จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 458

หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง ลู่ยี่พาพยาบาลสูงใหญ่ห้าวหาญที่'ติดอาวุธครบชุด'เดินเข้าไปในห้องผ่าตัด หยางจุนเทียนกับหลินเมิ่นหยุนมองหน้าซึ่งกันและกันทีหนึ่ง ต่างสงสัยอยู่บ้าง

ภายในโรงพยาบาลมีพยาบาลที่ล่ำบึ้กขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน?

แต่ว่านี่ไม่สำคัญ สิ่งสำคัญคือสามารถช่วยชีวิตเถียนจีให้รอดได้หรือไม่

เดินเข้าห้องผ่าตัด ปิดประตูสนิท

เจียงชื่อเดินมาถึงด้านหน้าเตียงคนไข้ ตรวจดูอาการของเถียนจีสักครู่ จากนั้นหยิบเข็มเงินแถวหนึ่งออกมา

ลู่ยี่พูดอย่างหมดคำจะพูดพอสมควร "นี่ นายคงไม่ได้อยากจะใช้ของเล่นพรรค์นี้มาช่วยคนหรอกมั้ง?"

"อืม"

"อืมอะไรกัน? ของแบบนั้นเอามาช่วยคนได้เหรอ? นายอย่ามาล้อเล่นกับฉันได้มั้ย?"

เจียงชื่อพูดจานิ่งๆ "ถ้านายไม่อยากให้คนไข้ตายล่ะก็ หุบปากไปเดี๋ยวนี้เลย"

ลู่ยี่ถลึงตาใส่เจียงชื่ออย่างเคียดแค้น

ได้ ให้นายได้ใจไป

ถ้านายสามารถรักษาคนไข้ให้หายได้ก็แล้วไป แต่ถ้านายรักษาไม่หาย หึๆ นายรอหายนะได้เลย!

ภายในห้องผ่าตัดเงียบสงบไปช่วงหนึ่ง

เจียงชื่อใช้เข็มเงินดำเนินการ'แทง'ไปยังแต่ละตำแหน่งของร่างกายเถียนจี ดูจากภายนอกของเถียนจีเพียงเป็นบาดแผลถูกขีดข่วนรอยหนึ่ง แต่ทว่าในความเป็นจริง เขามีเลือดคั่งในสมองอยู่เล็กน้อย

เป็นสิ่งที่เกิดในกระบวนการกระแทก

เลือดคั่งเต็มอยู่ภายในสมอง หากระบายออกไม่ทันเวลา มีความเป็นไปได้ที่ไม่อาจรักษาคนไข้ให้หายดี

ลู่ยี่ยังอายุน้อยเกินไป มองปัญหาเพียงมองแค่ภายนอก จึงมองไม่เห็นสิ่งที่อยู่ระดับลึกลงไปอีก ดังนั้นเขาถึงคิดแค่ว่าคนไข้มีเพียงบาดแผลที่ขีดข่วนอย่างเดียว

หลังจากผ่านการแทงไปรอบหนึ่ง เจียงชื่อก็เข้าใจปัญหาทุกอย่างของคนไข้แม่นยำดี หาตำแหน่งที่เลือดคั่งได้ถูกต้องแล้ว

จากนั้นมาถึงก้าวที่สำคัญที่สุด--ระบายออก

เจียงชื่อใช้เข็มเงินกระจายเลือดคั่งในสมองของเถียนจีออกทั้งหมด กระจายออกไปในทางเดินของเลือดลม ส่วนเลือดที่เพิ่มมา ถูกดึงไหลออกมาผ่านเงินเข็มที่ปักเข้าไปตรงหลังศีรษะ