ข่งเหลียนเซิ่งโกรธจนแทบเป็นบ้า เขาถูกหลอกแล้วยังไม่พอ แถมยังต้องเสียเงินอีกหนึ่งล้านหรือ?
เหอะๆ คนโง่สิถึงจะยอมจ่าย!
ในขณะที่เขาพยายามจะโต้เถียงกับเจียงชื่อ ในเวลานี้ประตูถูกเปิดออก หยวนไท่ก็เดินเข้ามาพร้อมกับสัญญาใบใหม่ที่เพิ่งร่างเสร็จและพูดด้วยรอยยิ้มว่า "ผู้จัดการเจียงครับ ต้องขออภัยที่ให้รอนานนะครับ สัญญาใบใหม่ผมร่างเสร็จแล้ว รบกวนคุณช่วยตรวจสอบทีว่าผมต้องแก้ตรงไหนนะครับ"
เขาก็วางสัญญาใบใหม่ตรงหน้าเจียงชื่อด้วยความเคารพ
เจียงชื่อหยิบเอกสารขึ้นมาแล้วกวาดมองไปด้วยและพูดไปด้วยว่า "อื้ม หลักๆ แล้วสัญญาชุดนี้ไม่มีปัญหาอะไรครับ จริงด้วยสิ เถ้าแก่หยวนครับ ผมมีเรื่องอยากจะเพิ่มเติมหน่อย"
"ว่ามาเลยครับ"
"การเซ็นสัญญาของผมกับคุณในครั้งนี้ ผมไม่ได้ต้องการเงินของคุณเลยสักบาท และไม่ได้เรียกร้องผลประโยชน์ใดๆ ล่วงหน้าเลย ดังนั้น เถ้าแก่หยวนครับ ถ้าคุณให้ผลประโยชน์ล่วงหน้า นั่นเป็นการละเมิดข้อตกลงนะครับ แล้วถ้าเป็นเช่นนั้น ผมก็จะดำเนินการต่อไม่ได้ ผมหวังว่าคุณจะเข้าใจนะครับ"
สีหน้าของหยวนไท่เปลี่ยนไปอีกครั้ง "คือว่า......"
เขามองไปที่ติงจื่อยวี่กับติงหงเหย้า เพราะเขาเพิ่งมอบเครื่องประดับอันวิจิตรงดงามแก่พวกเขาสอง ถ้าตามคำพูดของเจียงชื่อ เขาได้ทำการละเมิดข้อตกลงไปแล้ว
ต้องเอาของคืน!
ติงจื่อยวี่หายใจเร็วขึ้น เธอรู้สึกโกรธมาก
ไม่ได้ดูการโชว์ตลกก็แล้วไป แต่ตอนนี้เธอยังต้องคืนของขวัญแค่ชิ้นเดียวที่เธออยากได้ ไอ้เจียงชื่อ แกมันแสบจริงๆ เลยนะ
"เอาคืนไป!"
ติงจื่อยวี่โยนกล่องเครื่องประดับของเธอลงบนโต๊ะทันที ส่วนติงหงเหย้าก็ค่อยๆ วางของลงบนโต๊ะอย่างเงียบๆ
เมื่อกี้เอาไปเท่าไหร่ ตอนนี้ต้องคืนกลับไปเท่านั้น
ห้ามเอาไปแม้แต่ชิ้นเดียว
หยวนไท่จึงยิ้มพูดว่า "ขอบคุณ คุณติงที่เข้าใจกันนะครับ"
ติงจื่อยวี่หัวร้อนมาก เข้าใจกัน? เข้าใจป้ามึงสิ!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...