

เขายังไม่ทันพูดจบ แต่ทันใดนั้นการสั่นสะเทือนของพื้นดินก็เกิดขึ้น ตามด้วยเสียงคำรามของเครื่องยนต์ต่างๆ

มันคือรถยนต์

ขบวนรถยนต์!