จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 568

"ฉันทำอะไรงั้นเหรอ วันนี้ฉันจะจัดการกับญาติพี่น้องที่กระทำผิดกฎหมาย เพื่อปกป้องความเป็นธรรมของสังคม สั่งสอนไอ้สารเลวที่กล้าเหิมเกริมแบบแก!"

หยวนตงถอดรองเท้า และตีลงไปที่หยวนเจียเซียง

เจ็บใจที่ไม่สามารถทำให้คนคนนี้เป็นดังที่ตนหวังไว้

เขามีหลานชายที่ไม่เอาถ่านแบบนี้ได้ยังไง ยิ่งคิดยิ่งโมโห ยิ่งโมโหก็ยิ่งลงมือหนักขึ้น

หยวนเจียเซียงโดนตีจนร้องออกมาไม่เป็นคำพูด

หลังจากผ่านไปครู่ใหญ่ หยวนตงกล่าวขอโทษเจียงชื่อ "ขอโทษด้วยครับ ผมสั่งสอนมันไม่ดี จนทำให้มันมาทำเรื่องน่าอับอายแบบนี้"

เจียงชื่อพูดว่า "หน้าที่ก็คือหน้าที่"

หยวนตงใจหล่นมาอยู่ตรงตาตุ่ม

"ครับ"

อันที่จริง การที่เขาตีแรงขนาดนี้ แง่หนึ่งคือเขาโมโหมากจริงๆ ส่วนอีกแง่หนึ่งคือหวังว่าการลงโทษเล็กๆ น้อย จะทำให้เจียงชื่อไม่ถือสาหาความ และปล่อยหยวนเจียเซียงไป

เพราะยังไงหยวนเจียเซียงคือหลานชายคนโปรดของเขา

แต่มีหรือที่เจียงชื่อจะมองความคิดในใจของหยวนตงไม่ออก

ปัญหาความถูกต้องและความไม่ถูกต้องตรงหน้า ไม่มีการไว้หน้าใครทั้งนั้น ถ้าปล่อยหยวนเจียเซียงไป งั้นคนที่ทำดีก็จะเจ็บปวดใจไม่ใช่หรือไง

ทำดีไม่หวังผลตอบแทน แต่ก็ไม่ควรได้รับความอยุติธรรมที่ไร้เหตุผลเช่นนี้

เพราะฉะนั้น จะปล่อยหยวนเจียเซียงไปง่ายๆ ไม่ได้

หยวนตงถอนหายใจ เขาบิดหูหยวนเจียเซียง "ออกมากับฉัน!"

เขาหิ้วหยวนเจียเซียงเดินออกมา

เมื่อทั้งสองเดินออกมา เฉิงไห่ยังตกใจไม่หาย เขายังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

เขาเตรียมที่จะ 'ยอมจำนน' แต่จู่ๆ เรื่องก็กลับตาลปัตร เพียงพริบตา คนยโสโอหังอย่างหยวนเจียเซียงโดนจัดการแล้วอย่างนั้นเหรอ

นี่มันแปลกประหลาดจริงๆ