จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 642

หลังจากได้ยินข้อเรียกร้องนี้ ทั้งจิงเฟิงเฉิงและติงจื่อยวี่มีความสุขอย่างมาก ในที่สุดก็มีโอกาสได้เห็นเจียงชื่อขายหน้าแล้ว ตลอดเวลาที่ผ่านมานี้พวกเขาถูกเจียงชื่อข่มมาโดยตลอด เป็นครั้งแรกที่สามารถข่มเจียงชื่อได้ สะใจจริงๆ

"ทำไม ไม่ยอมคุกเข่าเหรอ?" น้ำเสียงของติงจ้งไม่พอใจ

"บอกว่าคนที่ตายคือผู้อาวุโสที่แกให้ความเคารพ ทำไม เพื่อลุงเฉิงของแก คุกเข่าโค้งคำนับแค่ไม่กี่ครั้งทำไม่ได้เหรอ?"

"ดูท่าแกคงจะเสแสร้งเท่านั้น"

แต่ละคำพูดเหมือนมีด ที่กรีดแทงหัวใจของเจียงชื่อ

ติงเมิ่งเหยนทนดูต่อไปไม่ได้ แต่ก็ไม่กล้าทำให้ติงจ้งโมโห คนอยู่ใต้ชายคาเดียวกันจำต้องก้มหัว จำต้องอดทน

ขอแค่ทำให้ติงจ้งรับปากได้ คุกเข่าโค้งคำนับแล้วยังไง?

ติงเมิ่งเหยนมองไปที่เจียงชื่อ ทำใจเข้มแข็ง เรื่องนี้ เธอที่เป็นภรรยาจะเป็นคนจัดการเอง!

เข่าของผู้ชายที่มีค่าดั่งทองคำ เจียงชื่อไม่มีวันคุกเข่าเด็ดขาด

ติงเมิ่งเหยนเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง คุกเข่าก็คุกเข่าไปเถอะ ไม่สำคัญ

อีกอย่าง ก่อนหน้านี้ไม่รู้ว่าเจียงชื่อเคยช่วยติงเมิ่งเหยนกี่ครั้งแล้ว ช่วยเธอแก้ปัญหามากมายไม่รู้ตั้งเท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ เคยช่วยเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ดังนั้น เธอช่วยคุกเข่าแทนผู้ชายของตนเองสักครั้งแล้วจะเป็นอะไร?

ติงเมิ่งเหยนมองติงจ้ง พูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม: "คุณปู่คะ ให้หนูคุกเข่าแทนเจียงชื่อเถอะนะคะ หนูหวังว่าคุณปู่จะทำตามที่พูดเอาไว้ หลังจากที่หนูคุกเข่าโค้งคำนับแล้ว หวังว่าจะให้สิทธิ์ในการใช้หลุมฝังศพหนึ่งหลุม"

ขณะพูด ติงเมิ่งเหยนเตรียมที่จะคุกเข่าโค้งคำนับ

ดวงตาของติงจ้ง ติงเฟิงเฉิง ติงจื่อยวี่ทั้งสามคนเปล่งประกาย ท่าทางเหมือนเฝ้ารอคอยมานานแล้ว ถึงแม้ไม่เห็นเจียงชื่อคุกเข่าจะน่าเสียดาย แต่การได้เห็นติงเมิ่งเหยนคุกเข่า ก็สะใจมาก!

อีกทั้ง ถ้าหากติงเมิ่งเหยนคุกเข่า เจียงชื่อต้องปวดใจมากแน่ๆ กระทบกระเทือนเจียงชื่อเหมือนกัน

ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว เยี่ยมมาก

เห็นติงเมิ่งเหยนกำลังจะคุกเข่า เจียงชื่อรีบคว้าตัวติงเมิ่งเหยน พยุงเธอเอาไว้ไม่ให้คุกเข่า

"ชื่อ"