ทุกคนปล่อยให้เวลาสิ้นเปลืองเช่นนี้ต่อไป เจียงชื่อก็ไม่เอ่ยปริปาก กระทั่งควักโทรศัพท์ออกมาเล่นเกม
เขาไม่กลัวคนที่อยู่ข้างหน้าเหล่านี้จะออกไป
ใครออกไปก่อนก็ฟ้องคนนั้น ไม่มีใครกล้าที่จะไป
ทั้งสองฝ่ายเงียบงันเป็นเวลาจะสิบนาทีแล้ว ในที่สุดก็มีคนทนไม่ไหวแล้ว ผู้บริหารระดับสูงของบริษัทท่านหนึ่งลุกยืนขึ้นมา พร้อมเอ่ยด้วยน้ำเสียงเกรงกลัว: "ผู้จัดการเจียง ผมผิดไปแล้ว ผมจะทำตามที่คุณว่า จ่ายเงินชดเชยแล้วไสหัวไป"
ในที่สุดก็มีคนขยับเนื้อตัวแล้ว
เจียงชื่อพยักหน้า "ได้ หนึ่งล้าน ไปห้องบัญชีละกันนะ จะมีคนคิดบัญชีกับนาย"
ผู้บริหารท่านนั้นกัดฟันกรอด
หนึ่งล้าน สำหรับผู้บริหารระดับกลางของกิจการนั้น ถือว่าเยอะมากๆ ทว่าตั้งหลายปีมานี้ เขาโกงไปเยอะกว่านี้ ตอนนี้ก็แค่ต้องเอาออกมาส่วนหนึ่งจากเงินที่เขาโกงมาเท่านั้น
เพื่อไม่เข้าคุก จึงต้องอดทนไว้!
ผู้บริหารท่านนั้นออกไปจากห้องประชุมโดยเร็ว แล้วไปรายงานที่ห้องบัญชี
จ่ายเงิน ลาออก และไสหัวไป เจียงชื่อได้จัดเตรียมฝ่ายการเงินบัญชีมารับผิดชอบโดยเฉพาะเพื่อวันนี้ตั้งนานแล้ว ทุกอย่างดำเนินไปได้อย่างราบรื่น และรวดเร็วอย่างยิ่ง
เมื่อมีผู้ทำก่อน คนอื่นๆ เองต่างก็ทยอยลุกขึ้นมาตาม
เมื่อมีภัยพิบัติใหญ่มาประชิด ต่างคนก็ต่างกระจัดกระจายกันไป
เดิมทีพวกเขาก็มาอยู่ร่วมกันเพราะผลประโยชน์อยู่แล้ว ตอนนี้ไม่มีผลประโยชน์แล้วจะอยู่ต่อทำไม? และไม่มีใครถวายชีวิตให้หยวนหยาเหว่ยอีกต่อไปแล้ว ทุกคนคิดก็มีแต่จ่ายเงินเพื่อความสงบสุข
นับประสาอะไรกับเงินที่เจียงชื่อให้พวกเขาควักออกมา มันไม่ได้เกินไปเลย สามารถรับได้
ผู้ที่โกงไปเยอะ ก็ควักออกมาเยอะหน่อย ผู้ที่โกงไปน้อย ก็เอาออกมาน้อยหน่อย ถึงอย่างไรจำนวนที่เจียงชื่อบอก ทุกคนก็รับได้ทั้งนั้น และนี่ก็สามารถมองออกได้ว่า ข้อมูลที่เจียงชื่อมีอยู่นั้นแม่นยำอย่างยิ่ง มิเช่นนั้นก็คงไม่มีทางที่จะปฏิบัติกับพวกเขาทุกคนไม่เหมือนกันได้
แต่ละคนต่างก็ยอมแพ้แล้ว
และสุดท้ายก็เหลืออยู่สองคนนั่นคือ หยวนหยาเหว่ย และฉังหยัง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...