จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 803

ในบ้านหลังเก่าของตระกูลติง เจียงชื่อเข้าไปในห้องรับแขกภายใต้การนำของแม่บ้าน

หลังจากนั้นไม่นานคุณปู่ติงจ้งก็เดินเข้าไปพร้อมกับถาดซึ่งวางถ้วยชาสองใบและกาน้ำชา

เจียงชื่อลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว

"นั่งเลยๆ ตามสบาย" ติงจ้งให้เจียงชื่อนั่งลง จากนั้นเขาก็วางถ้วยน้ำชาตรงหน้าและรินน้ำชาด้วยมือของเขาเอง

เจียงชื่อมองไปที่น้ำชาอย่างไม่ขยับสายตา

ติงจ้งก็นั่งลงและถามด้วยรอยยิ้มว่า "ทำไมไม่ดื่มล่ะ? เอ็งกลัวปู่จะวางยาเหรอ?"

เจียงชื่อถึงกับหัวเราะออกมา "ไม่ได้กลัวถูกวางยาหรอกครับ แต่ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย ทำไมจู่ๆ คุณปู่ถึงชวนผมมาดื่มชาครับ?"

ติงจ้งพยักหน้า "อื้ม ถ้าปู่ไม่พูด เอ็งก็คงไม่สบายใจสินะ ที่ปู่เรียกเอ็งมาดื่มชาด้วยกัน ก็เพื่อจะขอบคุณเอ็งน่ะสิ ขอบคุณที่เอ็งช่วยติงเฟิงเฉิง ไอ้หลานชายที่ไม่เอาไหนของปู่ไว้"

เมื่อเขาพูดเช่นนี้ เจียงชื่อก็เข้าใจทันที

จากนั้นเขาหยิบถ้วยชาขึ้นมาจิบ "คุณปู่รู้แล้วเหรอครับ?"

"แน่นอนสิ" ติงจ้งพูดต่อ "ปู่ไม่ได้ตาบอดหูหนวกนะ ที่บ้านเกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ ปู่จะไม่รู้ได้ยังไง? แต่บอกตรงๆ เลยนะว่า ครั้งนี้ติงหงเหย้าฉลาดแกมโกงจริงๆ อย่าว่าแต่เฟิงเฉิงเลย ต่อให้เป็นปู่ก็ต้องหลงกลมันอยู่แล้ว"

เมื่อเปลี่ยนเรื่องคุย ติงจ้งก็พูดกับเจียงชื่อต่อว่า "แต่ปู่ชื่นชมในความสามารถของเอ็งจริงๆ นะ สามารถเคลื่อนไหวอำนาจระดับสูงในครั้งเดียวแบบนี้ ต่อให้ปู่รู้ว่าเอ็งคือเทพแห่งสงครามชูร่า รู้ว่าเอ็งคือเจ้าแห่งสามเมือง แต่ปู่ก็ยังรู้สึกน่าทึ่งสำหรับวิธีการของเอ็ง เจียงชื่อ เอ็งเป็นคนเก่งจริงๆ"

เจียงชื่อได้แต่ยิ้มตอบและจิบชาต่อ

"แต่ว่า......" ติงจ้งมองไปที่เจียงชื่อ "มีหลายเรื่องที่ปู่ยังไม่เข้าใจ"

"เรื่องอะไรครับ?"

"เรื่องแรกเลยนะ ทำไมเอ็งไม่บอกเรื่องนี้กับติงเฟิงเฉิงล่ะ? มันจะได้รู้บุญคุณของเอ็ง"