จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 574

แค่หยวนเจียเซียง เฉิงไห่ยังรับมือไม่ไหว ไม่ต้องพูดถึงสวุจุนเหม่ยที่มาใส่ร้ายเลย

ตึก ตึก ตึก

เฉิงไห่เดินเข้ามาในห้องทำงาน แล้วพูดว่า "คุณชายใหญ่ครับ คุณคิดออกหรือยัง ใครคือคนที่โจมตีบริษัทเรา"

เจียงชื่อหยิบกระดาษเอสี่ขึ้นมา เห็นชื่อของคนสองคนบนกระดาษ

เฉิงไห่มองแล้วพยักหน้า "อันที่จริงผมก็คิดเช่นนี้ มีเพียงซุนหย่งเจินเท่านั้น ที่ทำเรื่องแบบนี้ได้ ก่อนหน้านี้เขาหายไประยะหนึ่ง ผมคิดว่าทั้งสองบริษัทจะไม่ขัดแย้งกันอีก ใครจะไปคิดว่า......เฮ้อ!!!"

เจียงชื่อพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ "เขาไม่ได้หายไป แต่เขารอโอกาสเงียบๆ"

"โอกาสงั้นเหรอ"

"ใช่ ตอนนี้คือโอกาสที่พวกเขาคิดไว้ การทำความดีของเรา คนทั่วไปคิดว่าเป็นการสร้างชื่อเสียง แต่สำหรับพวกเขา เป็นโอกาสดี ที่จะโจมตีเรา ถ้าใส่ร้ายสำเร็จ เราต้องรับการประณามจากสังคมเป็นสิบ เป็นร้อยเท่า ถึงขนาดที่บริษัทต้องย่อยยับ"

เฉิงไห่กัดฟันกรอด "ทุเรศมาก!"

เจียงชื่อมองชื่อบนกระดาษ เขารู้สึกชื่นใจและสิ้นหวัง

สิ่งที่ทำให้ชื่นใจคือ เขามองความสามารถของซุนจ้ายเย้นไม่ผิด ผู้ชายคนนี้ฉลาดมาก เป็นศัตรูที่สูสีกับเขา ควรค่าแก่การที่จะเอามาเป็นลูกน้อง

สิ่งที่สิ้นหวังคือ ซุนจ้ายเย้นใช้ประโยชน์จากเหตุการณ์ไฟไหม้ครั้งนี้

แต่ว่าความเป็นความตายของผู้คน กลับทำให้ความดีที่แท้จริงถูกลืม เขาไม่สนใจอะไรและทำทุกอย่าง เพื่อต้องการจัดการศัตรู

การทำแบบนี้ เป็นสิ่งที่อัปยศอดสูมาก

เจียงชื่อทั้งรักและเกลียดซุนจ้ายเย้น เขารู้สึกไม่สบายใจ

เขาโยนกระดาษใส่ถังขยะ จากนั้นจึงลุกขึ้น เดินออกไป

เฉิงไห่ถามว่า "คุณชายใหญ่จะไปไหนครับ"

"อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์"