จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 614

จากนั้นเจียงชื่อก็เปลี่ยนเรื่องพูดต่อ "จริงด้วยสิ ซินยุ่น ที่มาครั้งนี้ ผมมีเรื่องอยากจะรบกวนคุณหน่อย"

"ไม่ต้องเกรงใจหรอก ว่ามาเลย ฉันจะช่วยแน่นอน"

จากนั้น เจียงชื่อก็เล่าเรื่องของหลัวเฟิงกับหยางจุนหรูให้เธอฟังคร่าวๆ

เมื่อฟังเจียงชื่อเล่าเสร็จ ปฏิกิริยาแรกของซินยุ่นคือ ต่อไปเธอจะได้เจอเจียงชื่อบ่อยๆ แล้ว!

การที่ให้สามีภรรยาคู่นี้มาอยู่ด้วย เจียงชื่อจะต้องเข้ามาหอการแพทย์ในทุกๆ สองถึงสามวันเพื่อทำการรักษาหลัวเฟิง ซึ่งหมายความว่าเธอจะได้เห็นเจียงชื่อบ่อยๆ แล้ว

ไม่ต้องทนทุกข์ทรมานจากการคิดถึงฝ่ายเดียวอีกต่อไป

ณ จุดนี้ ใบหน้าของซินยุ่นเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข และหัวใจของเธอก็เบ่งบานด้วยความปีติยินดี

"ได้สิ คุณพาพวกเขามาเลย"

"อยู่ข้างนอกนี่เอง"

"งั้นรีบให้คนพาพวกเขาเข้ามาเลยสิ ฉันจะเตรียมยาให้"

ด้วยความช่วยเหลือจากพนักงาน ทุกคนจึงช่วยกันยกหลัวเฟิงเข้ามาและวางเขาไว้บนเตียงผู้ป่วย ซินยุ่นก็ได้มอบหมายให้ผู้ช่วยไปเตรียมวัสดุยา และยังเน้นย้ำว่าต้องเป็นวัสดุยาที่ดีที่สุดด้วย

ในช่วงเวลานี้ ในที่สุด สองสาวติงเมิ่งเหยนกับซินยุ่นก็พบกันจนได้

ซินยุ่นที่มีความสุขมากในตอนแรก แต่เมื่อเธอเห็นติงเมิ่งเหยน ความหึงหวงในใจของเธอก็เพิ่มขึ้น และถ้าหากไม่มีติงเมิ่งเหยน ตอนนี้ เธออาจจะสามารถเข้าใกล้เจียงชื่ออย่างเปิดเผยได้แล้ว!

อุปสรรคจริงๆ!

สัญชาตญาณของผู้หญิงมักจะแม่นยำมาก

ติงเมิ่งเหยนก็รู้สึกถึงความหึงหวงจากซินยุ่นได้ ซึ่งทำให้เธอนึกถึงความทรงจำอันยาวนานของเธอได้ว่า ครั้งหนึ่ง ซินยุ่นเคยโทรหาเจียงชื่อกลางดึกเพื่อขอให้เขาช่วยชีวิตพ่อของเธอ

แม้จะเป็นเหตุผลที่ดี แต่ผู้หญิงที่โทรหาผู้ชายที่แต่งงานแล้วในกลางดึกแบบนี้ ยังไงมันก็ทำให้คนรู้สึกไม่สบายใจอยู่ดี

และหลังจากที่ติงเมิ่งเหยนได้พบกับซินยุ่น ความรู้สึกไม่สบายก็เพิ่มมากขึ้น