คุณท่านหวงพยักหน้า ดูลูกชายของตัวเองและพูดว่า "เสี่ยวเหนียนเอ้ย อันที่จริงในบันดาลลูกๆ ทั้งหมด ฉันไม่เคยเห็นนายอยู่ในสายตา นายเป็นคนจิตใจดีมีเมตตา จิตใจลังเลไม่มีความเด็ดขาด อ่อนแอเกินไป"
"เฮ้ แต่ก็เพราะเหตุนี้ ช่วงเวลาที่คนอื่นแย่งกันจะแบ่งเงิน ในใจนายกลับคิดแต่จะช่วยชีวิตฉัน"
"ดูแล้ว ความสามารถกลับเป็นเรื่องเล็ก แต่บุคลิกความเป็นคนถึงจะเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด"
"ช่างเถอะ!"
คุณท่านหวงยื่นมือขวาออกมา ถอดแหวนทองที่อยู่นิ้วกลางออก
"มา เสี่ยวเหยียน นายเก็บไว้"
"หา? คุณพ่อ นี่คือแหวนที่เป็นสัญลักษณ์ของตำแหน่งสัญลักษณ์เจ้าบ้าน นี่คุณพ่อจะทำอะไรครับ?"
คุณท่านหวงพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม "ลูกคนนี้ นี่ยังดูไม่ออกเหรอ? พ่อจะยกตำแหน่งเจ้าบ้านให้นายสืบทอด!นายนะดีทุกอย่าง แต่นิสัยเหมือนผู้หญิงมากไปหน่อย นิสัยแบบนี้ต้องแก้ไข ต้องแก้นะ!"
หวงลี่เหยียนไม่กล้าพูดอะไรอีก ยื่นมือรับแหวนมา
คุณท่านหวงพูดว่า "ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปนายก็คือเจ้าบ้านตระกูลหวง พ่อจะค่อยๆ สอนวิธีจัดการธุรกิจของตระกูลหวง สำหรับพี่น้องทั้งหมดของนาย ให้เงินกับพวกเขาคนละก้อน แล้วขับไล่ออกไปให้หมดเถอะ"
"อ๊ะ แบบนี้เหมาะสมหรือครับ?"
"เหอ มีอะไรไม่เหมาะสม? คนพวกนั้นคิดถึงแต่เงินของฉัน ยิ่งอยากได้เงินของฉัน ฉันก็ยิ่งไม่ให้พวกเขาได้ดั่งใจ ฉันยอมให้ค่าชดเชยพวกเขาก็ถือว่าบุญแล้ว เสี่ยวเหนียน ไปจัดการเถอะ"
"ครับ"
หวงลี่เหยียนสวมแหวนแล้วออกจากห้องนอน
คุณท่านหวงถามเจียงชื่ออีกครั้ง "คุณเจียง อย่าโกรธที่ผมพูดตรงๆ ก่อนหน้านี้ที่หลงหยันหยวนไม่เคยได้ยินว่าท่านเป็นแพทย์ที่เก่งกาจขนาดนี้"
"พวกเราไม่ใช่หลงหยันหยวน"
"มิน่า งั้นพวกคุณมาทำอะไร?"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...