ที่อาคารสำนักงาน ในห้องทำงานประธานบริษัทเทียนติ่ง
ซุนหย่งเจินนั่งอยู่บนโซฟา เขาใช้มือเลื่อนไอแพดไม่หยุด เลื่อนอ่านข่าวแล้วข่าวเล่า เขามีความสุขจนยิ้มไม่หุบ
"ฮ่าๆ เพอร์เฟค!"
"ไอ้ฟางชิงหยาง ทำงานที่มอบหมายได้ดีเลยทีเดียว"
"เมื่อฟางชิงหยางออกโรง คนอื่นก็พากันตามมา ตอนนี้สถานการณ์ดีมาก"
"เจียงชื่อ อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ ต้องตาย!"
ซุนหย่งเจินดีใจเหมือนปลากระดี่ได้น้ำ ซึ่งต่างกับซุนจ้ายเย้นที่ดูสุขุมมาก
ก่อนหน้านี้เขาเคยบีบให้เจียงชื่อ ตกอยู่ในสภาวะคับขัน แต่เจียงชื่อก็รอดออกมาอย่างปาฏิหาริย์ทุกครั้ง ดังนั้นเขาจึงไม่ดีใจอะไรนัก
เขาถามว่า "ฉันให้นายสืบสถานการณ์ของอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ มีอะไรคืบหน้าหรือเปล่า"
ซุนหย่งเจินพูดอย่างมีความสุข "เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ฉันก็มีความสุข ตอนนี้อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ยังไม่พูดอะไร เขาต้องเจอภาระอันใหญ่หลวง พวกเขาเลือกที่จะเงียบ!!!"
"ฮ่าๆๆ น่าขำชะมัด เลือกเงียบในสถานการณ์แบบนี้ ปัญญาอ่อนจริงๆ"
"ยิ่งพวกมันเงียบ ก็เท่ากับยอมรับความจริง ถึงพวกมันจะออกมาแก้ข่าวลือ ก็ไร้ประโยชน์ ใครจะเชื่อล่ะ"
เงียบงั้นเหรอ
ซุนจ้ายเย้นเอามือกอดอก เขาก้มมองโน้ตบุ๊ก
"เจียงชื่อ นายกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่"
"หรือว่าครั้งนี้ นายไม่มีปัญญารับมือแล้วจริงๆ"
เวลานี้ ที่ห้องประธานอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์
เจียงชื่อนั่งดื่มชาบนโซฟา เขานั่งฟังเพลงจรรโลงใจ ท่าทางดูผ่อนคลาย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...