อ่านสรุป บทที่ 327 โรคนี้รักษาไม่ยาก จาก จอมนักรบท้าโลก โดย ต้วนจื้อเวยหนีซือ
บทที่ บทที่ 327 โรคนี้รักษาไม่ยาก คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายใช้ชีวิต จอมนักรบท้าโลก ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย ต้วนจื้อเวยหนีซือ อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
"คุณหลินคะ อาการของคุณค่อนข้างพิเศษหน่อยค่ะ ฉันเกรงว่าการรักษาทั่วไปจะไม่สามารถรักษาอาการของคุณได้เลยค่ะ"
"ถ้าต้องการรักษาให้หายขาดจริงๆ วิธีเดียวก็คือต้องเปลี่ยนไตใหม่และยังต้องเปลี่ยนไตที่เข้ากับร่างกายของคุณด้วยนะคะ"
เปลี่ยนไต
เป็นวิธีที่ดีที่สุด
ซึ่งโรคทั้งหมดเกิดจากปัญหาของไต และถ้าสามารถเปลี่ยนไตที่เสียได้ แน่นอนว่าปัญหาการป่วยของร่างกายจะดีขึ้น
เพียงแต่ว่า......
จะไปหาไตจากที่ไหน คงไม่ต้องพูดถึงในประเทศแล้ว เพราะแม้แต่ทั่วโลกยังแทบจะหาไม่ได้เลย
อีกอย่างไตของคนทุกคนนั้นมีค่ามากกว่าเงินทองอยู่แล้ว
หลินเจียหรงถอนหายใจและพูดอย่างผิดหวัง "ผมรู้ว่าการเปลี่ยนไตเป็นวิธีที่ดีที่สุดครับ หมอหลายๆ คนเคยบอกผมเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้วด้วย แต่ปัญหาคือผมจะไปหาไตจากที่ไหน? ที่ยากไปกว่านั้นคือผมต้องหาไตที่เข้ากับร่างกายผมได้ด้วย"
"ถ้าผมสามารถหาที่เปลี่ยนได้ ผมก็เปลี่ยนไปนานแล้วสินะครับ จะเสียเวลามาหาคุณทำไม?"
"คุณหมอซินครับ ทักษะทางการแพทย์ของตระกูลซินของคุณคงไม่ได้มีเท่านี้หรอกใช่ไหมครับ?"
เป็นคำพูดที่ฟังแล้วน่าอึดอัดใจมาก
หลายๆ คนที่มารักษาที่นี่ก็เพราะชื่อเสียงนับร้อยปีของหอการแพทย์ตระกูลซิน หรือไม่ก็เพราะชื่อเสียงของฮัวโต๋หญิง
ซึ่งชื่อเสียงนั้นเป็นสิ่งสำคัญที่สุดของแพทย์คนหนึ่งในการดึงดูดลูกค้าอยู่แล้ว
ถ้าชื่อเสียงพังลง อนาคตของแพทย์คนนั้นก็จะจบลงด้วยเช่นกัน
ซินยุ่นไม่สนใจชื่อเสียงของเธอในฐานะ 'ฮัวโต๋หญิง' ได้ แต่เธอจะทำให้หอการแพทย์ตระกูลซินของเธอเสียชื่อเสียงไม่ได้
แต่......ดูเหมือนว่าไม่มีทางเลือกอื่นแล้วนอกจากการเปลี่ยนไต
ซึ่งตอนนี้ซินยุ่นก็รู้แล้วว่าสองพ่อลูกตระกูลสือทำไมถึงพาผู้ป่วยที่มีฐานะคนนี้มาให้เธอ เพราะทั้งสองไม่มีปัญญารักษาอาการของหลินเจียหรงแล้วจริงๆ!
ไม่ว่าจะเลือกวิธีไหนมันก็ผิดไปหมด
ซินยุ่นทำตัวไม่ถูกจริงๆ เธอไม่รู้จะเลือกทางไหน และไม่รู้จะตอบพวกเขายังไง
เป็นโรคที่เธอไม่สามารถรักษาได้ แต่ดันปฏิเสธที่จะรักษาไม่ได้ กลยุทธ์ของสองพ่อลูกตระกูลสือนั้นร้ายกาจจริงๆ!
หลินเจียหรงที่เห็นเธอเงียบไปก็ขมวดคิ้วถาม "คุณหมอซินครับ ทักษะทางการแพทย์ที่เก็บเป็นความลับของตระกูลซินของคุณมันเข้มงวดขนาดนั้นเลยเหรอครับ? คนอย่างผมไม่มีสิทธิ์ที่จะได้รับการรักษาจริงๆ เหรอครับ?"
"ไม่นะคะคุณหลิน คุณเข้าใจผิดแล้ว"
"เข้าใจผิดอะไรครับ ถ้าคุณคิดว่าคนอย่างผมคู่ควรที่จะได้รับการรักษา คุณก็รับปากผมสิครับ แต่ถ้าคุณคิดว่าผมไม่มีสิทธิ์ได้รับการรักษาด้วยวิธีนั้น คุณก็บอกผมมาตรงๆ ผมจะได้ไม่เสียเวลาอีก"
ซินยุ่นรู้สึกอึดอัดใจมากสำหรับความกดดันที่มาจากหลินเจียหรง
จนกระทั่งเวลานี้ เจียงชื่อที่เงียบมาทั้งวันก็เดินเข้ามาพูดด้วยรอยยิ้ม "โรคนี้ ที่จริงรักษาไม่ยากเลยครับ"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...