จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 113

สีหน้าหยางจื่อโล่ยิ่งดูบิดเบี้ยว เห็นได้ชัดว่าหลินถงเข้าข้างฟางเหยียน ถังเสี่ยนจงสนใจขึ้นมาอีก คง ได้แต่ก้มหัวศิโรราบ

ดังนั้นพวกเขาจึงพูด“ก็ไม่ได้หมายความอย่างนั้น แค่รู้สึก...”

“คุณหยาง คุณไม่กล้าจริงๆเหรอ หรือว่าไม่เชื่อใจคุณฟาง ”ถังเสี่ยนจงถามเสียงดัง

ฟางเหยียนจึงพูดเสริม“คุณหยางสบายใจได้ ถ้าผมให้คุณเห็นของพวกนั้นได้ ก็หมายความว่ามั่นใจว่าจะรักษาคุณหาย ถ้าคุณตายหรือเกิดปัญหาอะไร ตระกูลถังเรียกตำรวจพาตัวผมไปได้ตลอดเวลา”

ถังเสี่ยนจงรีบพูด“คุณหยางเป็นลูกศิษย์ของหมอเทวดาบรรพชนจู่เห้อ และผมก็เชื่อว่าเขาจะไม่ทำให้เกิดเรื่องอะไรแน่นอน”

“ใช่ค่ะ ฉันเองก็เชื่อในความสามารถของคุณหยาง”หลินถงยิ้มออกเล็กน้อย

หยางจื่อโล่มองดูถังเสี่ยนจง แล้วมองหลินถง ทั้งสองคนดูมีความคาดหวัง สุดท้ายจึงทอดสายตาไปยังฟางเหยียน พูดอย่างฮึกเหิมว่า“ลองก็ลอง ใครกลัวกัน ผมไม่เชื่อว่าคุณจะฝังเข็มสิบสามเข็มสำนักเทพได้”

ฟางเหยียนค่อยๆหยิบเข็มสิบสามเข็มออกมาจากกระเป๋า พูดว่า“งั้นก็มาเถอะ ขอใช้เข็มกดจุดเหรินจง ซ่าวซาง ยิ่นไป๋ ต้าหลิง กุ่ยลู่ เฟิงลู่ เจี๋ยเชอ เฉิงเจียง เหลากง ซ่างซิง กุ่ยจ้าง ฉู่ฉือ กุ่ยเฟิงสิบสามจุด”

จุดทั้งสิบสามจุดนี้ เป็นจุดที่จำเป็นสำหรับจุดสิบสามจุด

หยางจื่อโล่ฟังจนลิ้นแข็ง บนหลังเหงื่อท่วม เขารู้จักสิ่งนี้ ถ้าปักลงไป ผิดพลาดไปเล็กน้อย ก็อาจตาย ได้ เขาอายุน้อยขนาดนี้ ถ้าต้องอึดอัดตาย ไม่คุ้มแน่นอน

ดังนั้นเขาจึงรีบลุกขึ้นยืน พูดว่า“ทำไมผมต้องเชื่อคุณ”

“บังอาจ！”ถังเสี่ยนจงตบโต๊ะ แววตาทั้งสองจ้องมองหยางจื่อโล่อย่างเย็นชาถามขึ้น“คุณหมอหยาง หมายความว่าอย่างไร”

หยางจื่อโล่พูด“ท่านถัง เจ้าหนุ่มนี่เป็นนักต้มตุ๋นแห่งยุทธภพ คุณดูไม่ออกเหรอ ที่เขาถืออยู่มันคือเข็มสำหรับฝังเข็มที่ไหนกัน เข็มเงินที่เราใช้ไม่ได้เป็นแบบนี้”

“คุณหยาง คุณพูดแบบนี้ คุณกำลังสงสัยข้อวินิจฉัยของผมใช่ไหม”ถังเสี่ยนจงเดือดดาลมาก

“ผมนับถืออาจารย์ของคุณ ก็เลยไว้หน้าคุณอยู่ คุณจะไม่ยอมรับความนับถือนี้ใช่มั้ย คนที่สงสัยคือคุณ ตอนนี้คนเขาจะพิสูจน์ให้ดู คนที่กลัวก็คือคุณอีก คุณคิดว่าอยู่ต่อหน้าผมจะพูดอะไรก็ได้ใช่ไหม”

ถังเสี่ยนจงไม่ใช่คนตาบอด อ่านความในใจของหยางจื่อโล่ออก เขาก็แค่อิจฉาฟางเหยียนที่อายุน้อยกว่า

“ท่านประมุขถัง ผม ผมไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น！”

“คนมา！”บอดี้การ์ดร่างกำยำสองสามคนเดินเข้ามา

เดินไปทางนั้น ทำหยางจื่อโล่ตกอกตกใจไปหมด

“หยางจื่อโล่ ขอถามหน่อย คุณบอกเสมอว่าเป็นลูกศิษย์หมอเทวดาบรรพชนจู่เห้อ คุณมีอะไรมายืนยัน”ถังเสี่ยนจงบี้ถาม ตรวจสอบ

เขาเริ่มสงสัยสถานภาพของคนๆนี้ ถ้าเป็นลูกศิษย์ที่มีชื่อเสียงและเป็นที่นับถือจะไม่ทำเรื่องอันธพาลเช่นนั้นเป็นแน่ ถังเสี่ยนจงเป็นประมุขของตระกูลอันดับหนึ่งของเมืองหนานหลิง สายตาไม่เลว

หยางจื่อโล่รีบพูดขึ้น“ท่านถัง ผม ผมๆๆๆ ผมเป็นลูกศิษย์ของหมอเทวดาบรรพชนจริงๆ”

”ฉิบหาย！“ถังเสี่ยนจงตบโต๊ะดังปั้ง ตะคอก“ยังไม่พูดความจริงอีก ถ้ายังไม่พูดความจริงอีก จะโยนให้ราชสีห์กิน”

หยางจื่อโล่ขาพับอ่อน เข่าทรุดลงพื้น ส่งเสียงอู้อี้“ผมว่า ผมว่า ท่านถัง ผมไม่ได้เป็นลูกศิษย์หมอเทวดาบรรพชนจริงๆ แต่ ผมเป็นลูกชายของลูกศิษย์ของเขา ก็ถือว่าเป็นลูกศิษย์ครึ่งหนึ่ง！พ่อผมเป็นลูกศิษย์หมอเทวดาบรรพชน เพราะพ่อผมไม่มีความสามารถ จึงโดนไล่ออกมา ไม่กี่ปีก่อนหน้านี้ ร้านผมไม่มีคนเลย ภายใต้ความอ่อนใจ ผมเลยอวดอ้างหมอเทวดาบรรพชนออกมารักษาคน เพื่อที่จะใช้ชีวิต ผมก็โดนบังคับเหมือนกัน”