เฉิงดันถิงพูดอย่างไม่เข้าใจ "ทำไมต้องมายุ่งกับรายได้จากการขายตั๋วหนัง อย่าบอกนะว่าพวกเขาจะแสวงหากำไรจากส่วนนี้ แล้วหักเงินของเรา"
นี่เป็นเพียงสิ่งเดียว ที่พอจะเป็นไปได้
แต่ปัญหาคือ ถ้าพูดว่าหักเงิน แล้วจะหักได้สักเท่าไร หัวเรือใหญ่ก็ยังคงเป็นอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์
อีกอย่างอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ ไม่ได้หวังจะได้ต้นทุนกลับมา จากเงินพวกนี้ พวกเขาทำการกุศล ถึงจะถูกหักเงิน ก็ไม่ได้ส่งผลกระทบกับบริษัทมากนัก
อย่างมากก็แค่ช่วยคนได้น้อยลงเท่านั้น
ทุกคนยิ่งคิดยิ่งสงสัย
เจียงชื่อเดินมาริมหน้าต่าง เขามองท้องฟ้า เขารู้ว่าผู้บงการอยู่เบื้องหลังคือซุนจ้ายเย้น เป็นคนที่ฉลาดมาก ไม่มีทางใช้สมองขนาดนี้ เพื่อหักเงินเพียงเล็กน้อยหรอก มันไม่คู่ควรสักนิด
และไม่ได้ส่งผลกระทบอะไรกับอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ด้วย
"ซุนจ้ายเย้น นายคิดจะทำอะไรกันแน่"
เจียงชื่อลองมองมุมกลับกัน ลองคิดว่าตัวเองเป็นซุนจ้ายเย้น และใช้ความคิดกับเรื่องนี้
ลงมือกับรายได้ในการขายตั๋วหนังงั้นเหรอ
จะทำยังไงล่ะ
เขาเบิกตาโต จู่ๆ เจียงชื่อนึกเรื่องที่จะเป็นไปได้ ขึ้นมาเรื่องหนึ่ง อย่าบอกนะว่า......
ถ้าเป็นเช่นนั้น เรื่องราวจะยุ่งเหยิงขึ้นทันที
เฉิงดันถิงรีบสอบถาม "เจียงชื่อ นายว่าตอนนี้เราจะทำยังไงดี"
เจียงชื่อตอบอย่างใจเย็น "ทำตามแผน ควรทำอะไรก็ทำแบบนั้น พรุ่งนี้ฉายหนังตามเวลา และจับตามองรายได้จากการขายตั๋วเอาไว้ ส่วนเรื่องอื่นให้เป็นหน้าที่ฉันเอง"
"ได้ ฉันจะจับตามองให้"
เฉิงดันถิงออกจากห้องทำงานไปพร้อมกับจ้าวติ่ง ก่อนไปเธอได้จัดเตรียมเรื่องที่เกี่ยวข้องเอาไว้
เจียงชื่อสูดหายใจลึก ถ้าเรื่องเป็นไปตามที่เขาจินตนาการไว้ มันค่อนข้างจะรับมือยากเล็กน้อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...