จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 535

"ฉันชื่อเสี่ยวเตี๋ย"

"อืม แล้วคุณกับเจียงชื่อมีความสัมพันธ์อะไร?"

เสี่ยวเตี๋ยตะลึงครู่หนึ่ง ลังเล อยากจะพูดแต่ก็ไม่กล้าพูด

แสงเย็นชาแวบผ่านดวงตาของสุ่ยชิงเหยา ทันใดนั้นทำให้เสี่ยวเตี๋ยรู้สึกเหมือนมีมีดคมวางอยู่บนคอของเธอ

"ที่จริงแล้วเขาคือ..."

เสี่ยวเตี๋ยไม่กล้าปกปิดอีกต่อไป เธอบอกความจริงทั้งหมดให้สุ่ยชิงเหยาอย่างละเอียดถี่ถ้วน

สุ่ยชิงเหยาฟังจบ เงยมองขึ้นไปบนเพดาน

"คิดไม่ถึง คุณถึงกับยังมีอดีตแบบนี้"

"งั้นดูเหมือนว่าเจียงชื่อมาที่นี่เพื่อคุณโดยเฉพาะ"

พูดจบ เขาจ้องมองไปที่เสี่ยวเตี๋ย "ตอนนี้คุณโทรหาเจียงชื่อ บอกเขาว่าคุณยินดีที่จะไปกับเขา เวลาและสถานที่เดี๋ยวผมจะส่งให้คุณ"

"ห๊ะ?"

เสี่ยวเตี๋ยไม่เข้าใจ สุ่ยชิงเหยาต้องการจะทำอะไร? จะปล่อยให้ตัวเองไปเหรอ?

คิดให้ดีๆ ไม่ถูกนะ

ถ้าหากจะปล่อยตัวเองไปจริงๆ งั้นตอนนี้ก็สามารถปล่อยตัวเองไปได้ แล้วต้องให้เวลาและสถานที่ที่แน่นอนอีกทำไม?

เกรงว่าจะเป็นเชิญท่านลงโอ่ง ต้องการใช้ตัวเองมาจัดการกับเจียงชื่อ

ทั้งๆ ที่รู้ว่านี่เป็นแผนการ แต่เสี่ยวเตี๋ยก็ไม่มีความกล้าพอที่จะปฏิเสธ ถ้าเธอกล้าพูดคำว่า "ไม่" คำเดียว เธอคงจะถูกสุ่ยชิงเหยาทรมานจนตายได้ทุกเมื่อ

"ฉันจะโทรเดี๋ยวนี้"

ทันทีที่เสี่ยวเตี๋ยหยิบโทรศัพท์ของเธอออกมา สุ่ยชิงเหยาก็ใช้ไม้เท้าขวางมือของเธอและพูดช้าๆ ว่า "ถ้าคุณกล้าตุกติก ผมพร้อมจะหั่นคุณเป็นชิ้นๆ เพื่อเอาไปเลี้ยงจระเข้"

คนอื่นพูดแบบนี้อาจเป็นแค่คำขู่ทำให้คนอื่นให้หวาดกลัว แต่สำหรับสุ่ยชิงเหยาพูดแบบนี้แล้ว เรื่องอะไรเขาก็สามารถทำได้จริงๆ

เสี่ยวเตี๋ยกลืนน้ำลายไม่กล้าที่จะประมาทแม้แต่น้อย

.....

อีกฝั่งหนึ่ง เจียงชื่อกับซินยุ่นกลับไปถึงที่โรงแรม