จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 404

หน้าตาของหยางจุนเทียนน่าเกลียดราวกับตับหมู ก่อนหน้านี้ยังดูถูกจู้หมิงอยู่เลย ลั่นวาจาว่าจะเอาชนะเขา แล้วปรากฏว่ายังไง ถูกคนอื่นกดจมดินสิไม่ว่า!

โคตรน่าอับอาย

โดยเฉพาะอับอายต่อหน้าหยางเมิ่นหยุน หยางจุนเทียนอยากจะกลั้นใจตายให้รู้แล้วรู้รอด

หยางเมิ่นหยุนก็อับอายเช่นกัน

ยินดีเดิมพันก็ต้องยอมรับความพ่ายแพ้ เดิมทีควรจะโทรหาพ่อให้เขามาที่นี่ แต่ถ้าทำแบบนั้นจริง ทีมรถเฟอร์รารี่ ก็เสียหน้าแย่สิ!

หยางเมิ่นหยุนหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา เปิดเข้าสมุดบันทึกเบอร์อย่างไม่เต็มใจ หยางจุนเทียนที่อยู่ข้างๆ ก็พูดไม่ออก ทุกสิ่งอย่างล้วนเป็นเพราะเขาไร้ความสามารถ

ฟึ่บ!!!

ในขณะที่หยางเมิ่นหยุนกำลังจะต่อสาย มือแกร่งข้างหนึ่งก็กดโทรศัพท์ลง

"หืม?"

หยางเมิ่นหยุนเงยหน้าขึ้น ถึงได้เห็นว่าเจียงชื่อเป็นคนกดโทรศัพท์มือถือของตัวเองลง

เขายิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า "ไม่ต้องโทร"

ไม่ต้องโทรเหรอ

ถ้าอย่างนั้นไม่เป็นการผิดข้อตกลงเหรอ

หยางจุนเทียนที่อยู่ข้างๆ พูดด้วยน้ำเสียงชั่วร้ายว่า "นายคิดอะไรอยู่ สำหรับนักแข่งรถ เครดิตสำคัญกว่าสิ่งอื่นใดนะ!"

เจียงชื่อยิ้ม

เขามองไปยังจู้หมิง แล้วพูดบางเบาว่า "ถ้าฉันแข่งกับนายอีกล่ะว่าไง หากฉันชนะ เรื่องนี้ถือว่าแล้วกันไป หากฉันแพ้ ก็แล้วแต่นายจัดการ"

จู้หมิงเหลือบมองดูเจียงชื่อ "นายเป็นใคร"

"ฉันชื่อเจียงชื่อ เป็นสมาชิกใหม่ที่เพิ่งมาวันนี้ของทีม"

"สมาชิกใหม่?"

จู้หมิงบ่นทันที "สมาชิกใหม่มีคุณสมบัติอะไรมาท้าฉัน ถ้ามีพวกขยะวิ่งมาท้าทายฉัน แล้วฉันรับคำท้าทุกคน งั้นวันๆ ฉันไม่ยุ่งตายเหรอ ไสหัวไป!"