จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 632

เห็นเฉิงไห่ยังคงแน่นิ่งไม่ขยับ เหยียนไคเหวินส่งสายตาให้พวกพ้องของตน

ชายคนหนึ่งย่อตัวลงไปสัมผัสลมหายใจ สัมผัสการเต้นของหัวใจ

"ตายแล้ว"

คำสั้นๆสองคำ แต่กลับสื่อถึงการจบสิ้นของชีวิตๆหนึ่ง

ชายชราที่อุทิศตนเพื่อตระกูลเจียง สุดท้ายก็ไม่สามารถเอาชนะลมหนาวยามค่ำคืน

เหยียนไคเหวินขมวดคิ้วเป็นปม "ไอ้แก่นี่กับเจียงชื่อมีความสัมพันธ์อะไรกันแน่? ยอมตายแต่กลับไม่ยอมเปิดเผยข้อมูลของเจียงชื่อออกมาแม้แต่น้อย แค่พนักงานทั่วไปเท่านั้น จำเป็นต้องทำแบบนี้ด้วยเหรอ?"

หันหน้ากลับไป เขาเห็นที่ไกลๆมีโทรศัพท์ของเฉิงไห่ที่ถูกปัดทิ้ง

ดวงตาของเหยียนไคเหวินเปล่งประกายขึ้นมาทันที เดินไปเก็บโทรศัพท์ หลังจากเปิดดูโทรศัพท์ก็พบว่าไม่มีรหัสอะไรทั้งนั้น และไม่มีการล็อกโทรศัพท์ด้วยลายนิ้วมือ คาดว่าคนแก่คงจะรู้สึกยุ่งยากก็เลยไม่ได้ตั้งค่าเอาไว้

เขาเปิดดูเบอร์ที่บันทึกเอาไว้

ถึงแม้เบอร์ที่บันทึกไว้จะไม่มีชื่อ'เจียงชื่อ' แต่ว่า มีชื่อหนึ่งถูกบันทึกเอาไว้:คุณชายใหญ่

"คุณชายใหญ่?"

"ฮ่าๆ เจียงชื่อ ฉันหันแกเจอแล้ว!"

เหยียนไคเหวินหัวเราะ แล้วบันทึกข้อมูลทุกอย่างของเจียงชื่อ จากนั้นบอกกับลูกน้อง:"จับตาดูศพของเฉิงไห่ให้ดี"

"ห๊ะ? คนก็ตายไปแล้ว มีประโยชน์อะไร?"

"ถ้าฉันเดาไม่ผิด เจียงชื่อกับเฉิงไห่ต้องสนิทกันมาก เฉิงไห่ตายแล้ว เจียงชื่อต้องโผล่หัวมาแน่นอน พวกแกจับตาศพเอาไว้ให้ดี แล้วเฝ้าตอรอกระต่าย เชื่อว่าต้องหาตัวเจียงชื่อเจอแน่นอน!"

"แล้วถ้ามีคนเคลื่อนย้ายศพจะทำยังไง?"

"ไม่ต้องสนใจ พวกแกแค่คอยตามศพไปก็พอ ไม่ว่าใครเคลื่อนย้ายศพ พวกแกแค่จับตาดูเอาไว้ อย่าแหวกหญ้าให้งูตื่น"

"ครับ"

หลังจากสั่งจบ เหยียนไคเหวินโยนโทรศัพท์ลงบนพื้น พูดอย่างมีความสุข:"เจียงชื่อหนอเจียงชื่อ แกกล้าต่อยสันจมูกฉันจนหัก ฉันทำให้แกตายทั้งเป็น!"

"การตายของเฉิงไห่เป็นแค่จุดเริ่มต้นเท่านั้น"

"หลังจากนี้ หลัวเฟิง หยางจุนหรูก็จะตายทั้งเป็น รวมถึงภรรยาที่แสนสวยของแกด้วย ฉันจะให้เธอนอนกับคนนับหน้าไม่ถ้วน!"

"เจียงชื่อ ฉันจะทำให้แกรู้ว่า มีเรื่องกับใครก็ได้แต่อย่ามีเรื่องกับฉันเหยียนไคเหวิน!"