สรุปเนื้อหา บทที่ 353 เหนือฟ้ายังมีฟ้า – จอมนักรบท้าโลก โดย ต้วนจื้อเวยหนีซือ
บท บทที่ 353 เหนือฟ้ายังมีฟ้า ของ จอมนักรบท้าโลก ในหมวดนิยายใช้ชีวิต เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย ต้วนจื้อเวยหนีซือ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
แต่ความจริงนั้นเขาคิดผิดไปแล้ว เพราะซุนจ้ายเย้นไม่ได้เป็นคนไม่รักชีวิตของสหายของตน แต่ไม่รักชีวิตของพวกเขามากกว่า
เพราะในสายตาของซุนจ้ายเย้นนั้น พวกเขาไม่ใช่สหายของเขาเลย
เขาอดไม่ได้ที่จะปล่อยให้พวกเขาตายด้วยซ้ำ
เมื่อเดินไปถึงที่กรงเหล็กนั้น ซุนจ้ายเย้นมองไปที่เจียงชื่อ และเจียงชื่อก็มองไปที่เขา
ซุนจ้ายเย้นยิ้มอย่างขมขื่น "ผมยังจำได้ว่าเราเพิ่งช่วยเหลือผู้คนด้วยกันในวันนั้น แต่ไม่คิดเลยว่าไม่กี่วันต่อมาเราก็ต้องเป็นศัตรูกันแล้ว ช่างน่าเสียใจจริงๆ นะครับ"
เจียงชื่อพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ "คนอย่างคุณไปยุ่งเกี่ยวกับซุนหย่งเจินได้ยังไงกัน?"
ซุนหย่งเจินยิ้มพูด "เหอะๆ เพราะเขาคือซุนจ้ายเย้น น้องชายแท้ๆ ของผมไงล่ะ คงคิดไม่ถึงสินะ?"
เจียงชื่อส่ายหัวด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น
"ถึงว่า"
"แยกผมออกจากคนของผม ตัดขาดช่องทางการติดต่อของผม จากนั้นให้คนแปดคนมารับเคาะ แล้วยังให้ซีเหมินจุ้นออกมาเป็นเหยื่อล่อในตอนที่ผมขาดสติอีกด้วย"
"แล้วผมจะไม่ติดกับได้ยังไงล่ะ?"
"แผนการที่ฉลาดหนักแหลมแบบนี้ คงไม่ใช่คนโง่อย่างซุนหย่งเจินจะคิดได้อย่างแน่นอน"
ซุนหย่งเจินขมวดคิ้ว แม้จะอารมณ์เสียมาก แต่......ดูเหมือนว่าสิ่งที่เจียงชื่อพูดนั้นเป็นความจริง
เขาจึงได้แต่ยิ้มและไม่ได้เก็บมาใส่ใจ
เพราะท้ายที่สุดแล้ว ในโลกใบนี้แทบจะไม่มีคนฉลาดกว่าซุนจ้ายเย้น ดังนั้นจึงไม่แปลกที่เขาไม่ฉลาดเท่าซุนจ้ายเย้น
จากนั้นซุนจ้ายเย้นหยิบกล่องเถ้ากระดูกออกมาและพูดว่า "เจียงชื่อ คุณเป็นคนดีนะ ฉะนั้นการที่ต้องฆ่าคุณนั้นเป็นทางเลือกสุดท้ายของผมจริงๆ แต่มีเรื่องหนึ่งที่คุณสามารถวางใจได้คือ เถ้ากระดูกที่ถูกเททิ้งก่อนหน้านี้ที่จริงแล้วเป็นเถ้ากระดูกของสุนัขป่า ส่วนเถ้ากระดูกของน้องชายคุณเจียงโม่ยังอยู่ที่ผม"
"หลังจากคุณตายแล้ว ผมจะฝังเถ้ากระดูกของคุณไว้กับน้องชายคุณ ให้พวกคุณได้อยู่ด้วยกัน"
"นี่เป็นสิ่งเดียวที่ผมสามารถทำเพื่อคุณได้"
"ถือว่าเป็นการตอบแทนสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ให้กับคุณก็แล้วกันนะ"
"แต่ประธานซุนครับ ดูเหมือนสองคนนั้นจะพอมีฝีมือเลยนะครับ"
"เก่งแค่ไหนก็แค่คนสองคน เรียกทุกคนในโรงงานออกไปให้หมด แค่สองคนจะสู้ไม่ไหวได้ยังไง?"
"รับทราบครับ"
ลูกน้องเดินออกไปอย่างรวดเร็ว
ในเวลานี้ ซุนจ้ายเย้นได้แต่ขมวดคิ้วแล้วมองไปที่เจียงชื่อ "ผมตัดการเชื่อมต่อของคุณแล้วนะ ทำไมยังมีคนตามมาถึงที่ได้?"
เจียงชื่อยิ้มจางๆ และแลบลิ้นออกมา
มีชิปอิเล็กทรอนิกส์ขนาดเท่าเล็บมืออยู่ที่ปลายลิ้นของเขา มันคือเครื่องติดตาม!
ดูเหมือนว่าเจียงชื่อได้ระบุตำแหน่งของเขาตั้งแต่เริ่มต้นแล้ว และลูกน้องของเขาก็รู้ตำแหน่งนี้อย่างชัดเจนแล้วด้วย
ซุนจ้ายเย้นขมวดคิ้วแน่นขึ้น เขาเริ่มรู้สึกไม่ดี ดูเหมือนว่า......เจียงชื่อตั้งใจมาติดกับที่นี่?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...