จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 60

บทที่ 60 ลุงมีพลังวิเศษ

ชูร่า ... เทพแห่งสงคราม?

ทุกคนที่ทำหน้าที่เป็นทหารในอาณาจักรตะวันตกต่างรู้จักฉายานี้ นั่นคือเทพแห่งอาณาจักรตะวันตก!

อยู่ยงคงกระพันอยู่ยงคงกระพัน

หูของเน่ร์เจิงเต็มไปด้วยตำนานของเจียงชื่อ เพียงแค่สถานะของเขาต่ำเกินไป และเขาไม่เคยเห็นใบหน้าที่แท้จริงของเจียงชื่อแห่งตะวันตก

วันนี้ ในที่สุดเขาก็ได้ลิ้มรสสิ่งที่เขาต้องการ

เป็นความปรารถนาของทหารทุกคนในดินแดนตะวันตกที่จะเป็นผู้รับใช้ของเทพแห่งสงครามชูร่า

เพื่อลูกสาว และความฝันที่จะทำให้เป็นจริง และการเปลี่ยนสถานะภาพชีวิตให้ดีขึ้น เน่ร์เจิงพยักหน้ารับอย่างหนักแน่น

“ผมยอมสู้รบกับเทพแห่งสงครามตลอดชีวิต!”

ด้วยเหตุนี้ เน่ร์เจิงจึงคุกเข่าบนเข่าข้างหนึ่งและก้มศีรษะลง นี่คือความเคารพที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาที่มีต่อเจียงชื่อ

“ฮ่า ๆ ๆ ๆ!!!”

เจียงชื่อหัวเราะอย่างเต็มที่ ยื่นมือออกไปพยุงเน่ร์เจิงขึ้น และกล่าวว่า: “คุณวางใจ ฉันจะไม่มีวันปล่อยให้คุณต่อสู้กับโลกใบนี้ คุณยังมีลูกสาวที่ต้องดูแลการต่อสู้ไม่เหมาะกับคุณ”

“สิงที่ฉันถูกใจในตัวคุณก็คือคุณภาพผลิตภัณฑ์ของคุณ ทักษะการทำอาหารของคุณ มา เก็บแผงขายของ ฉันจะพาคุณไปที่ ๆ หนึ่ง”

เน่ร์เจิงเก็บแผงขายของ พาลูกสาวเน่ร์เสี่ยวหวิน ไปกับเจียงชื่อ ทั้งสามคนนั่งแท็กซี่ไปที่ถนนเจียเวย 166 บนป้ายเขียนตัวอักษรสี่คำ: ร้านอาหารยวนยาง

ขณะนี้ ประตูร้านปิดแน่น

เนื่องจากเฉิงไห่ไปเป็นผู้จัดการทั่วไปของบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง ที่แห่งนี้จึงไม่ได้ใช้งาน

เจียงชื่อรับร้านจากเฉิงไห่ โดยมีเป้าหมายเพื่อหาคนที่น่าเชื่อถือมารับช่วงต่อ เขาไม่คาดคิดว่าจะได้พบกับผู้สมัครคนโปรดในเร็ว ๆ นี้

เขาหยิบกุญแจออกมาเพื่อไขประตู และพาเน่ร์เจิงข้าไป

"คุณคิดอย่างไรกับสถานที่นี้" เจียงชื่อถาม

เน่ร์เจิงมองซ้ายจากนั้นก็มองไปรอบ ๆ โดยเฉพาะเมื่อเขาเดินไปรอบ ๆ ในครัวและในที่สุดก็แสดงความเห็นว่า “แม้ว่าร้านจะไม่ใหญ่โต แต่ก็สะอาดและเป็นระเบียบเรียบร้อย และได้อารมณ์มากโดยเฉพาะครัวด้านหลัง ซึ่งสะอาดกว่าร้านอื่นมากเห็นได้ว่าเจ้าของร้านนี้ต้องรักความสะอาดเป็นอย่างมากแถมยังติดความสะอาดอีกด้วย”

“คุณพอใจกับสถานที่นี้หรือไม่?”

เนร์เจิงพยักหน้า “มันเป็นสถานที่ที่ดี มันไม่เล็กเหมือนแผงลอยข้างถนน หรือคนพลุกพล่านเท่าร้านอาหารเล็ก ๆ และมันก็ไม่ฉูดฉาดเหมือนร้านอาหารใหญ่ ๆ ฉันชอบสถานที่แบบนี้”

เจียงชื่อมีความสุขมาก

เขาเคาะนิ้วลงบนเคาน์เตอร์และพูดว่า “ถ้าคุณชอบ ต่อจากนี้ไปคุณจะต้องดูแลร้านนี้”

“โอ้”

“อะไร?”

“นี่...”

เน่ร์เจิงตกตะลึง เขายังคิดว่าเจียงชื่อพาเขามาที่นี่เพื่อกินข้าว ทำไมพูดไปพูดมาเขาจึงกลายเป็นให้ตัวเองเป็นผู้ดูแลร้าน?

เจียงชื่อกล่าวว่า “ทำไม ฉันพูดไม่ชัดเจนหรือ? จากนี้ไปคุณเป็นเจ้าของร้านนี้”

“เทพแห่งสงคราม” นี่มันเหมาะสมแล้วหรือ?”

“มีอะไรไม่เหมาะ คุณคิดว่าความสามารถคุณไม่ถึง หรือคุณคิดว่าร้านนี้ไม่คู่ควรกับคุณ”

“เปล่า ... เปล่าฉันแค่คิดว่า ...ร้านนี้จะมีราคาหลายแสนเพียงแค่การตกแต่งใช่ไหม?ยังมีค่าทำซุ้มค่าเช่าและอื่น ๆ ให้ฉันเป็นเจ้านายโดยไม่มีเหตุผล ฉันรับไว้ไม่ได้ ขอเป็นพ่อครัวดีกว่า “

เจียงชื่อยิ้ม “รีบเอาคำพูดของคุณเก็บเข้าไป เน่ร์เจิง จากนี้ไปคุณเป็นเจ้าของร้านนี้นี่ คือคำสั่ง”

น้ำตาของเน่ร์เจิงเต็มไปด้วยดวงตาของเขา “ผู้ใต้บังคับบัญชาปฏิบัติตามคำสั่ง!”

เจียงชื่อพยักหน้า “ค่าตกแต่งซุ้ม ค่าเช่า และค่าวัสดุทั้งหมดของร้านจะถูกนับเอาไว้ในหัวของฉัน คุณต้องบริหารร้านให้อยู่ในระดับที่ดีที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ตามความคิดของคุณเองและคุณไม่จำเป็นต้อง กังวลเกี่ยวกับเงินเลยถ้าคุณหาเงินได้ก็เก็บทั้งหมดไว้ในกระเป๋าของคุณเองอย่าให้เงินฉันสักบาท”