จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 130

ไม่! พวกไม่อาจจะไม่ทำอย่างนั้นกับเธอ ไม่แน่อาจจะแค่เพื่อเงินก็ได้!

“เงิน ฉันให้เงินพวกนาย ตกลงมั้ย?” ในขณะที่ตื่นตระหนก เย่ชิงหยู่ก็พูดคำพูดที่ดูหมดแรงออกมา

ตอนนี้เธอเป็นประธานของตงข่ายกรุ๊ป อย่างน้อยก็ยังพอมีเงินมาให้ได้บ้าง คนพวกนี้ลักพาตัวมาถ้าไม่ใช่เพราะเงินก็เพราะเรื่องอย่างว่า ถ้าหากว่ามีเงิน พวกเขาก็สามารถไปหาผู้หญิงคนอื่น และลืมเธอไปซะ

ดังนั้นเงิน จึงเป็นสิ่งมั่นคงที่สุดในโลกใบนี้

เมื่อเจ้าอ้วนได้ยินว่าเงินก็นิ่งไปทันที เขาขมวดคิ้วถามว่า “เธอบอกว่า เงิน? เธอบอกว่าจะให้เงินพวกเรา?”

เย่ชิงหยู่พยักหน้าตอบรับ “ใช่แล้ว ขอแค่เพียงพวกนายปล่อยฉันไป ฉันก็จะให้เงินพวกนาย ฉันเป็นประธานของตงข่ายกรุ๊ป ฉันมีเงิน”

“ฮ่าๆ!” อยู่ๆเจ้าอ้วนก็หัวเราะออกมา

“ฮ่าๆๆ!” แล้วเขาก็หัวเราะอีก จากนั้นก็หัวเราะออกมาอีกอย่างอดไม่ไหวแล้ว “ฮ่าๆๆๆ!”

เห็นการหัวเราะที่แปลกๆนี้ เย่ชิงหยู่รู้สึกกลัวมาก ขนลุกไปหมดทั้งตัว

หลังจากที่เจ้าอ้วนหัวเราะไปสักพัก ถึงค่อยๆกลับสู่ปกติ เขามองดูคนข้างกายสองคนแล้วพูดว่า “เงิน? พี่ใหญ่ พี่รอง! พวกพี่ได้ยินมั้ย? ยัยหนูนี่บอกว่าจะให้เงินพวกเรา!”

คนผอมนั้นกลับยิ้ม แต่ผู้ชายอีกคนสีหน้ากลับไม่แปรเปลี่ยนเลยสักนิด มองเย่ชิงหยู่ด้วยสีหน้าเย็นชา

เจ้าอ้วนถอนหายใจทีหนึ่ง พูดว่า “ยัยหนู เธอนี่โง่จริงหรือแกล้งโง่? เธอดูแล้วพวกพี่ ดูเหมือนพวกคนขาดเงินอย่างนั้นหรอ? เธอรู้มั้ยว่าปีหนึ่งพวกเราทำเงินได้เท่าไหร่?”

ดูแล้วไม่ได้ทำเพราะเงิน ในใจเย่ชิงหยู่ยิ่งตกใจมากขึ้น

เจ้าอ้วนส่ายหัวอย่างเอือมระอา “เงินที่พวกเราทำได้ในหนึ่งปีมากกว่าเงินในบริษัทเธอห้าเท่า!”

คนที่อยู่ในสายงานนี้นั้นมีเงินมากจริงๆ ถ้าพวกนักเลงทั่วไปก็พออยู่รอด แต่พวกพี่ใหญ่นั้นไม่เหมือนกัน พวกเขาอยากได้เงินก็มีเงิน อยากได้อำนาจก็มีอำนาจ

สามคุณชายแห่งจินโจวถือเป็นพี่ใหญ่ในเมืองจินโจว เป็นบุคคลใหญ่โตที่มีชื่อเสียงมาก หรือพูดได้อีกอย่างว่า พวกเขาไม่ขาดเงิน

เย่ชิงหยู่กลืนน้ำลาย เธอพยายามกดความกลัวในใจไว้ ถามไปว่า “แล้วเพราะอะไร? ทำไมพวกนายต้องลักพาตัวฉัน?”

สีหน้าของเจ้าอ้วนเคร่งขรึมขึ้นในทันที เขาเข้าใกล้เย่ชิงหยู่เล็กน้อย ในคำพูดที่ลับลมคมในพูดว่า “เพราะอะไร? เพราะว่าเธอไปมีปัญหากับคนที่ไม่ควร แต่ที่น่าเสียดายคือ พวกเราเสพสมเธอได้แค่ครั้งเดียว ก็ต้องฆ่าเธอทิ้ง น่าเสียดายต่อสิ่งสวยงามบนโลกคนนี้จริงๆ”

เย่ชิงหยู่ใจกระตุก เหมือนกับว่าถูกสายฟ้าฟาดลงมาใส่ ไปมีปัญหากับคนที่ไม่ควร หลังจากที่เสพสมครั้งเดียวแล้วก็ต้องฆ่าเธอทิ้ง นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ตัวเธอไปมีปัญหากับใคร? ทำเอาคนอื่นถึงกับต้องฆ่ากัน แล้วยังใช้วิธีที่โหดร้ายแบบนี้ก่อนจะฆ่าทิ้งด้วย

เธอหายใจอย่างแรง รู้สึกอยู่ไม่นิ่งแล้ว รีบส่ายหัวพูดว่า “ไม่ พวกนายเข้าใจผิดแล้ว ฉันจะไปมีปัญหากับใครได้ยังไง พวกนายเข้าใจผิดแน่ๆ ฉันเป็นนักธุรกิจ ไม่มีทางมีปัญหากับใครแน่”

คนพวกนี้ล้วนเป็นคนในสายงาน แล้วยังเป็นพวกนักเลงที่มีอำนาจมากด้วย! สามารถเรียกพวกเขามาได้จะต้องเป็นคนที่มีสิทธิ์และอำนาจ แล้วเป็นใครกันละ? สรุปแล้วเธอไปให้ใครไม่พอใจ?

จางไห่เฟิง?

“ไม่ ไม่นะ!” เย่ชิงหยู่ได้สติกลับมาในทันทีและดิ้นรนอย่างโมโห

แต่ว่าเจ้าอ้วนกลับจับเธอไว้อย่างแรง พูดยิ้มๆว่า “เธอคิดว่าอยู่ที่นี่เธอยังมีโอกาสในการดิ้นรนอีกหรอ? ให้ฉันเล่นด้วยดีๆเถอะ รอฉันเล่นจนสะใจแล้ว ไม่แน่อาจจะไว้ชีวิตน้อยๆของเธอไว้”

ขณะพูดมือของเขาก็ขยับอย่างรุนแรงขึ้นอีก

การกระทำแบบนี้ ทำเอาใจของเย่ชิงหยู่ห่อเหี่ยวจนถึงที่สุด

นี่มันอะไรกัน? หรือว่าคนพวกนี้จะทำอย่างนั้นกับเธอจริงๆ?

เย่ชิงหยู่ยังเป็นผู้หญิงที่ไม่เคยผ่านผู้ชายมาก่อน ถึงแม้ว่าจะแต่งงานแล้ว แต่ว่าพวกเขาก็ไม่เคยทำอะไรกัน ถ้าหากวันนี้ถูกคนพวกนี้ย่ำยี แล้วเธอจะยังมีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไร?

ไม่! เสียงจากส่วนหนึ่งในก้นลึกหัวใจตะโกนออกมา

มองดูการกระทำที่มากขึ้นของเจ้าอ้วน เย่ชิงหยู่ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่ง พูดประโยคหนึ่งออกมาอย่างที่ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะทำ “รอเดี๋ยว!”

คำนี้เธอตะโกนอย่างเสียงดังมาก เจ้าอ้วนเองยังตกใจ

เธอใช้โอกาสนี้จ้องหน้าเจ้าอ้วนแล้วพูดว่า “ฉันขอเตือนนาย ถ้าหากว่าสามีฉันรู้ นายตายแน่ นายจะต้องถูกเขาฆ่าทิ้งแน่”