จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 714

เธอบอกกับติงจื่อยวี่ว่า “พี่ใหญ่ พูดตามตรงนะ เพราะเรื่องของสิทธิในการถือหุ้นนี่แหละถึงทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับคุณปู่เลวร้ายเกินไปแบบนี้ฉันคิดที่จะคืนสิทธิในหุ้นนี้ไปตั้งนานแล้วละ”

“เพราะฉะนั้นพี่ใหญ่ครั้งนี้ฉันจะออก10%แล้วพี่ออกแค่5%ก็พอแล้ว”

ติงจื่อยวี่สีหน้าประหลาดใจ “เมิ่งเหยน แบบนี้จะเหมาะสมเหรอ?”

“ไม่มีตรงไหนไม่เหมาะสมนี่”

“เมิ่งเหยนขอบใจเธอนะ” ว่าแล้วติงจื่อยวี่ก็พูดเสริมไปว่า “งั้นไม่รอช้าเราเริ่มดำเนินเอกสารกันตอนนี้ เมิ่งเหยนเธอโอนสิทธิ์ของหุ้นมาให้ฉันก่อน แล้วฉันค่อยไปที่บ้านของเฟิงเฉิงแล้วค่อยโอนสิทธิของหุ้นทั้ง15%ให้เขาไปทีเดียว”

หลังจากที่ได้ยินประโยคนี้ ติงเมิ่งเหยนและเจียงชื่อก็ได้มองหน้ากันครู่หนึ่ง

โอนให้เธอก่อนแล้วค่อยให้เธอไปโอนให้ติงเฟิงเฉิงงั้นเหรอ?

เหอเหอ งั้นแล้วถ้าเธอไม่โอนไปให้ติงเฟิงเฉิงจะทำไง?

ติงเมิ่งเหยนกัดริมฝีปากของเธอ ส่ายหัวไปมาเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ได้พวกเราก็ดำเนินเอกสารกันเลย”

ถึงแม้จะมีความกังวลแต่ติงเมิ่งเหยนก็ไม่ปฏิเสธวิธีการนี้ แถมก็ยังพอรับได้ด้วย

ในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงติงเมิ่งเหยนก็โอนหุ้นทั้งหมดของตัวเองให้กับติงจื่อยวี่

ติงจื่อยวี่พูดอย่างเต็มใจว่า “งั้นฉันจะไปหาเฟิงเฉิงเดี๋ยวนี้แหละ แล้วโอนสิทธิในหุ้น15%ให้เขาให้เขาได้วางใจ”

“ไปสิ พี่ใหญ่”

“อืม”

ติงจื่อยวี่รีบลุกขึ้นทันทีราวกับกลัวว่าติงเมิ่งเหยนจะเปลี่ยนใจ และรีบออกไปทันที

หลังจากมองดูเธอออกไปแล้วเจียงชื่อพูดอย่างเย็นชาว่า：“แสดงได้แย่มาก”

พอหันหลังมาเจียงชื่อมองมาที่ติงเมิ่งเหยนแล้วพูดว่า：“คุณน่าจะดูออกนะว่าเธอไม่ได้จริงใจที่จะช่วยติงเฟิงเฉิง”

“ใช่แล้ว”

“แต่คุณก็ยังจะช่วยเธอ?”

ติงเมิ่งเหยนหัวเราะอย่างฝืน ๆ “เพราะว่าฉันพอแล้วจริง ๆ กับการวางอุบายอะไรแบบนั้นเป็นครอบครัวกันแท้ ๆ แต่ทำตัวเหมือนกับศัตรูไปได้”

เธอเอื้อมมือไปโอบเอวของเจียงชื่อและวางศีรษะลงบนหัวใจของเจียงชื่อ

“โอนสิทธิ์ในหุ้นทั้งหมดให้พี่ใหญ่ ให้เธอไปเล่นเป็นตัวร้ายสินะ”

“ถ้าเธอโอนหุ้นไปให้พี่สองก็แล้วไปแต่ถ้าไม่โอนให้นั้นก็เป็นปัญหาระหว่างเธอกับคุณปู่และพี่สองแล้วละให้พวกเขาทะเลาะกันไปเถอะฉันพอแล้ว ไม่อยากเข้าไปจุ้นจ้านแล้ว”

ฟังจากน้ำเสียงที่เธอถอนหายใจก็พอจะรู้ว่าเธอเหนื่อยจริง ๆ แล้ว

ผ่านมาตั้งนานแล้วตระกูลติงก็ยังใส่ร้ายเรื่องต่าง ๆ นา ๆ และกดดันติงเมิ่งเหยนมาโดยตลอด มากไปกว่านั้นคุณปู่ติงจ้งเองก็ลงสนามด้วยตัวเอง เลยไม่อาจรู้ได้เลยว่าเขาวางแผนการร้ายไว้ตั้งเท่าไหร่เพียงเพื่อที่จะใส่ร้ายติงเมิ่งเหยน

พอได้แล้วจริง ๆ กับชีวิตแบบนี้ไม่อยากกลับไปเป็นแบบนั้นอีกแล้ว

ติงเมิ่งเหยนบอกว่า “ฉันไม่แค่จะคืนสิทธิในหุ้นกลับไปเท่านั้น ในการประชุมสิทธิในหุ้นครั้งใหญ่วันมะรืนนี้ฉันจะสมัครใจที่จะลาออก หลังจากนั้นฉันก็จะไม่เป็นส่วนหนึ่งของบริษัทติงหรงอีกแล้ว และจะไม่ข้องเกี่ยวกับตระกูลติงอีก”

ติงหงเหย้าพยักหน้า “ถึงเธอจะไม่บอกฉันก็ไม่ให้อภัยไอ้แก่นั่นหรอก ให้ฉันต้องติดคุกมานานหลายปีขนาดนี้ฉันจะให้มันรับผิดชอบทั้งหมด!”

ทั้งสองคนเดินออกหน้าเรือนจำ ขึ้นรถและขับออกมาด้วยท่าทีใหญ่โต

บนรถ

ติงจื่อยวี่พูดอย่างมีความสุขว่า “พี่ เหมือนกับที่พี่คาดเดาไว้เลยเมิ่งเหยนโอนสิทธิ์ในหุ้นทั้งหมดมาให้ฉันจริง ๆ ด้วย ปัญหาก็คือฉันรู้สึกว่าเธอมีบางอย่างผิดปกติแต่เธอก็ไม่ได้พูดปฏิเสธฉันนะ”

ติงหงเหย้ายิ้ม

“นิสัยของน่องเล็กก็แบบนี้แหละ ใช้อารมณ์ในการตัดสินปัญหา ยอมที่ใช้ไม้อ่อนไม่ยอมใช่ไม้แข็ง”

“อีกอย่าง เธอหวังที่จะโอนสิทธิในหุ้นทั้งหมดให้กับเธอ ให้เธอไปเป็นตัวร้าย ให้เธอไปทะเลาะกับคุณปู่และเฟิงเฉิงและเธอจะได้ออกมาจากวังวนนี้ได้ไงละ”

“แนวคิดของสาวน้อย แนวคิดของคนอ่อนแอก็ถูกลิขิตไว้แบบนี้แหละ”

ติงจื่อยวี่พยักหน้า “เมิ่งเหยนถูกลิขิตไว้แล้วว่าไม่มีทางทำการใหญ่ได้หรอก ไม่พูดถึงเธอแล้วละ พี่ชายใหญ่มีหุ้น10%ที่เหลืออยู่ของเธอแล้วเรื่องที่เราจะทำก็สามารถที่จะสำเร็จได้อย่างราบรื่นแล้ว”

ติงหงเหย้าพยักหน้า “อย่าเพิ่งดีใจไปก่อนเลย ฉันยังต้องวางแผนขั้นตอนการประชุมใหญ่สิทธิในหุ้นวันมะรืนนี้อีกสักหน่อย หึหึ ต้องให้คุณปู่ประหลาดใจสักหน่อยแล้ว!”

“ประหลาดใจเหรอ? เกรงว่าจะเป็นตกใจน่ะสิ?”

“ไม่ว่ายังไงก็จะทำให้คุณปู่ตกใจซะจนอ้าปากค้างจนหุบไม่ได้เลย ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”

ทั้งติงหงเหย้าและติงจื่อยวี่ก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน แผนการลับที่มุ่งร้ายไปที่ติงจ้งและตระกูลติงภายในนัดเดียวกำลังจะเปิดฉากขึ้นในเร็ว ๆ นี้