จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 919

ข่งเหลียนเซิ่งยังคงอยู่ในความงมโข่งและไม่รู้อะไรเอาซะเลย หลังจากเห็นปฏิกิริยาของติงจื่อยวี่กับติงหงเหย้าแล้วเขาก็รู้สึกพอใจมาก

ในใจพูดว่า 'ฮ่า ๆ สองคนนี้ยังต้องตกใจเลยเหรอ? ดูท่าแล้ว ตัวปลอมที่เราหามาคุณภาพใช้ได้เลยสินะ?'

เขาที่ไม่รับรู้อะไรเลยในใจยังเต็มไปด้วยความสวยหรู

เจียงชื่อเดินเข้าไปในห้องรับแขกแล้วนั่งลงและยิ้มถามติงจื่อยวี่ว่า "พี่ใหญ่ครับ พี่ก็มาเซ็นสัญญากับเถ้าแก่หยวนเหรอครับ?"

ติงจื่อยวี่ถึงกับหน้าซีดและพูดอะไรไม่ออก

เซ็นสัญญา?

เหอะๆ เธอจะเซ็นสัญญาอะไรได้?

เธอแค่จะมาดูละครสดและหวังจะได้ผลประโยชน์ไปเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้น แต่ใครจะรู้ว่าเธอต้องเป็นตัวตลกไปซะเอง

หยวนไท่อธิบายว่า "คุณติงตั้งใจมาช่วยเราครับ ครั้งนี้ต้องขอบพระคุณคุณติงเป็นอย่างสูง ที่ให้ผมมีโอกาสได้ร่วมงานกับผู้จัดการเจียงครับ"

เจียงชื่อพยักหน้าตอบ ตอนนี้เขาถึงเข้าใจความจริงทุกอย่าง

ไม่แปลกใจเลย เพราะเขาไม่ได้มีความขัดแย้งกับข่งเหลียนเซิ่ง และข่งเหลียนเซิ่งไม่มีเหตุผลที่จะทำร้ายเขาโดยไร้เหตุผลเช่นกัน

ต้นไม้ยังมีราก สายน้ำยังมีต้นน้ำ ฉะนั้นทุกเรื่องต้องมีต้นตออยู่แล้ว และติงจื่อยวี่ก็คือคนที่บงการอยู่เบื้องหลังของเรื่องนี้

ติงจื่อยวี่นั่งลงด้วยความอึดอัด เธอขนลุกไปทั้งตัว และรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองเลย

เดิมทีอยากหาเจียงชื่อตัวปลอมมาทำร้ายหยวนไท่ จากนั้นให้หยวนไท่กับเจียงชื่อทะเลาะกันเอง ส่วนเธอก็ยืนชมละครอยู่ข้างๆ แต่ตอนนี้มันกลับกัน เจียงชื่อไม่ใช่ตัวปลอม แต่เป็นตัวจริง

ทีนี้ติงจื่อยวี่เองที่ต้องตกอยู่ในสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

เธออยากเปิดโปงเจียงชื่อ แต่คิดๆ แล้วเธอจะเปิดโปงเรื่องอะไร?

เพราะเขาเป็นตัวจริง หรือว่าจะให้เธอบอกกับหยวนไท่ว่าตัวจริงคนนี้ไม่ใช่คนที่เธอตั้งใจหามา? คนที่เธอหามาคือตัวปลอมต่างหาก?

แล้วนั่นมันไม่ใช่การขุดหลุมฝังตัวเองหรือ?

แต่ถ้าหากไม่ทำอะไรเลย เธอต้องเฝ้าดูเจียงชื่อโอ้อวดข้างเดียวหรือ?

ที่น่ารำคาญที่สุดคือ ข่งเหลียนเซิ่งที่อยู่ตรงหน้าคนนี้กลับไม่รู้อะไรเลย เขาได้แต่ยิ้มให้กับติงจื่อยวี่และรู้สึกได้ใจมาก เหมือนเขาตั้งใจจะบอกว่า 'ดูสิ ตัวปลอมที่เขาหามาคนนี้มันเหมือนตัวจริงมากเลยใช่ไหม?'

ติงจื่อยวี่ได้แต่กุมหน้าผากด้วยมือข้างเดียวและไม่สามารถทนดูได้อีกต่อไป

เธอเคยเห็นคนโง่ แต่ไม่เคยเห็นใครที่โง่ขนาดนี้มาก่อน

ความรู้สึกแบบนี้ก็เหมือนคุณใช้มือถือของแท้ไปหลอกล่อผู้ซื้อ แต่ผู้ซื้อไม่รู้อะไรเลย และมือถือที่ซื้อไปก็เป็นของแท้ แถมผู้ซื้อยังประทับใจคุณอีกด้วย

คนขายแบบนี้มันช่างโง่จนหาที่เปรียบไม่ได้

ติงจื่อยวี่ไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งเธอต้องร่วมมือกับผู้ขายที่โง่เขลาขนาดนี้

เจียงชื่อโบกมือแล้วตอบว่า "ไม่เกี่ยวกับผลประโยชน์หรอก แต่ผมตั้งใจจะวางมือแล้ว"

วางมือ?

ทุกคนต่างมองหน้ากันและไม่เข้าใจว่าเจียงชื่อหมายถึงอะไร การงานทุกอย่างกำลังไปได้สวย แต่ทำไมเขาถึงเลือกวางมือ?

เจียงชื่อพูดต่อ "ช่วงนี้แรงกดดันในการทำงานของผมมากเกินไป ผมวางแผนว่าหลังจากสัญญาของบริษัทที่เหลือหมดลง ผมจะยกเลิกสัญญาทุกเจ้า แม้แต่ในเครื่องประดับดาวฤกษ์ผมก็ไม่ทำแล้ว ดังนั้นเถ้าแก่หยวนครับ ในช่วงเวลาแบบนี้ผมจะไม่เซ็นสัญญาใหม่กับใครหรอก"

"นี่มัน......" หยวนไท่ถึงกับมือไม้สั่น เขารู้สึกว่าตัวเองถูกหลอกแล้ว

คุณไม่คิดจะเซ็นสัญญาตั้งแต่แรก แถมยังคิดจะวางมืออีกด้วย แล้วคุณจะมาที่นี่ทำไม?

หัวใจของหยวนไท่แทบจะหลั่งเลือด และเขารู้สึกว่าบริษัทกำลังจะพินาศแล้ว

แต่ในเวลานี้ เจียงชื่อก็พูดด้วยรอยยิ้ม "ถึงแม้ผมจะไม่เซ็นสัญญากับคุณ แต่ผมสามารถเซ็นสัญญาข้อตกลงระยะสั้นกับคุณได้"

สัญญาระยะสั้น?

ดวงตาของหยวนไท่เป็นประกายทันที เขารู้สึกได้ต่อลมหายใจและรีบถามว่า "สัญญาระยะสั้นแบบไหนครับ?"

เจียงชื่ออธิบายว่า "เราทำสัญญาระยะสั้น แล้วผมจะเลือกหินให้คุณภายในระยะเวลาที่กำหนด ให้บริษัทของคุณได้ทำเงินอีกสักครั้ง เป็นยังไงครับ?"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หยวนไท่ก็ดีใจจนแทบจะกระโดดร้องเต้น