ผู้จัดการเฉาและหลิวเต๋อหวางมองหน้ากัน แล้วเผยรอยยิ้มอย่างมีเล่ห์เหลี่ยม ต่างฝ่ายต่างรู้ซึ่งกันและกัน
ในเวลานี้ ติงเมิ่งเหยนได้เดินเข้ามาแล้วพูดว่า "ขอดูใบแจ้งหนี้และใบเสร็จหน่อยได้ไหมคะ?"
"ได้สิครับ"
หลิวเต๋อหวางมอบของให้ติงเมิ่งเหยน
ติงเมิ่งเหยนในฐานะเจ้าหน้าที่ระดับสูงของบริษัทติงหรง เธอมีความสามารถเชี่ยวชาญในด้านนี้มาก จะจริงหรือปลอม แค่มองก็รู้แล้ว
หลังจากวิเคราะห์อย่างถี่ถ้วน ติงเมิ่งเหยนก็ถอนหายใจออกมา
"เป็นของปลอมจริงๆ ด้วย"
ในเวลานี้ คุณลุงคุณป้ายิ่งทนไม่ไหวแล้ว ชี้หน้าด่าหลิวเต๋อหวาง จนถึงขนาดอยากจะกระโจนเข้าไปตบหลิวเต๋อหวางสักสองที
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจึงรีบวิ่งเข้าไปจับมือของคุณป้าคนนั้นทันที หลายคนช่วยกันลากตัวคุณป้าออกไป
"ฮ่าฮ่า ไม่ดูเลยว่าที่นี่ที่ไหน กล้ามาก่อเรื่องงั้นหรือ? ช่างกล้ามาก!"
หลิวเต๋อหวางตำหนิผู้คน "ตอนนี้ความจริงก็ชัดเจนแล้ว พวกคุณเอาใบแจ้งหนี้กับใบเสร็จปลอมเหมือนมาต้มตุ๋นพวกเรา? เห็นคนของเครื่องประดับดาวฤกษ์ทำอะไรไม่เป็น หลอกง่ายเหรอ?"
"ถึงแม้ว่าใบแจ้งหนี้ที่พวกคุณเอามาจะเป็นของจริง แต่โจรอย่างพวกคุณ ผมจะเชื่อได้ยังไงว่าพวกคุณไม่ได้เอาไปสับเปลี่ยนหลังจากซื้อของไปแล้ว?"
"ผมมีทัศนคติที่ยุติธรรมและไม่เห็นแก่ตัว เรื่องนี้ ผมขอสนับสนุนผู้จัดการเฉาอย่างเต็มที่!"
"ไม่ว่าพวกคุณจะโวยวายหรือร้องเรียนก็ตาม พวกเราเครื่องประดับดาวฤกษ์จะไม่เกรงกลัว ขอบอกพวกคุณไว้เลยว่า วันนี้ ใครก็อย่าคิดว่าจะขอคืนได้แม้แต่เฟินเดียวเลย!"
สิ่งที่เขาพูดนั้นมีคุณธรรมเหตุผลถูกต้อง
บรรดาคุณลุงคุณป้าได้แต่กล้ำกลืนพูดไม่ออก ถูกอีกฝ่ายปั่นหัวอย่างแท้จริง
พวกเขาจะรู้ได้อย่างไรว่าใบแจ้งหนี้ที่ออกโดยเครื่องประดับดาวฤกษ์แท้ๆ จะเป็นของปลอม? มันกลับกลายเป็นว่าอีกฝ่ายได้ทำทางหนีทีไล่เอาไว้ตั้งแต่เริ่มต้นแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...