จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 550

จนวินาทีที่เจียงชื่อหันหน้ากลับมา เซี่ยเมิ่งจื้อก็ตกตะลึงอย่างสิ้นเชิง คนทำร้ายคือผู้บริหารระดับสูงของเขตเจียงหนานไม่ใช่หรือ?!

นี่ๆๆ…

เซี่ยเมิ่งจื้อตกตะลึงและหยุดเดินทันที ไม่กล้าก้าวไปข้างหน้าอีก

เซี่ยหยุนที่อยู่ข้างหลังเข้ามาพูดโง่ๆ "พี่ชาย รีบจับเขาเลย เขาไม่เพียงแต่ตีฉัน แต่ยังโยนรถของฉันลงไปในแม่น้ำด้วย นายช่วยจัดการแทนฉันหน่อย จับเขาขังไว้สักสิบยี่สิบปี ชาตินี้ไม่ต้องปล่อยเขาออกมาเลยยิ่งดี"

ในเวลาเดียวกัน เซี่ยหยุนก็ชูนิ้วกลางให้เจียงชื่อ หน้าตาเหมือนคางคกขึ้นวอ

ในสายตาของเขา เมื่อได้เซี่ยเมิ่งจื้อออกโรง วันนี้เขาจะได้ระบายความโกรธแน่นอน ถึงอย่างไรในสายตาของเขา พี่ชายลูกพี่ลูกน้องของเขาก็เป็นคนที่เก่งกาจมากที่สุดในเขตเจียงหนาน

กบในกะลา สายตาไม่มองการณ์ไกล

ในขณะนี้ร่างกายของเซี่ยเมิ่งจื้อสั่นสะท้าน คนอื่นไม่รู้ แต่เขาจะไม่รู้ได้อย่างไร?

ความแตกต่างทางฐานะระหว่างเขากับเจียงชื่อ เหมือนมีทางช้างเผือกกั้นอยู่

หากเจียงชื่อต้องการฆ่าเขา มันจะเป็นเรื่องง่ายดาย แต่จะให้เขาจัดการกับเจียงชื่อ? ฮ่าฮ่า เพ้อเจ้อ ฝันกลางวัน

ในเวลาเดียวกัน เซี่ยเมิ่งจื้อก็รู้ดีว่า เจียงชื่อไม่มีทางทำร้ายใครโดยไม่มีเหตุผล เรื่องนี้ต้องมีความจริงซ่อนอยู่ และมีความเป็นไปได้สูงที่เซี่ยหยุนจะทำผิดก่อน

หลังจากสบสายตากับเจียงชื่อได้สามวินาที เซี่ยเมิ่งจื้อก็กลืนน้ำลายแล้วถามเซี่ยหยุนว่า "นายแน่ใจเหรอว่าเขาทำร้ายนาย?"

"ใช่แล้ว เขาเป็นคนทำร้ายฉัน"

"พี่ชาย สั่งสอนเขาสิ!"

สั่งสอนเขา? ฮ่าฮ่า

เซี่ยเมิ่งจื้อยกมือขึ้น แล้วออกคำสั่ง "เข้ามา ใส่กุญแจมือเซี่ยหยุน!"

เซี่ยหยุนก็ตะโกนตามว่า "ใช่แล้ว ใส่กุญแจมือ!"

ทันทีที่พูดออกไปเช่นนั้น เซี่ยหยุนก็ตกตะลึง

"เดี๋ยวก่อน ไม่ใช่สิ พี่ชายดื่มมากเกินไปแล้ว พูดจาผิดๆ ถูกๆ"

"จะจับฉันใส่กุญแจมือได้ยังไง?"