จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 666

 ที่พักตากอากาศ

รถตำรวจสองคันจอดอยู่ที่บริเวณรอบนอก และตำรวจกลุ่มใหญ่พร้อมปืนและกระสุนจริงพุ่งออกมาจากรถ

เซี่ยเมิ่งจื้อเดินนำหน้าลูกน้องเดินเข้าไปด้านใน ขณะที่พูดว่า "ทุกคนออกมารวมตัวกันที่ห้องนั่งเล่นเดียวนี้!"

ไม่นานทุกคนก็มายืนเป็นแถวในห้องนั่งเล่น

ในตอนแรกจูหยุนเฉียงคิดว่าเซี่ยเมิ่งจื้อมาเพื่อคดีฆ่าตัวตายของเหยียนไคเหวินอีกครั้ง แต่ดูจากท่าทางนี้แล้วเหมือนจะมีบางอย่างผิดปกติไป

เขาถามด้วยความสงสัยว่า "หัวหน้าเซี่ย นี่มันเกิดอะไรขึ้นเหรอครับ?"

เซี่ยเมิ่งจื้อมองเขาด้วยสายตาเย็นชา "คุณไม่รู้จริงหรือว่ามันเกิดอะไรขึ้น? "

จูหยุนเฉียงส่ายหัว "ผมจะไปรู้ได้อย่างไรว่าเกิดอะไรขึ้น? ผมคิดว่าคุณมาที่นี่เพื่อการตายของเหยียนไคเหวิน"

"จนถึงตอนนี้แล้วคุณยังจะมาแกล้งโง่อีกเหรอ"

"หา? หัวหน้าเซี่ยคุณหมายความว่ายังไง?"

"คนที่เสียชีวิตไม่ใช่เหยียนไคเหวิน!"

คำพูดเดียวทำให้ทุกคนในห้องตกตะลึง คนที่เสียชีวิตไม่ใช่เหยียนไคเหวินแล้วคือใครล่ะ?

จูหยุนเฉียงยิ้มอย่างงุ่มง่ามและถามว่า "คุณไม่ได้ล้อเล่นกับผมใช่ไหม? ตอนนั้นเหยียนไคเหวินอยู่ในห้องเพียงลำพังเท่านั้น อีกอย่างผู้ตายยังสวมเสื้อผ้าของเหยียนไคเหวินด้วย ไม่ใช่เขาแล้วจะเป็นใครไปได้ล่ะ?"

เซี่ยเมิ่งจื้อกล่าวว่า "จากที่ตำรวจผ่าศพผู้ตายพบว่าเป็นชายชราคนหนึ่ง !ทำไม เหยียนไคเหวินแก่มากแล้วเหรอ?"

ชายชรางั้นหรือ?

ทุกคนต่างมองหน้ากัน ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

" ที่สำคัญคือ ผู้ตายเสียชีวิตก่อนที่จะถูกไฟเผา เขาเสียชีวิตเพราะถูกโจมตีที่ศีรษะด้วยอาวุธทื่อ!"

คำพูดดังกล่าวเกินความคาดหมายของจูหยุนเฉียงมากยิ่งขึ้น

"หัวหน้าเซี่ย สิ่งที่คุณพูดเป็นความจริงเหรอ?"

" มันจะเป็นเรื่องปลอมได้อย่างไรกัน?" เซี่ยเมิ่งจื้อเหลือบมองไปรอบๆ และถามว่า "นอกจากเหยียนไคเหวินแล้ว ยังมีใครไม่อยู่ที่นี่อีกไหม?"

"ยังขาดใครอีกเหรอ? ก็ไม่มีใครแล้วนี่"

"ลองคิดดูให้ดี มีชายชราหายตัวไปไหม?"

"ชายชรา..."

จู่ ๆ จูหยุนเฉียงก็นึกขึ้นได้ " จริงสิ พ่อบ้านไปไหนแล้ว?ไม่เห็นตัวเขาตั้งแต่เมื่อวานตอนบ่ายแล้ว"

ทุกคนพยักหน้าทีละคน

ไม่รู้เพราะเหตุใด จู่ๆ พ่อบ้านก็หายตัวไปซะแล้ว