ฟังจากคำพูดผิวเผินแล้ว ชายสูงอายุคนนี้ดูเหมือนจะพูดจาเชิดชูตัวเอง แต่ความจริงแล้วมันเป็นการดูถูกตำรวจ
ด้วยอำนาจของตระกูลจ้าวในหลายปีที่ผ่านมา ชายสูงอายุคนนี้ได้ก่อเรื่องไว้มากมายในเขตเจียงหนาน และเซี่ยเมิ่งจื้อก็เป็นฝ่ายที่อดทนต่อเขาและใช้ไม้อ่อนมาตลอด
ดังนั้น ชายสูงอายุจึงเคยชินกับการรังแกเซี่ยเมิ่งจื้อ
วันนี้เขาตั้งใจจะแกล้งเซี่ยเมิ่งจื้อต่อหน้าเจียงชื่อด้วย เพื่อให้เจียงชื่อเห็นถึงอิทธิพลอำนาจของเขาและแสดงศักยภาพของเขา
ซึ่งถ้าถามปกติแล้ว เซี่ยเมิ่งจื้อต้องยอมแน่นอน
แต่วันนี้ไม่ใช่
เซี่ยเมิ่งจื้อหัวเราะเบาๆ และชี้ไปข้างในแล้วพูดว่า "คนข้างในคนนั้นบอกว่า 'ไม่เชื่อ' เหรอ?"
ชายสูงอายุพยักหน้า "ใช่น่ะสิ กบในกะลา ไม่รู้จักชื่อเสียงเรียงนามของตระกูลจ้าว เสี่ยวเซ่ คุณต้องทำให้มันรู้......"
ก่อนที่ชายสูงอายุจะพูดจบ เซี่ยเมิ่งจื้อก็ยกมือขึ้นเพื่อส่งสัญญาณให้เขาหยุดพูด
ทันใดนั้น เซี่ยเมิ่งจื้อเปลี่ยนรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาให้กลายเป็นสีหน้าเฉยเมยและพูดอย่างเย็นชาว่า "เหล่าจ้าว คุณไม่ใช่เด็กแล้ว ทำไมยังทำตัวเหมือนเด็กไปได้?"
หืม?
ชายสูงอายุตกตึงทันที
พูดอะไร? เซี่ยเมิ่งจื้อบ้าไปแล้วหรือ ถึงกล้าพูดกับเขาแบบนี้?
"เซี่ยเมิ่งจื้อ!"
"เหล่าจ้าว!" เซี่ยเมิ่งจื้อตวาดใส่ "ตำรวจของเราเป็นตำรวจของประชาชน มีหน้าที่ปกป้องผลประโยชน์ของประชาชน แต่ไม่ใช่ผลประโยชน์ของครอบครัวตระกูลจ้าวของพวกคุณ วันนี้คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะพาคุณผู้ชายท่านนั้นกลับไป และตำรวจอย่างเราก็จะเมินเฉยต่อเรื่องนี้ไม่ได้!"
หลังจากหยุดไปสักพัก เขาก็พูดต่อ "ผมขอเตือนคุณไว้ก่อนนะ ถ้าคุณกล้าทำอะไรที่นี่ ผมจะให้คุณชดใช้ด้วยเลือด!"
เด็ดขาด
ชัดเจน
ชายสูงอายุมองไปที่เซี่ยเมิ่งจื้ออย่างตกตะลึง หลายปีที่ผ่านมานี้ เขาไม่เคยเห็นเซี่ยเมิ่งจื้อพูดแบบนี้มาก่อนเลย
นี่มันบ้าไปแล้วหรือ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...