จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 257

ตอนแรกฟางเหยียนไม่ให้เทียนขุยอยู่โรงพยาบาลธรรมดา จึงได้สั่งซ่งฉาวอู่เป็นพิเศษว่าต้องไปที่โรงพยาบาลเขตให้ได้ ก็เพราะกลัวหมอของโรงพยาบาลธรรมดาไม่ฟังคำสั่ง จะทำเรื่องบ้าๆต่อเทียนขุย ไม่คาดคิดว่าโรงพยาบาลเขตนี้จะเป็นถึงขนาดนี้เป็นแพทย์สนามที่เคยได้รับการฝึกมาแล้วแท้ๆ เพื่อชื่อเสียงที่ตอนเกิดไม่ได้นำติดตัวมาตอนตายก็นำติดตัวไปไม่ได้แล้วมันจะมีประโยชน์อะไร

“ซ่งฉาวอู่ ฆ่ามัน!" ฟางเหยียนพูดออกมาหนึ่งคำอย่างนิ่งสงบ จากนั้นก็เดินเข้าไปในโรงพยาบาลเขต

ซ่งฉาวอู่ชะงัก จากนั้นก็ตะเบ๊ะ ตอบกลับอย่างงงๆ “รับทราบ!"

คำสั่งของเขา ซ่งฉาวอู่จะกล้าต่อต้านได้อย่างไรกัน ถ้าจะโทษก็โทษคณบดีของโรงพยาบาลนี้ที่ทำเรื่องบ้าบอสุดยอดแบบนี้ได้ เขาเตือนหลายครั้งแล้ว ว่าคนนี้เป็นคนที่พวกเขาแตะต้องไม่ได้ นึกไม่ถึงว่ายังจะไปหาเรื่องเขาอีก

ไม่นาน มีเสียงร้องคลั่งดังออกมาตากฝูงชน “แกจะฆ่าฉันไม่ได้ แกจะฆ่าฉันไม่ได้ แกรู้มั้ยว่าฉันเป็นใคร? แกจะฆ่าฉันได้ยังไง?!"

“ปัง!" หลังจากเสียงปืนดัง เสียงนั้นก็เงียบไปในราตรีที่แสนยาวนานนี้

ฟางเหยียนเดินเข้ามาถึงด้านในของโรงพยาบาล แสงไฟยังคงสว่างไสวดังเดิม ราวกับกลางวันแสกๆ

โรงพยาบาลอันว่างเปล่าเดิมทีก็เงียบสงัดอยู่แล้ว ขณะนี้ที่ไร้ซึ่งผู้คน ยิ่งดูวังเวงเข้าไปใหญ่

หลังจากที่เดินไปตามทางเดินหลายสายแล้ว ฟางเหยียนใช้ความโกรธที่แผดออกมาจากร่างกายของเทียนขุยหาเขาเจอ เป็นห้องพักฟื้นที่เต็มไปด้วยกลิ่นเลือดและยาสมุนไพร ในห้องพักฟื้นมีถังไม้ใหญ่ใบหนึ่ง ในถังไม้ใส่สมุนไพรไว้ บนพื้นมีศพที่แข็งตัวอยู่นานแล้วสามศพ ข้างๆศพยังมีเลือดเหลืออยู่ และเทียนขุยกำลังนั่งอยู่บนเตียง หันหลังให้ประตู หันหน้าไปที่กำแพง

แผ่นหลังที่กำยำล่ำสันนี่ก็คือเทียนขุย ฟางเหยียนยืนอยู่ที่ประตู ส่งเสียงเรียกผ่านแผ่นหลังไป “เทียนขุย!"

อีกฝ่ายไม่ได้โต้ตอบกลับ ยังคงหันหลังให้เขาอย่างเป็นไม่ขยับ ฟางเหยียนได้เรียกอีกครั้ง เทียนขุยก็ยังไงไม่โต้ตอบ ฟางเหยียนเริ่มสงสัย หรือว่าเกิดอะไรขึ้น? เมื่อนึกถึงองค์นั้นที่มีการเคลื่อนไหวที่หนานหลิงในช่วงเวลาอันใกล้นี้ ฟางเหยียนก็เคร่งเครียดขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว ถ้าพวกเขาจงใจทำเขา แล้วลงมือกับเทียนขุยก็ไม่ถือเป็นเรื่องแปลกอะไร

เมื่อนึกถึงจุดนี้ ฟางเหยียนเดินไปที่เทียนขุย เขามาถึงด้านหลังของเทียนขุย เอื้อมมือไปวางที่หลังของเทียนขุย แล้วกล่าว “เทียนขุย คุณเป็นอะไร?"

เพิ่งพูดจบ จู่ๆเทียนขุยได้ปล่อยพลังอันแข็งแกร่งออกมา ดูเหมือนจะเอามือของฟางเหยียนออก แต่ขณะเดียวกันนี้เอง มือที่มีพลังมหาศาลได้สะบัดมือของฟางเหยียนออก จากนั้นเทียนขุยค่อยๆหันหน้ามา

นัยน์ตาของเขาเต็มไปด้วยเลือด มีพลังด้านมืดอย่างไร้ขีดจำกัดอยู่ด้วย เหมือนกับปีศาจเพิ่งตื่นภวังค์ที่อยู่ในนรก

เมื่อสบตากัน แม้แต่ฟางเหยียนก็ต้องตกใจกับสภาพของเทียนขุย

นี่คือแม่ทัพของเขาที่จงรักภักดีอย่างมาก ไม่พูดว่าตัวเองเป็นคนปั้นมากับมือ แต่ถือว่ามีความผูกพันกับตน

“โอว!" จู่ๆ เขาอ้าปากคำรามออกมา เหมือนกับสัตว์อย่างไรอย่างนั้น คำรามอย่างบ้าคลั่ง! มีพลังที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่าออกจากปากของเขา

เมื่อพลังนี้ถูกเปล่งออกมา พัดกระทบหน้าของฟางเหยียนจนเจ็บแสบ!

จากนั้น เทียนขุยได้แสดงพฤติกรรมที่ทำให้ฟางเหยียนประหลาดใจ เขายกมือขึ้น ตบไปที่ฟางเหยียนอย่างรุนแรง ฟางเหยียนยกมือขึ้นแล้วจับมือข้างนั้นของเทียนขุยเอาไว้