จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 351

เส้นเลือดปรากฏขึ้นในดวงตาของเจียงชื่อ

แม้กระทั่งรสชาติแห่งน้ำตาที่ลืมไปนานแล้วก็ยังไหลออกมาคลอเบ้าตาอย่างไม่รู้ตัว

ผู้ชายที่ร้องไห้โดยไม่มีน้ำตานั้น มีเพียงความเศร้าที่ยังไม่ถึงขีดสุดเท่านั้น!

ใช่ว่าเทพแห่งสงครามชูร่าจะร้องไห้ไม่เป็น

แต่เขาจะร้องไห้ไม่ได้

ดังนั้นน้ำตาได้แต่คลอเบ้า ความรู้สึกผิด ความคิดถึง การโทษตัวเอง ทุกความรู้สึกได้ผุดขึ้นมาในใจของเจียงชื่อ

สองกำปั้น บีบแน่นขึ้น

แขน เหยียดตรง

พละกำลัง ปรากฏขึ้นในทันที

"จัดการมันซะ!!!"

ด้วยเสียงตะโกนของซีเหมินจุ้น ชายฉกรรจ์ยอดฝีมือเจ็ดแปดคนนั้นก็กระโจนเข้าใส่เจียงชื่อ และมีดในมือของทุกคนต่างก็ฟันแทงไปยังจุดสำคัญของเจียงชื่อ

ลำคอ หัวใจ ท้ายทอย กระดูกสันหลัง ไม่ว่าจะเป็นจุดใด ถ้าหากถูกโจมตีเข้าคงไม่เหลือแม้แต่ชีวิตอย่างแน่นอน

วิกฤตกำลังเข้ามา

ถ้าเป็นคนธรรมดาคงไม่ต้องคิดหาวิธีเอาตัวรอดภายใต้สถานการณ์เช่นนี้แล้ว สิ่งเดียวที่คิดได้คือทำอย่างไรให้ความตายของตัวเองทุกข์น้อยลง

แต่เจียงชื่อไม่ใช่คนธรรมดา

เขาคือเทพแห่งสงครามชูร่า!

"เหอะ!!!"

เจียงชื่อตวาดใส่และเคลื่อนตัวไปยังด้านหลังของชายฉกรรจ์คนหนึ่งด้วยความเร็วราวกับสายฟ้าและบีบศีรษะเขาไว้

จากนั้นบีบแรงขึ้น

แคร่ก แคร่ก ชายฉกรรจ์คนนั้นยังไม่ทันได้ส่งเสียงใดๆ มือและเท้าของเขาก่อนอ่อนแรงลงเหมือนคนอัมพาต

เจียงชื่อเตะมีดของชายคนนั้นที่อยู่บนพื้นกระเด็นไปหาชายอีกคนที่กำลังเข้ามาและแทงเข้าไปกลางอกของเขา

ในชั่วพริบตา ทั้งสองก็สิ้นลมหายใจลง

ชายฉกรรจ์อีกหกคนต่างมองหน้ากันและรุมล้อมเข้ามาอีกครั้ง