จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 527

ผู้มีอิทธิพลท้องถิ่นร่างอ้วนนั้นรู้จักเจียงชื่อ ในงานประมูลเขาเองก็ได้เห็นความโออ่าของเจียงชื่ออยู่พอควร แต่ไม่ว่าจะพูดอย่างไรตามกฎของงานเต้นรำ ใครก็ตามที่ได้นัดหมายก่อนก็จะได้ไป ไม่ว่าใครก็มาแย่งไปไม่ได้

บรรดาผู้ที่มาก็ล้วนแต่เป็นเหล่ามหาเศรษฐี หากผู้หญิงของตนมาโดนแย่งไปล่ะก็หน้าตาศักดิ์ก็ไม่ต้องมีแล้วล่ะ

ผู้มีอิทธิพลท้องถิ่นร่างอ้วนพูดอย่างเย็นชา "อะไรกัน คุณเจียงชื่อเองก็เล็งพนักงานเสิร์ฟหญิงคนนี้เหมือนกันหรอกเหรอ?"

เจียงชื่อไม่ได้พูดอะไร แต่ดูจากการกระทำของเขาแล้วมันแสดงให้เห็นได้ชัดว่า เขาจะต้องเอาเสี่ยวเตี๋ยมาให้ได้!

ผู้มีอิทธิพลท้องถิ่นร่างอ้วนขัดริมฝีปาก "กฎของงานเต้นรำคุณไม่รู้หรอกเหรอ?"

"ใครมาก่อนได้ก่อน!"

"ฉันเห็นผู้หญิงคนนี้ก่อน หล่อนต้องเป็นของฉัน"

ขณะที่พูด เขาก็หัวเราะออกมาเบาๆ "หากคุณต้องการจริงๆ ก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ พนักงานเสิร์ฟหญิงคนนี้จะเป็นของคุณ ถ้าหากว่าคุณยอมยกผู้หญิงของคุณมาให้ฉันเล่นด้วยสักพัก"

เขาเองก็เฝ้ามองซินยุ่นมานานพอควร

ยังไงซะ ผู้หญิงที่ดูสวยสง่าเช่นนั้นมายังที่แห่งนี้ก็ต้องโดดเด่นเห็นชัดเป็นธรรมดา

ผู้ชายที่มาที่นี่จะมีสักกี่คนที่มีจิตใจที่บริสุทธิ์?ทุกๆ คนต่างมีเจตนาที่ไม่ดีด้วยกันทั้งนั้น เฉกเช่นกับหมาป่าที่หิวโหย เมื่อเห็นแกะสีขาวตัวน้อยๆ อย่างซินยุ่นแล้วจะยังให้ไม่น้ำลายหกลงด้วยความตื่นเต้นได้อย่างไรกัน?

ผู้หญิงคนนี้นั่นทำให้คนละโมบโลภมากเกินไป

อย่างไรก็ตาม ในโลกใบนี้นั้นมีผู้หญิงที่สวยงามอยู่เป็นจำนวนมาก ไม่ใช่ว่ามองใครก็จะสามารถแย่งชิงเอาไปได้เสมอ ในบางครั้ง คนเราก็ต้องรู้จักประมาณตนเอง

จับต้องไม่ได้ ห้ามแตะต้องเป็นอันขาด

มิเช่นนั้น…

เจียงชื่อนั้นรู้สึกรังเกียจผู้มีอิทธิพลท้องถิ่นร่างอ้วนนี้จนถึงขีดสุด เมื่อมาถึงในครั้งแรก เขาไม่เข้าใจกฎเกณฑ์อะไรมากนัก มีกฎข้อเดียวสำหรับเขา นั่นก็คือใครก็ตามที่ทำให้เขาขุ่นเคือง มันจะต้องถูกลงโทษ!

เจียงชื่อจับเข้าไปที่ปกคอเสื้อของผู้มีอิทธิพลท้องถิ่นร่างอ้วนนั้นด้วยมือข้างเดียว เปล่งคำสี่คำรอดผ่านออกมาจากฟันของเขา "ไสหัวไปซะ!"