จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 644

ติงจ้งกัดฟันแน่น ภายในใจเต็มไปด้วยคำหยาบคาย แต่ไม่กล้าพูดออกมา

เขาเป็นถึงข้าราชการ ตนต้องอาศัยเขาทำมาหากิน พูดไม่รื่นหูแม้แต่คำเดียวไม่ได้

จนปัญญา

ติงจ้งสั่งให้คนเอาเอกสารในการใช้ออกมา แล้วยื่นให้รองผู้อำนวยการเว่ย จากนั้นทนมองดูรองผู้อำนวยการเว่ยเอาสิทธิ์ในการใช้กลับไป พร้อมกับพาลูกน้องทั้งสองคนออกไป

ก่อนออกไป ไม่มีใครสังเกตเห็นรองผู้อำนวยการเว่ยส่งสายตาให้เจียงชื่อ ด้วยความโล่งอก เหมือนเขากลัวเจียงชื่อมากอย่างไรอย่างนั้น

ความเป็นจริงเมื่อกี้ตอนอยู่ในห้อง ตั้งแต่ต้นจนจบรองผู้อำนวยการเว่ยไม่มองเจียงชื่อแม้แต่ครั้งเดียว

รอจนกระทั่งรองผู้อำนวยการเว่ยออกไป เจียงชื่อค่อยเอ่ยปากพูด: "ตอนนี้สิทธิ์ในการแบ่งไม่ใช่ของพวกคุณแล้ว พวกเราก็ไม่มีความจำเป็นต้องอยู่ต่อ ลาก่อน"

เจียงชื่อคว้าควงแขนเติงเมิ่งเหยน หมุนตัวหันหลังจะเดินออกไป

"เดี๋ยวก่อน!" ติงจ้งร้องบอกให้พวกเขาหยุด

"มีธุระอะไร?"

"เจียงชื่อ ฉันไม่เข้าใจและมากไปกว่านั้นคือไม่พอใจ ทำไมคนของกรมโยธาธิการและผังเมืองถึงเชื่อฟังคำพูดของแกมากขนาดนี้?"

เจียงชื่อหัวเราะ "คุณเข้าใจผิดแล้ว กรมโยธาธิการและผังเมืองไม่ได้เชื่อฟังผม แต่เขาแค่เหม็นขี้หน้าใครบางคนที่เอาความแค้นส่วนตัวมาใช้ในส่วนรวม เอาของส่วนรวมมาใช้กับเรื่องของตนเอง"

พูดจบ เจียงชื่อก็พาติงเมิ่งเหยนออกไป

"เจียงชื่อ!!!"

ติงจ้งนั่งกระแทกตัวลงบนเก้าอี้อย่างไร โมโหจนหายใจฮึดฮัด แพ้ให้เจียงชื่ออีกครั้งจนได้ จำไม่ได้แล้วว่าเป็นครั้งที่เท่าไหร่ แต่ก็คือทุกครั้งที่มีเรื่องกันเขาจะเป็นคนแพ้ตลอด

ทำไมถึงเป็นแบบนี้?

ไอ้ลูกเขยไร้น้ำยาคนหนึ่ง ทำไมถึงแพ้ให้มันอยู่เรื่อยไป?

ติงจ้งไม่พอใจ

เขานั่งปรับลมหายใจบนเก้าอี้ คิดไม่ออกว่าทำไมถึงแพ้ไอ้ขยะนี้ทุกครั้ง

ติงเฟิงเฉิงกลับไม่เป็นอะไร เพราะถึงอย่างไรก็ไม่ได้แพ้ครั้งแรก ชินไปนานแล้ว

ครืด

ติงจ้ง ติงเฟิงเฉิงชักสีหน้าพร้อมกัน คล้ายกับว่าแค่ได้ยินสองคำนี้ก็ตกใจแทบแย่แล้ว

ความเป็นจริง คนคนนี้สุดยอดมาก ไปหาเขา ต้องกำจัดเจียงชื่อได้ร้อยเปอร์เซ็นต์

แต่คนคนนี้ก็น่ากลัวมากเหมือนกัน

ไปหาเขา มีความเป็นไปได้ที่แม้แต่ตนก็ถูกกำจัดไปด้วย

"ไม่ได้" ติงจ้งปฏิเสธทันควัน

"คุณปู่ ไม่มีวิธีอะไรแล้ว ทำได้แค่ไปหาพี่ใหญ่เท่านั้นแล้ว" ติงจื่อยวี่ยืนหยัดอีกครั้ง

"หุบปาก!ถ้าแกยังกล้าพูดอีกคำเดียว ก็ไสหัวออกไปซะ!"

คำพูดนี้เหี้ยมโหดพอแล้ว ติงจื่อยวี่ไม่กล้าพูดอะไรอีก แต่ในใจของเธอยังคงคิดเรื่องที่จะเชิญ 'พี่ใหญ่'