จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 77

บทที่77 น้ำลดตอผุด

ฝนตกหนักขึ้นเรื่อยๆ และเทลงมาไม่หยุด รถคันเล็กขับท่ามกลางสายฝนจนถึงหน้าสำนักงานใหญ่ของผู้บริหารระดับสูงเขตเจียงหนาน หลังจากจอดรถแล้ว ชายวัยกลางคนในชุดสูทได้เดินออกมา

เขาคือเฉินยู่ รองผู้อำนวยการสำนักงานทรัพยากรน้ำ

เดิมทีได้เตรียมพร้อมเข้านอนที่บ้านแล้ว จู่ๆก็ได้รับสายจากสำนักงานใหญ่ ขอให้มาทันที

เฉินยู่รู้ว่าต้องมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นอย่างแน่นอน เขาจึงแต่งตัวทันทีแล้วรีบขับรถมา

เขาเพิ่งลงจากรถ ถัดจากนั้นเป็นรถตำรวจขับเข้ามา มีชายหนุ่มสวมเครื่องแบบตำรวจลงมาจากรถ เขาคือรองหัวหน้าสถานีตำรวจ --- หยวนจื่อเหิง

“รองผู้บัญชาการหยวน คุณก็มาด้วยเหรอ?”

“คุณคือ...ผู้บัญชาการเฉินสินะ? คุณเองก็ได้รับสายจากสำนักงานใหญ่ด้วยใช่ไหม?”

“ใช่แล้วครับ”

“คุณรู้ไหมว่ามันคือเรื่องอะไร?” หยวนจื่อเหิงเอ่ยถาม

“ไม่รู้ครับ จู่ๆก็เรียกให้มาที่นี่ ผมเองก็งงอยู่เหมือนกัน”

“คาดว่าต้องเกิดเรื่องใหญ่แล้ว ไป ลองไปดูที่ห้องทำงานของผู้บริหารระดับสูงด้วยกันเถอะ”

“อื้ม ไปกันเถอะครับ”

ทั้งสองคนรีบเดินตามกันเข้าไปในอาคารทันที เมื่อขึ้นลิฟต์มาถึงชั้น 16 มู่หยางอีก็มารออยู่หน้าลิฟต์ก่อนแล้ว

ภายใต้การแนะนำของมู่หยางอี เฉินยู่และหยวนจื่อเหิงได้เข้าไปในห้องทำงาน แล้วมองเห็นชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาคนหนึ่งนั่งอยู่ที่ตำแหน่งผู้บริหารระดับสูงและกำลังมองพวกเขาอย่างเย็นชา

นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของผู้บริหารระดับสูง

ทั้งสองมองหน้ากันและกันต่างไม่กล้าพูดอะไร

เจียงชื่อโยนซองจดหมายลงบนโต๊ะ “พวกคุณเปิดดูด้วยตัวเอง”

เฉินยู่เอื้อมมือไปหยิบซองจดหมายมาเปิดดูแล้วตรวจสอบภาพถ่าย จดหมายและบันทึกข้อความทีละอัน

หยวนจื่อเหิงมองดูอยู่ข้างๆ

เมื่อมองดูแล้ว ใบหน้าของเฉินยู่ก็ซีดเผือดแล้วตกใจกลัวจนตัวสั่นไปทั้งตัว

หลังจากดูทั้งหมดแล้ว เฉินยู่ก็กลืนน้ำลายแล้วพูดด้วยความสั่นกลัวว่า “ผู้บริหารครับฯ ผมเองก็เพิ่งจะรู้เรื่องนี้ สำนักงานทรัพยากรน้ำของพวกเราเกิดเรื่องประเภทนี้ขึ้น เป็นความล้มเหลวในการจัดการของผมเอง ผมจะรีบไปจัดการเดี๋ยวนี้!”

เจียงชื่อพูดว่า “พวกคุณแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม เฉินยู่คุณไปจัดการปัญหาของติงฉี่ซาน หยวนจื่อเหิง คุณไปจัดการกับเมิ่งเจี้ยนซู่”

“ครับ!”

“รับทราบครับ!”

ทั้งสองคนไม่พูดจาไร้สาระให้มากความ หลังจากได้รับคำสั่งแล้วก็หมุนตัวออกไปทันที ในบทที่จากไป ยังสามารถรู้สึกได้ถึงความกลัวจนตัวสั่นของเฉินยู่

ทันใดนั้นเจียงชื่อก็นึกอะไรออกบางอย่าง เขาพูดสองคำข้างหูมู่หยางอี

มู่หยางอีพยักหน้าแล้วออกจากห้องทำงาน

.......

ในตอนนี้ ภายในคลับเฮ้าส์ที่มีแสงไฟนีออนกะพริบ เมิ่งเจี้ยนซู่และลูกชายเมิ่งจื้อติ้งกำลังร้องเพลงและดื่มอย่างมีความสุข พวกเขาแต่ละคนโอบกอดสาวสวยเซ็กซี่ร้อนแรงใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

เมิ่งจื้อติ้งพูดว่า “พ่อครับ พ่อเดาว่าตอนนี้ตาแก่นั่นจะไปขอให้ใครช่วยเหลือได้หรือเปล่า?”

เมิ่งเจี้ยนซู่มีความสุข “ไม่ต้องสนใจหรอก ถึงแม้จะไปประจบประแจงขอร้องให้คนมาช่วยเรื่องนี้ สุดท้ายเดาได้เลยว่าไม่ได้มาสักหยวนหรอก เขาน่ะ ครั้งนี้จะต้องตายแน่ๆ”

“ฮ่าๆ มาครับ พ่อ พวกเรามาดื่มรวดเดียวให้หมดเลย”

ขณะที่ทั้งสองคนกำลังดื่มเหล้า ในระหว่างนั้นเองจู่ๆประตูของคลับเฮ้าส์ก็ถูกเตะออก

ตำรวจที่สวมเครื่องแบบกลุ่มหนึ่งได้พุ่งพรวดเข้ามาล้อมทุกคนเอาไว้ในพื้นที่ โดยถือปืนเล็งเป้าไปที่เมิ่งเจี้ยนซู่และคนอื่นๆ

เมิ่งเจี้ยนซู่ตกใจจนกระโดดโหยง

“อย่าขยับ ทุกคนย่อตัวลงแล้วเอามือวางไว้บนหัว!”

ทุกคนไม่กล้าหายใจ แล้วนั่งยองๆลงไปทีละคน

เมิ่งเจี้ยนซู่เงยหน้าขึ้นมองแว็บหนึ่ง แล้วมองเห็นคนคุ้นเคย เขายิ้มร่าและพูดว่า “รองผู้บัญชาการหยวน ผมเองนะ เมิ่งเจี้ยนซู่ไง ครั้งก่อนพวกเรายังไปกินข้าวด้วยกันอยู่เลย คุณลืมไปแล้วเหรอ? วันนี้ผมออกมาร้องเพลง กินเหล้า นี่เกิดเรื่องใหญ่สินะ? พวกคุณถึงมากันเยอะขนาดนี้?”

หยวนจื่อเหิงพูดอย่างเย็นชา “ไม่ต้องมาตีสนิทเลย เมิ่งเจี้ยนซู่ ขณะนี้ทางตำรวจตั้งข้อกล่าวหาคุณขโมยเงินบริษัทสามสิบล้านหยวน ปลอมแปลงบัตรเครดิตธนาคารและโยนความผิดให้กับผู้อื่น โปรดให้ความร่วมมือแล้วกลับไปกับพวกเราด้วย”