จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 334

ไม่รู้เพราะเหตุใด เจียงชื่อช่วยซินยุ่นขนาดนี้แล้ว แต่ก็ยังทำให้เธอไม่มีความสุข แม้กระทั่งทำให้เธอโกรธอย่างไม่มีเหตุผล และไม่ว่าเจียงชื่อจะทำอะไรซินยุ่นก็จะรู้สึกไม่พอใจไปหมด

ดูเหมือนเจียงชื่อจะกลายเป็นส่วนเกินอย่างไรอย่างนั้น

แต่เมื่อไหร่ที่เจียงชื่อเสนอตัวว่าจะกลับไปก่อน มันก็ยิ่งทำให้ซินยุ่นแสดงอาการไม่พอใจมากกว่าเดิม!

เจียงชื่อได้แต่สับสน

เขาไม่รู้ว่าควรอยู่ต่อหรือจากไป? ไม่รู้จริงๆ ว่าต้องทำอย่างไร

จนกระทั่งการปรากฏตัวของคุณปู่ซินจื่อหมิน ถึงจะทำให้ความสับสนของเจียงชื่อรู้สึกคลี่คลายลง

ซินจื่อหมินที่เห็นเจียงชื่อก็รู้สึกดีใจมาก หลังจากกล่าวทักทายกันแล้วเขาก็เริ่มสอนวิชาแพทย์ของตระกูลซินและตอบคำถามมากมายที่เจียงชื่อสงสัยมาตลอด

และหลังจากการฝึกวิชาในครั้งนี้ เจียงชื่อก็มีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับทักษะทางการแพทย์ได้อย่างลึกซึ้งมากขึ้น

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว จนพระอาทิตย์ใกล้จะตกดิน

เจียงชื่อลุกขึ้นแล้วกล่าวคำอำลา แต่ซินยุ่นในขณะนี้ยังคงเย็นชาเช่นเคย เธอไม่แม้แต่จะเงยหน้ามองเจียงชื่อและทำตัวเหมือนเธอนั้นรังเกียจเขามาก

เจียงชื่อคิดแล้วคิดอีกว่าเขาทำอะไรผิดต่อซินยุ่น แต่ในที่สุดก็ต้องจากไปอย่างค้างคาใจ

แต่ว่าหลังจากที่เจียงชื่อจากไป ซินยุ่นถึงเงยหน้าขึ้นแล้วมองไปที่แผ่นหลังของเขาอย่างอึดอัดใจ

"มองอะไร?" ซินจื่อหมินเดินเข้ามาถาม

"ปะ เปล่า" ซินยุ่นก็รีบก้มหน้าก้มตาจัดรายการยาในมือต่อ

ซินจื่อหมินส่ายหัวแล้วพูดว่า "ตอนเขาอยู่ เธอทำเป็นไม่สนใจ แต่ตอนนี้เขากลับไปแล้วเธอดันมาคิดถึงเขา มันใช่เรื่องเหรอ? คนอื่นเขายังคิดว่าเธอเกลียดเขาแล้ว"

ซินยุ่นหงุดหงิดจนโยนรายการยาไว้บนโต๊ะ "ก็หนูเกลียดเขาจริงๆ น่ะ! ทั้ง ๆ ที่มีภรรยาแล้ว ยัง ยังจะ......"

ซินยุ่นไม่สามารถพูดต่อได้

บางครั้ง ความขมขื่นบางอย่างทำได้เพียงซ่อนอยู่ในใจเท่านั้น

แต่คนที่เป็นพ่อย่างซินจื่อหมินจะไม่เข้าใจความรู้สึกของลูกสาวตัวเองได้อย่างไร?

เขาถอนหายใจและพูดว่า "เรื่องความรู้สึกไม่ได้ห้ามกันง่ายๆ หรอกนะ ถ้าความรักมันเกิดขึ้นแล้ว ไม่มีใครยับยั้งมันได้หรอก เธออย่าไปโทษคนอื่นเขาเลย"