จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 572

สรุปบท บทที่ 572 ความแตก: จอมนักรบท้าโลก

สรุปเนื้อหา บทที่ 572 ความแตก – จอมนักรบท้าโลก โดย ต้วนจื้อเวยหนีซือ

บท บทที่ 572 ความแตก ของ จอมนักรบท้าโลก ในหมวดนิยายใช้ชีวิต เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย ต้วนจื้อเวยหนีซือ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

พูดจบ รถตู้ 7-8 คันขับเข้ามา พวกนักข่าวและช่างภาพมาถึงที่เกิดเหตุ

มันเร็วจนน่าเหลือเชื่อ

ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าคนที่อยู่เบื้องหลัง เตรียมการเอาไว้แล้ว ต้องใช้ช่วงเวลาที่กำลังโต้เถียง เพื่อไม่ให้บริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งได้เถียง และเสื่อมเสียชื่อเสียงอย่างสมบูรณ์แบบ

เมื่อเห็นนักข่าวจำนวนมาก เฉิงไห่งุนงงไปหมด

จะอธิบายอย่างไร

จะอธิบายยังไงก็ไม่มีทางเข้าใจ!

สินค้าของบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งมีปัญหา เชื่อว่าไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ต้องเป็นข่าวดังอย่างแน่นอน เมื่อถึงตอนนั้นจะดึงกลับมาก็ไม่ทันแล้ว

ถึงวาระสุดท้ายของบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งแล้ว

สวุจุนเหม่ยเชิดหน้าขึ้น เธอไม่มีท่าทีเศร้าสักนิด มีเพียงความยโสและดีใจเท่านั้น ราวกับเธอทำตามเป้าหมายสำเร็จแล้ว

ขณะทุกคนกำลังคิดว่าบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งจบเห่แล้ว ไม่มีใครคิดว่าเจียงชื่อจะยื่นมือไปกดบนตัวของวางเฉียงสองสามครั้ง เพื่อกระตุ้นจุดเลือดลมบนร่างกายของเขา

ต่อมา ท่ามกลางสายตาของผู้คน คนที่เป็นอัมพาต ระบบสมองมีปัญหา มีเฝือกอยู่ที่ขาทั้งสองข้างอย่างวางเฉียง เด้งตัวขึ้นจากวีลแชร์อย่างรวดเร็ว!

เขาเด้งตัวพลางหัวเราะ เขาหัวเราะและรู้สึกคันไปทั่วร่างกาย

ถึงกับต้องทุบเฝือกที่ขาออก และนั่งเกาขาอยู่บนพื้น

ภาพตรงหน้าทำให้ทุกคนงุนงง นี่......นี่มันเกิดอะไรขึ้น คนเป็นอัมพาต สามารถขยับตัวได้ด้วยเหรอ ดูยังไงก็เหลือเชื่อ

สวุจุนเหม่ยก็ตกใจจนสะดุ้งโหยง นี่มันต่างจากแผนที่วางไว้ตอนแรก

ขณะที่กำลังร้อนใจ เธอพูดออกมาโดยไม่คิด "วางเฉียง นายทำบ้าอะไรเนี่ย"

นี่คือปฏิกิริยาที่ภรรยาเห็นสามีขยับตัวได้อย่างนั้นเหรอ

ไม่ใช่อย่างแน่นอน

เมื่อพูดออกมา สวุจุนเหม่ยรู้ทันทีว่าหลุดปากออกมา เธอรีบเอามือปิดปาก

แต่มันสายไปเสียแล้ว

เจียงชื่อเปลี่ยนเป้าหมายไปหาสวุจุนเหม่ย

"เธอ เธอเป็นใครกันแน่"

"ทำไมต้องใส่ร้ายบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งของเรา"

"พูดมา!!!"

สวุจุนเหม่ยหน้าซีดเผือด เธออยากเดินออกไป แต่ทว่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ล้อมเธอเอาไว้ พวกเขาไม่เหลือทางให้เธอหนีอีก

รวมไปถึงพวกคนที่ร่วมมือกับเธอด้วย ไม่มีใครหนีไปได้สักคน

นักข่าวพากันถ่ายรูปอย่างบ้าคลั่ง เหล่าคนที่อยากรู้อยากเห็น ต่างพากันส่งเสียงเชียร์อย่างคึกคัก

เมื่อหมดสิ้นหนทาง สวุจุนเหม่ยนั่งลงบนพื้น เธอร้องไห้โฮ

"เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับฉัน ฉันแค่รับเงินเขามา และทำตามสิ่งที่เขาบอก"

"พวกนายอย่าบีบบังคับฉันอีกเลย"

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก