จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 112

สรุปบท บทที่112 ลูกศิษย์ของหมอเทวดาจู่เห้อ: จอมนักรบทรงเกียรติยศ

สรุปเนื้อหา บทที่112 ลูกศิษย์ของหมอเทวดาจู่เห้อ – จอมนักรบทรงเกียรติยศ โดย โซ่วปี่หนานซาน

บท บทที่112 ลูกศิษย์ของหมอเทวดาจู่เห้อ ของ จอมนักรบทรงเกียรติยศ ในหมวดนิยายใช้ชีวิต เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย โซ่วปี่หนานซาน อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

ชายคนนั้นอายุไม่มากนัก ดูท่าสามสิบกว่า แต่แต่งตัวดูไม่ค่อยเข้ากับยุคสมัย ถังเสี่ยนจงจึงยิ้มแล้วพูดขึ้น“ช่วยคนหนึ่งชีวิตได้บุญกว่าสร้างเจดีย์เจ็ดชั้น ผมจะกล้าตำหนิคุณได้อย่างไร รีบมานั่งสิ”

ทั้งสองคนดูสนิทสนมกันดีมาก ดูท่าน่าจะเป็นสหายเก่าของถังเสี่ยวจง

เขาดูฟางเหยียนแนะนำตัวพูดขึ้น“นี่เป็นเพื่อนน้อยๆของผม คุณหยาง หยางจื่อโล่”

“ส่วนคนนี้คือคนที่ผมเคยเล่าให้ฟัง ฟางเหยียน หมอเทวดาฟาง”

ฟางเหยียนคะเนมองหยางจื่อโล่ พยักหน้าให้อย่างรับรู้

แววตาของหยางจื่อโล่แสดงความสงสัยเล็กน้อย คอยมองหยางจื่อโล่ไม่หยุด หลังจากที่คะเนมองแล้ว แววตาก็ยังคงสงสัย เพราะเขาคิดว่าฟางเหยียนเป็นตาแก่คนหนึ่ง คิดไม่ถึงว่าจะหนุ่มขนาดนี้

หยางจื่อโล่กับถังเสี่ยนจงมีความผูกพันกัน ทั้งหมดเป็นเพราะชื่อเสียงของหยางจื่อโล่ที่หนานหลิง เขาเป็นลูกศิษย์ของหมอเทวดาจู่เห้ออันดับหนึ่งของจีน ที่หนานหลิง ก็ถือว่ามีชื่อเสียงระดับหนึ่ง คนใหญ่คนโตมักจะมาให้เขาตรวจ

หยางจื่อโล่มองดูฟางเหยียนตั้งคำถาม“คุณฟาง มีชื่อเสียงเกรียงไกร ได้ยินมาว่าคุณใช้การรักษาสิบสามเข็มของสำนักเทพที่สืบทอดกันมานาน เป็นอย่างนั้นจริงหรือ”

น้ำเสียงของหยางจื่อโล่ยังแฝงด้วยความเคลือบแคลงและไม่เชื่อใจ ฟางเหยียนพยักหน้าตอบรับ

ดูสีหน้าของฟางเหยียน ทำให้หยางจื่อโล่ไม่สบอารมณ์อย่างมาก คนๆนี้ดูยโสกว่าที่ตัวเองคิด

คิดมาถึงตรงนี้ หยางจื่อโล่แค่นเสียงเย็นขึ้นทีหนึ่ง พูด“ผมก็วิจัยเรื่องฝังเข็มเหมือนกัน อาจารย์ของผมคือหมอเทวดาจู่เห้อ คิดว่าคุณคงเคยได้ยินชื่อเสียงท่านมาบ้าง”

ในตอนที่พูดสองคำนี้ออกไป เขาก็เชิดหน้าขึ้น ราวกับไม่เห็นหัว

ฟางเหยียนส่ายหน้ากล่าว“ไม่เคยได้ยิน”

หยางจื่อโล่หน้าง้ำลงทันที แค่นเสียง พูดว่า“ไม่เคยได้ยินเหรอ น้องชาย คุณกำลังล้อผมเล่นหรือเปล่า”

ฟางเหยียนจ้องหยางจื่อโล่เขม็งตอบกลับ“ผมสนิทกับคุณมากนักหรือไง”

คำพูดเดียว ทำให้ถังเสี่ยนจงรู้สึกลำบากใจยิ่ง เขากำลังจะพูดอะไร

หยางจื่อโล่แย่งพูด“คุณไม่ได้สนิทกับผม แต่คุณไม่รู้จักอาจารย์ผมได้อย่างไร แล้วคุณได้วิชาฝังสิบสามเข็มของสำนักเทพมาได้ไง”

ฟางเหยียนยังคงรักษาสีหน้าสงบตอบกลับ“ผมเข้าใจฝังสิบสามเข็มสำนักเทพ แล้วทำไมต้องรู้จักอาจารย์คุณด้วย”

ถังเสี่ยนจงจึงได้พูดแทรกคำหนึ่ง มองไปที่ฟางเหยียนแล้วถาม“หมอเทวดาฟาง คุณไม่รู้จักหมอเทวดาอาวุโสจู่เห้อจริงๆเหรอ”

ฟางเหยียนส่ายหน้าพูดว่า“ไม่รู้จัก!”

เขาไม่รู้จักจู่เห้ออะไรนั่นจริงๆ แต่ฟังจากที่ทั้งสองคนพูด น่าจะเป็นบทบาทที่สำคัญมาก

ถังเสี่ยนจงรีบพูด“หมอเทวดาฟาง หมอเทวดาบรรพชนจู่เห้อท่านนี้เป็นหมอที่มีชื่อเสียงและเป็นที่นับถือของประเทศจีน ปีนี้อายุหนึ่งร้อยสามปีแล้ว ก็ยังคงเดินทางไปทั่ว เสาะหาสมุนไพร และมีชื่อเสียงก้องไปทั่วประเทศจีนและทั่วโลก หากแต่เสียดาย ผมอายุขนาดนี้แล้ว ยังไม่เคยเจอหน้าผู้อาวุโสสักครั้ง ผมคิดว่าคุณเป็นลูกศิษย์ของท่านเสียอีก”

“หยางจื่อโล่ คำพูดนี้หมายความว่าอย่างไร ตัวเองเรียนไม่ได้ ก็จะไม่ให้คนอื่นได้เรียนด้วยหรือไง คณฟางรักษาผมจนหาย นี่ก็เป็นการพิสูจน์แล้วว่า คุณรักษาผมไม่หาย ก็แสดงแล้วว่าคุณสู้คนอื่นไม่ได้”

คำพูดของหลินถงทำให้หยางจื่อโล่โกรธจนหน้าเขียว เขารีบพูดขึ้น“คุณผู้ชายไม่รู้เสียแล้ว โรคที่คุณผู้ชายเป็นได้แต่เพียงประคอง รักษาไม่ได้ แม้ว่าจะมีคนบอกว่าสิบสามเข็มประตูเทพจะสามารถรักษาอาการป่วยของคุณ แต่ศาสตร์ฝังเข็มที่ร้ายที่สุดก็คือศาสตร์สิบสามเข็มนี่แหละ และก็เป็นการฝังเข็มต้องห้าม ถ้าไม่ชำนาญเต็มร้อยก็ไม่ควรใช้การฝังเข็มนี้ จะเป็นอันตรายถึงชีวิตคนได้ อีกอย่าง การฝังเข็มนี้อาจารย์ยังเรียนไม่หมด”

“ความหมายของคุณคือ ผมจะตายงั้นเหรอ คุณอยากจะให้ผมตายใช่ไหมล่ะ”คำพูดของหลินถงเย็นเฉียบดุจน้ำแข็ง

หยางจื่อโล่รีบพูด“ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น คุณผู้ชายอย่าเข้าใจผิดเด็ดขาด”

“ความสามารถของคุณฟางเป็นอย่างไร ลูกน้องอย่างคุณไม่จำเป็นต้องวิจารณ์!”หลินถงพูดเสียงจ๊อกแจ๊กจอแจ

หยางจื่อโล่ก้มหน้าพูด“ผมคิดว่าคุณผู้ชายเข้าใจผมผิด ผมแค่สงสัยในความสามารถของคุณฟาง แพทย์แผนจีนของเราชื่อเสียงขจรไกลขนาดนี้ ไม่ใช่สิ่งที่จะเรียนรู้กันภายในไม่กี่ปี อาจารย์ของผมเรียนรู้วัฒนธรรมแพทย์แผนจีนห้าพันปีมาชั่วชีวิต เรียนรู้การฝังเข็มมาเป็นสิบๆปี ก็เรียนรู้ได้ถึงเข็มที่สิบสองของสิบสามเข็มสำนักเทพ และก็ไม่ได้จะมั่นใจด้วย คุณฟางอายุน้อยเพียงนี้ ผมจะเชื่อได้ไงว่าเขาเรียนรู้ศาสตร์ฝังเข็มนี้จริงๆ”

อายุน้อย หยิ่งยโส นี่เป็นนิสัยของหยางจื่อโล่

ฟางเหยียนพูดกับหยางจื่อโล่“ถ้าคุณไม่เชื่อ ผมจะลองบนตัวคุณให้ดูก็ได้ ว่ากันว่าสิบสามเข็มสำนักเทพนี้ใช้รักษาคนที่มีโรคพลังหยิน จะทำให้ดีขึ้น ถ้าใช้กับคนที่สุขภาพดีทุกด้าน ก็จะทำให้ร่างกายอ่อนแอลง แล้วกลับกลายเพิ่มพลังหยินมากขึ้น ถึงขนาดสามารถเห็นวิญญาณ คุณจะกล้าลองมั้ย”

สีหน้าหยางจื่อโล่น่าเกลียดยิ่งขึ้น เขากำลังจะพูด ถังเสี่ยนจงก็ชิงพูดขึ้น“อ๋อ อย่างนั้นหรือ ผมก็อยากรู้ว่านี่จะเป็นจริงหรือเท็จ ถ้าคุณหยางไม่เชื่อคุณฟาง ลองดูหน่อยก็ได้ ผมเองก็อยากเปิดหูเปิดตา ดูว่าสิบสามเข็มสำนักเทพนี่จะแน่แค่ไหน”

“ไม่ใช่!”หยางจื่อโล่จ้องไปที่ถังเสี่ยนจงราวกับเตรียมตัวพูดอะไร

แต่ก็โดนหลินถงขัดจังหวะก่อน“ว่าไงล่ะคะ ไม่กล้าทดลองใช่ไหม งั้นก็อย่าพูดจาสามหาว ทำเหมือนกับว่าโลกทั้งใบมีแต่คุณกับอาจารย์เท่านั้นที่รู้ศาสตร์ฝังเข็ม”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบทรงเกียรติยศ