ในอาคารสำนักงานบริษัทเทียนติ่ง นาฬิกาทรายบนโต๊ะกำลังไหลลงช้าๆ
ซุนจ้ายเย้นกลับหัวนาฬิกาทราย เขาจ้องทรายที่กำลังไหลลงมา ด้วยจิตใจที่ไม่เป็นสุข
ชีวิตนี้เขาคิดบัญชีคนมานับไม่ถ้วน ไม่เคยมีครั้งไหนที่รู้สึกหวาดกลัวเหมือนครั้งนี้ เขาจัดการคนให้คนอื่น แต่ทำไมเขาต้องหวาดกลัวด้วย
ถึงจะล้มเหลว แต่เหมือนจะไม่เสียหาย ค่อยว่ากันใหม่ก็ได้
แต่ความรู้สึกแปลกๆ วนเวียนอยู่ในหัวของเขาตลอดเวลา สลัดยังไงก็ไม่ออก
"หลายวันขนาดนี้แล้ว ทำไมเจียงชื่อยังไม่ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันสักที"
"หรือจะให้อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์พังพินาศแบบนี้"
ถึงแม้นี่จะเป็นเป้าหมายของซุนจ้ายเย้น แต่คนเก่งต้องต่อสู้กันด้วยสมอง เขาหวังว่าจะได้เห็นเจียงชื่อ ตอบโต้กลับอย่างงดงาม นั่นเป็นความสะใจของยอดฝีมือ
ถ้าหายไปเงียบๆ เช่นนี้ มันน่าเบื่อจริงๆ
ซุนหย่งเจินเปิดคอมพิวเตอร์ เขาเลื่อนดูข่าวตลอดเวลา มีความสุขเป็นอย่างมาก
เห็นข่าวเสียๆ หายๆ ของอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์เต็มไปหมด ข่าวทรัพย์สินที่ใกล้จะหมดลงได้ทุกเมื่อ ทำให้ซุนหย่งเจินมีความสุขมาก
พูดตามความเป็นจริง ตั้งแต่ช่วงที่เจียงชื่อกลับมา เกือบครึ่งปีแล้ว เขาไม่เคยชนะเจียงชื่อได้สักครั้ง แพ้มาตลอด
แต่มีคำพูดที่กล่าวไว้ได้ดีว่า ชนะก่อนไม่นับว่าชนะ
คนที่หัวเราะทีหลัง คือผู้ชนะที่แท้จริง จากสถานการณ์ในตอนนี้ เห็นได้ชัดว่าซุนหย่งเจิน คือผู้ชนะที่แท้จริง!
ขณะที่กำลังเลื่อนอ่านข่าว จู่ๆ ซุนหย่งเจินเห็นข่าวแปลกๆ ข่าวหนึ่ง: ฟางชิงหยางเรียกรวมตัวนักข่าวด่วน เพื่อจัดงานแถลงข่าวครั้งที่สอง เพราะมีเรื่องสำคัญจะแจ้ง
"เรื่องสำคัญงั้นเหรอ"
"นี่ดูเหมือนจะไม่ได้อยู่ในแผนของเรานิ"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...