จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 958

ฉีเจิ้นพูดด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย "โอ้ว ทำไมถึงทำตัวละอายใจแบบนั้น ไปทำอะไรไม่ดีแล้วถูกเมียจับได้แล้วจะขอผมให้ไปช่วยแก้ตัวกับเมิ่งเหยนใช่มั้ย?"

เขาพูดไปก็แกะจดหมายไป พอหยิบจดหมายที่อยู่ข้างในออกมาแล้วตั้งใจอ่านไปรอบหนึ่ง

ตอนแรกยังไม่ค่อยตั้งใจ

แต่อ่านไปอ่านมา ฉีเจิ้นก็เริ่มแตกตื่น เพราะจดหมายฉบับนี้มันเป็นจดหมายลาออก?!

ฉีเจิ้นเริ่มร้อนรนแล้ว มือก็เริ่มสั่นขึ้นมา ก้มมองจดหมายแล้วเงยหน้าไปมองเจียงชื่อ มองๆ เจียงชื่อแล้วก้มลงไปมองจดหมาย ไม่เข้าใจและไม่เชื่อว่ามันเป็นความจริง

"นี่น้องเจียง ปะ.....เป็นเพราะอะไร? ผมทำไม่ดีกับคุณเหรอ?"

เจียงชื่อกดมือของฉีเจ้นเอาไว้ "ไม่ครับ พี่ฉีดีต่อผมมาก ถ้าเป็นประธานบริษัทอื่น ก็ไม่มีใครที่จะเชื่อใจผมเท่าคุณอีกแล้ว"

"แล้วทำไมคุณถึงต้องไปด้วยล่ะ? มีใครในบริษัทที่พูดไม่ดีกับคุณใช่มั้ย? ผมจะไล่มันออกทันทีเลย!"

"พี่ฉี พี่เข้าใจผิดแล้วครับ"

เจียงชื่อยกแก้วเหล้าขึ้นมาจิบอย่างไม่รีบร้อน ถอนหายใจออกมายาวๆ จากนั้นก็พูดไปว่า "ผมมีเรื่องที่สำคัญมากๆ ต้องไปทำ เลี่ยงที่จะลาออกไม่ได้ครับ"

"เรื่องอะไรที่สำคัญขนาดนั้น?"

"ผม....ได้เบาะแสของพ่อแล้วครับ"

ฉีเจิ้นถึงกับอึ้ง เขาเองก็รู้เรื่องที่พ่อของเจียงชื่อหายสาบสูญและตามหาไม่เคยเจอเหมือนกัน

"ยังไง รู้ว่าอยู่ไหนแล้วใช่มั้ย?"

เจียงชื่อพยักหน้า "ก็ไม่ถือว่ารู้ที่อยู่ แค่ได้เบาะแสมาบ้าง ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด ตอนนี้พ่อของผมน่าจะอยู่ที่เมืองหลวงผมจำเป็นต้องไปที่เมืองหลวงสักรอบ ตรวจสอบให้ชัดเจน ดังนั้น งานทางฝั่งเขตเจียงหนามผมจึงต้องลาออกครับ"

พอพูดมาแบบนี้ ฉีเจิ้นก็ไม่มีอะไรต้องพูดอีก

เขาเก็บจดหมายลาออกเอาไว้ แล้วพูดไปว่า "ตกลง ผมเข้าใจแล้ว น้องเจียงไม่ต้องเป็นห่วง ตำแหน่งผู้จัดการจัดซื้อผมจะเว้นไว้ให้คุณตลอด อย่างมากก็แค่หาใครสักคนมาทำงานแทนไปก่อน เมื่อไหร่ที่คุณตามหาพ่อเจอแล้ว ก็ค่อยกลับมาทำงานตอนนั้น และผมยังจะบอกคุณอีกว่า ต่อไปคุณก็ไม่ต้องทำงานทุกวัน คุณแค่มีชื่ออยู่ในตำแหน่งก็ยังได้!"

นี่มันถือเป็นบุญคุณอันใหญ่หลวงมาก