จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 779

"ขอบคุณค่ะอาหญิง!!!" ซูสวนมีความสุขเป็นอย่างมาก

การมีความสุขนี้ไม่ใช่แค่เพียงมีความสุขที่สามารถรับมือกับคู่นัดบอดได้ แต่มันเป็นความสุขที่มากขึ้นไปอีกขั้นหนึ่ง

ในฐานะที่เป็นผู้หญิง ติงเมิ่งเหยนนั้นเข้าใจความรู้สึกในแง่มุมนี้ดี เธอรู้สึกได้ว่าตำแหน่ง‘เมียหลวง'ได้เผชิญกับความท้าทายที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

แถมยังเป็นความท้าทายจากน้องสาวที่สนิทกันเสียด้วย

ติงเมิ่งเหยนรู้อย่างลึกซึ้งว่าซูสวนจะต้องตกหลุมรักเจียงชื่อเข้าให้แล้ว ความรักแบบนี้ไม่อาจปิดบังอำพรางได้

แม้ว่าปากจะไม่ได้พูดอะไร แต่การกระทำและคำพูดนั้นต่างเต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งความรัก

ต่อหน้าคนอื่น ติงเมิ่งเหยนนั้นไม่เคยกังวลไม่ว่าจะเป็นในเรื่องของหน้าตาหรือแม้กระทั่งเรื่องการอบรมเลี้ยงดู ติงเมิ่งเหยนไม่เคยแพ้ผู้หญิงคนไหน แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับซูสวน นี่เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกกลัว

ซูสวนมีบางอย่างที่ติงเมิ่งเหยนไม่มี---ความเยาว์วัย

ลมหายใจเยาว์วัยที่เต็มไปด้วยกลิ่นหอมของหญิงสาวนั้นถือเป็นสิ่งที่ชายใดก็ไม่อาจต้านทานได้ ไม่ต้องพูดถึงซูสวนที่เป็นนักศึกษาที่มีลีลาและอุปนิสัยที่เหนือกว่ามาก

ติงเมิ่งเหยนที่ได้ก้าวเข้าสู่สังคมนั้นได้สูญเสียความไร้เดียงสาและความมีชีวิตชีวาไปหมดแล้ว

ติงเมิ่งเหยนจะไม่แปลกใจเลยหากว่าเจียงชื่อนั้นเปลี่ยนใจไปชอบลูกพี่ลูกน้องของเธอแทน

ไม่แปลกใจแต่ก็คงจะเจ็บปวดใจ!

มือของติงเมิ่งเหยนกำลังสั่น

"ที่รัก?"

เจียงชื่อยื่นมือออกไปจับติงเมิ่งเหยนพร้อมกับถามว่า "เธอเป็นอะไรหรือเปล่า?สีหน้าดูไม่ค่อยดีเลยนะ หรือว่าเธอรู้สึกไม่สบายใจ ไม่อยากให้ฉันไปเหรอ?"

ติงเมิ่งเหยนฝืนยิ้มออกมา "มีอะไรที่ไหนกันล่ะ นายไปช่วยเถอะ ไม่เป็นอะไรหรอก"

ปากกับใจไม่ตรงกัน

แม้ว่าภายในใจจะไม่ต้องการให้เจียงชื่อนั้นจากไปเป็นอย่างมากแต่ปากกลับพูดไม่ออก

โอ้ ผู้หญิงนี่นะ!