จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 452

สำหรับข้อเสนอแนะอันนี้ของหลินเมิ่นหยุน หยางจุนเทียนกลับรู้สึกพอใจอย่างมาก

เพราะแทบไม่มีความเป็นไปได้เลยว่าเขาจะแพ้แต่อย่างใด!

สมาชิกของทีมทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างเป็นคนของเขา มีใครไม่ช่วยเขาบ้าง? ถือโอกาสหาสักสองคนออกมา คนคนนั้นที่เป็นตัวแทนของเจียงชื่อต้องยอมอ่อนข้อให้แน่ ถ้าเป็นเช่นนี้ เจียงชื่อจะชนะอย่างไร?

หยางจุนเทียนพยักหน้า "อืม ข้อเสนอนี้ก็ไม่เลว ในเมื่อเทียบความรู้หลักทฤษฎี งั้นก็ต้องใช้การปฏิบัติมาเทียบ ฉันไม่ต้องลงสนามด้วยตัวเอง เป็นยังไงบ้าง เจียงชื่อ แกกล้ามาแข่งหน่อยมั้ย?"

เจียงชื่อพยักหน้า "โอเค ฉันไม่มีปัญหา"

ประเด็นสำคัญของปัญหามาแล้ว จะเลือกสองคนไหนออกมาดี?

หลินเมิ่นหยุนก้าวออกมาเองและพูดว่า "ไม่ต้องไปหาใครเป็นพิเศษหรอก ให้ฉันกับเถียนจีเถอะ? พวกเราสองคนมีปัญหาการเข้าโค้งเหมือนกันพอดี ฉันเป็นตัวแทนเจียงชื่อ เถียนจีก็เป็นตัวแทนจุนเทียน เป็นยังไง?"

หยางจุนเทียนสีหน้าอึมครึม

ถ้าบอกว่าในตอนนี้มีใครไม่ยอมอ่อนข้อให้ คงมีเพียงคนเดียวเท่านั้น นั่นก็คือหลินเมิ่นหยุน!

เขาไม่สะดวกจะโต้แย้งหลินเมิ่นหยุน

เถียนจีพูดเสียงเบาๆ "หัวหน้าครับ วางใจได้เลย ดีเลวยังไงผมก็เป็นนักแข่งรถมืออาชีพ แกร่งกว่าคุณหลินไม่น้อยในทุกๆ ด้าน ให้ผมแข่งกับหล่อน ผมไม่รังแกหล่อนก็ถือว่าเกรงใจแล้วครับ หล่อนยังคิดจะชนะอีก? เป็นไปไม่ได้"

หลินเมิ่นหยุนชนะไม่ได้ นั่นหมายความว่าเจียงชื่อชนะไม่ได้ด้วย

หยางจุนเทียนพยักหน้าแล้ว "ได้ งั้นพวกเราต่างไปสอน'ลูกศิษย์'ของตัวเองเถอะ อีกครึ่งชั่วโมงเจอกัน"

เขาพาเถียนจีเดินไปยังข้างหนึ่ง จากนั้นไปสอนเทคนิคเกี่ยวกับการเข้าโค้งให้เถียนจีด้วยตนเอง ความจริงเรื่องนี้ก็เคยสอนไปแล้วก่อนหน้านี้ ที่สอนครั้งนี้ยิ่งละเอียดและจริงจังกว่าเท่านั้น

หลินเมิ่นหยุนถามเจียงชื่อว่า "งั้นนายอยากสอนอะไรฉัน? ควรเข้าโค้งตอนไหนดี?"

เจียงชื่อพูดจาแบบลึกลับ "ที่ฉันอยากสอนเธอมีเพียงสี่คำนี้--รับมือตามสถานการณ์"

"รับมือตามสถานการณ์?"