น้ำเสียงที่จริงจังของจางถงเหวินนั้นน่าตกใจอย่างยิ่ง ถึงขั้นที่ทำให้ทุกคนคิดว่า คำว่า "ไปซะ" ที่เขาใช้ เมื่อเทียบกับความสุภาพที่เขาแสดงมาตลอด โดยยึดตามน้ำเสียงของจางถงเหวินเมื่อครู่นี้ สมควรใช้คำว่า "ไสหัวไปซะ" ต่างหากถึงจะเหมาะสม
ทุกคนต่างตกอยู่ในสภาพ คุณมองฉัน ฉันมองคุณ ต่างพากันตกตะลึงอึ้งค้าง ไม่รู้ว่าทำไมถึงเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นมาได้
รอยยิ้มบนใบหน้าของติงจื่อยวี่ค่อยๆ เลือนหายไปทีละน้อย ได้แต่ยืนนิ่งอยู่กับที่โดยไม่รู้ว่าควรจะต้องทำยังไง
ให้ไปยังงี้เลยน่ะเหรอ?
ไม่เหมาะสมเอาซะเลย
อย่างน้อยก็ควรต้องรู้หน่อยมั้ยว่าทำไม?
ติงจื้อยวี่กลืนน้ำลาย แล้วลองถามอย่างไม่แน่ใจว่า " ขอถามหน่อยได้ไหมว่า ทำไมคุณถึงอยากให้ฉันไป? "
จางถงเหวินวางกระเป๋าเดินทางสีดำไว้บนโต๊ะ แล้วพูดด้วยสีหน้าท่าทางจริงจังว่า: "สาเหตุเพราะอะไรคุณไม่รู้จริงๆ น่ะเหรอ ? ในนี้ใส่อะไรไว้ คุณไม่รู้จริงๆ น่ะเหรอ?"
เขากวาดสายตามองทุกคนในที่นั้น
"พอดีเลย ฉันจะได้ใช้โอกาสนี้คุยกับทุกคนรวดเดียวให้จบๆ ไป"
"การประมูลของเรา เปิดเป็นสาธารณะและตัดสินอย่างยุติธรรม จะชนะการประมูลได้หรือไม่ ขึ้นอยู่กับพลังความแข็งแกร่ง กับศักยภาพของตัวเอง แต่ไม่ใช่เพราะใส่ซองแดง!"
"วันนี้ฉันผิดหวังมาก พวกคุณแต่ละคนคิดว่าสถานที่ประมูลแห่งเป็นอะไรไปแล้ว? แข่งกันใส่ซองแดงว่าของใครจะหนากว่ากัน คุณคิดว่าที่นี่คือตลาดประมูลของทั่วๆ ไปงั้นเหรอ!"
ทุกคนต่างถูกคำพูดเหล่านี้ด่าซะจนเละเทะ
ตอนนี้ ทุกคนรู้แล้วว่าทำไมติงจื่อยวี่ถึงถูกไล่ออกไป จำนวนเงินในกระเป๋าเดินทางของเธอ น่าจะสูงที่สุดในหมู่ผู้เข้าประมูลอย่างแน่นอน
ตอนนี้ทุกคนต่างก็มีบทสรุปในใจกันหมดแล้ว
แต่ทุกคนแค่แปลกใจว่า ทำไมกฎเกณฑ์เดิมๆ ที่เคยใช้กันมาตลอด พอมาครั้งนี้กลับใช้ไม่ได้ขึ้นมาซะแล้วล่ะ?
จางถงเหวินพูดต่อ: "คุณติงจื่อยวี่ เงินในกระเป๋าเดินทางของคุณ ถือเป็นการดูถูกและหยามเกียรติเจ้าหน้าที่ของเราอย่างถึงที่สุด! ถ้าวันนี้เรามอบโครงการให้คุณไปดำเนินการ นั่นก็เท่ากับว่าเราไม่ยุติธรรมกับคนอื่น!"
ติงจื่อยวี่ถึงกับโง่รับประทานไปแล้ว ทำไมการให้เงิน ถึงกลายเป็นการทำให้คนอื่นขุ่นเคืองใจไปซะแล้วล่ะ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...