จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 706

หัวล้านหลง ยิ้มพร้อมกับพูด “ประธานจู นี่คุณโง่จริงๆ หรือแกล้งโง่กันแน่? พวกเรามาทำอะไรพวกคุณก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจไม่ใช่เหรอ? ตอนแรกพวกแกกล้าข่มเหงลุงเฉิงของพวกเราได้ยังไง? ไม่มีสติเลยหรือไง?”

“พรุ่งนี้เป็นวันจัดงานศพของลุงเฉิง เรามาพาตัวพวกคุณไปห้องโถงเซ่นไหว้ตามคำแนะนำของลูกพี่ ไปกันเถอะ”

จูหยุนเฉียงก้าวถอยหลัง “ไม่ไป ฉันไม่ไป!”

เขากลับหลังหันคิดจะวิ่งเข้าไปในวิลล่า แต่ผลก็คือหัวล้านหลงพุ่งเข้ามาหาเขาในเวลาเดียวกัน ผลักจูหยุนเฉียงลงไปบนพื้นแล้วลากเขาไปที่รถตู้

เหยียนไคเหวินเห็นท่าแบบนั้น ก็รู้สึกพ่ายแพ้

“เหยียนไคเหวิน คุณจะเดินไปด้วยตัวเองหรือให้พวกเราช่วย?”

“ไม่ ไม่ต้องช่วย ฉันจะเดินไปเอง”

เหยียนไคเหวินฉลาดมาก เขาเดินไปทางรถตู้สีขาวด้วยตัวเอง เขารู้ ถ้าเขาขึ้นไปก็อย่าคิดว่าจะมีชีวิตรอดเลย

ถ้าประกาศออกไปเร็วกว่านี้อีกหน่อยคงจะดี ตอนนี้ถึงมีคนอยากช่วยก็คงมาไม่ทันแล้วหรือเปล่า?

อ้ะ !!!

ขณะที่กำลังถอนหายใจ ทันใดนั้น รถบรรทุกขนาดใหญ่สองคันก็ขับเข้ามา ขวางถนนที่เขากำลังจะไป

หลังจากนั้น กลุ่มคนกลุ่มใหญ่ที่ถือไม้เบสบอลก็กระโดดลงมาจากรถ เงยหน้ามองน่าจะไม่ต่ำกว่า30คน ขวางแน่นไปทั้งถนน

คนที่นำหน้า คือนักเลงหัวไม้ที่มือชื่อแถวๆนี้ --ไอหัวตะบอง

“โอ้ นี่ใช่หัวล้านหลงหรือเปล่า? ไม่เจอกันตั้งนาน” ไอหัวตะบองเดินมาพร้อมเสียงหัวเราะหึหึ

หัวล้านหลงหรี่ตามอง

“พี่ตะบอง นี่มันหมายความว่ายังไง? จะมาชิงตัวเหรอ?”

ไอหัวตะบองพูดว่า “โธ่ ผมจะกล้ามาชิงตัวคนจากพี่หลงได้ยังไงกัน? ความจริงผมมีเพียงความปรารถนาเดียวเท่านั้น ถ้าอย่างนั้นก็ขอให้พี่หลงได้โปรดเข้าใจ ไว้ชีวิตของพวกเขาทั้งสอง ไว้หน้าน้องเล็กสักครั้ง ว่าไงล่ะ?”

ได้ยินแบบนี้ ภายในใจของจูหยุนเฉียงและเหยียนไคเหวินก็เข้าใจเรื่องทั้งหมด