จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 987

ทุกคนมองไปในทิศทางของเสียง และเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งเอนหลังพิงเก้าอี้ด้วยสายตาที่เหนื่อยล้า

ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเจียงชื่อ

เหล่ายาวขมวดคิ้วและพูดอย่างไม่พอใจว่า "นายมันจะไปรู้อะไรห้ะ? พี่ใหญ่ของฉันหายใจเข้าออกแบบนี้ เขากำลังจะตายแล้ว นายยังมากล้าพูดแบบนี้อีก"

"ตาย?" เจียงชื่อขยี้ตา ลุกขึ้นและเดินไป มองลงไปที่เฮียเสือดาว "ไม่ต้องกังวล ไม่ตายแน่นอน"

เมื่อพูดแบบนั้น เจียงชื่อก็ย่อตัวลงจะไปสะกิดเฮียเสือดาว

เหล่ายาวหยุดเขา "นายจะทำอะไร"

เจียงชื่อพูด "ช่วยนายเรียกเขาตื่น"

"เรียกตื่น" เหล่ายาวเย้ยหยัน: "นายเนี่ยนะ ยังจะเรียกพี่ใหญ่ฉันตื่น? จะตายก็เพราะนายสะกิดเนี่ยแหละ!"

"ไม่แน่นอน"

"ฮ่าฮ่า นายบอกไม่ก็ไม่หรือไง?"

"แน่นอน"

"แล้วถ้าเขาตายล่ะ?"

เจียงชื่อตบหน้าอกด้วยมือของเขา "ถ้าตาย ก็เอาชีวิตฉันแลกคืนก็ได้"

ประโยคนี้หนักพอตัว เคยเห็นพระเอกช่วยนางเอก แต่ไม่เคยเห็นใครเอาชีวิตตัวเองเข้ามายุ่งเกี่ยว

เริ่นจื่อหลันตกตะลึง "ชื่อเอ๋อ นายจะทำอะไร?"

หญิงโลลิก็พูดอย่างกังวลว่า "พี่คะ อย่าพูดแบบนี้เลยค่ะสองคนนั้นมันสารเลวไม่รู้จากอายคน พี่จะเอาชีวิตพี่มาพนันแบบนี้ มันไม่คุ้มเลยนะคะ อีกอย่าง เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับพี่เลย ถ้าพี่ตายเพราะเราสองคน พวกเราจะรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตเลยนะคะ"

หญิงน้ำแข็งไม่ได้พูดอะไร เธอเพียงแค่จ้องมองไปที่เจียงชื่อ

ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสงสัย

เจียงชื่อยิ้มอย่างชิวๆ "ถ้าฉันกล้าพูดแบบนี้ ฉันมีความมั่นใจที่จะพูด ถ้าเขาตาย ก็แลกด้วยชีวิตของฉัน ตกลงกันไว้ละนะ"

พูดสักขนาดนี้แล้ว เหล่ายาวจะพูดอะไรกลับได้ล่ะ?

เขาทำได้แค่ดูเจียงชื่อสะกิดเฮียเสือดาว

"เฮ้ อย่านอนแล้ว พื้นมันหนาวนะ ตื่นได้แล้ว" เจียงชื่อสะกิดร่างของเฮียเสือดาว

ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ เลย

เหล่ายาวมีความสุข มันต้องเป็นแบบนี้อยู่แล้ว หัวแตกขนาดนี้ คนก็เป็นลมตายไปแล้ว เรียกตื่นแบบนี้มันจะตื่นได้ไงล่ะ?

หากยังไม่หยุดเลือดที่ไหลได้ เฮียเสือดาวก็จะไม่มีชีวิตอยู่ได้ นับประสาอะไรเรียกตื่นก้ตื่นขึ้นได้

แต่เจียงชื่อยังคงสะกิดต่อ

หญิงน้ำแข็งพูดอย่างเย็นชา: "นายโม้พอใจยัง?คิดว่าตัวเองเป็นฮีโร่หรือไง? ถ้าไม่มีความสามารถ ก็อย่ามายุ่ง ไปให้พ้นเพื่อฉัน!"