จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 26

บทที่ 26 ตบหน้าตัวเองเสียงดัง

ฟางเหยียนยิ้มเยาะ “ก็คุณบอกเองนี่นาว่าจะสั่งสอนเขาไม่ใช่หรือไง? แบบนี้สะใจกว่าทำร้ายร่างกายเขาเยอะเลยใช่ไหมล่ะ?”

เย่ชิงหยู่รีบแก้ตัว “ช่างเถอะ เขาไม่ได้ตั้งใจ แต่ลงโทษนิดหน่อยก็พอแล้ว”

“ก็ได้ เห้ย โจวซื่อเฉียง ไสหัวไปซะ!” ฟางเหยียนตะโกนใส่โจวซื่อเฉียง

“ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ” โจวซื่อเฉียงราวกับว่าได้รับคำสั่งจากเบื้องบน พลันพยักหน้ารัว ลุกขึ้นจากพื้นทันที

เหล่ารอบรอบข้างเกิดเสียงวิพากษ์วิจารณ์ขึ้นอีกละรอก

“เฮ้อ ลุกขึ้นแล้ว! เมื่อกี้ฉันคิดว่าเขาเป็นใบ้ซะอีก?”

“ดูสิ เขาเข้าไปที่ซีหนานกรุ๊ป เป็นพื้นที่ของเศรษฐีอันดับหนึ่งตะวันตกเฉียงใต้อย่างหวงหยวนฉาวนี่เอง!”

“แล้วคนเมื่อตะกี้เป็นใคร? เด็ดขาดชะมัดเลย สั่งให้เขาลุกขึ้นก็ลุกขึ้นเลย ไม่อยากจะเชื่อ”

ฟางเหยียนไม่แยแสคำวิพากษ์วิจารณ์เหล่านั้น พลางลากเย่ชิงหยู่เดินออกไป

——

ตระกูลจาง

“เพี๊ยะ!” จางฉี่เหาตบโต๊ะด้วยความโกรธ คำรามเสียงดัง “แกว่ายังไงนะ? เย่ชิงหยู่ถูกไล่ออกมา?”

“ครับ คุณปู่ เธอขี่จักรยานไฟฟ้าไปกับฟางเหยียนครับ ไม่ถูกไล่ออกมาสิแปลก ผมเห็นพวกเธอถูกไล่ออกมากับตาเลย”

“โง่ โง่สิ้นดี เซ็นสัญญาที่สำคัญขนาดนี้ ทำไมถึงได้ขี่จักรยานไฟฟ้าไป นางเย่ชิงหยู่ จะบ้าตาย” จางฉี่เหากล่าว พลางทุบโต๊ะไม่หยุด

คนที่ทำธุรกิจคนไหนบ้านที่ไม่รู้ ว่าการขับรถหรูไปเซ็นสัญญาก็เท่ากับสำเร็จแล้วครึ่งหนึ่ง

แต่เย่ชิงหยู่ขี่จักรยานไฟฟ้าไป โง่สิ้นดี

“คุณปู่ ผมว่านางเย่ชิงหยู่หลงตัวเอง ไม่วางใครไว้ในสายตา เธอคิดว่าการที่ท่านหวงยอมเซ็นสัญญากับเธอแล้ว เธอก็เลยไม่ให้เกียรติท่านหวง ขี่จักรยานไฟฟ้าไปเซ็นสัญญา นี่เป็นการตบหน้าท่านหวงชัดๆ เลย เงินทุนก้อนโตของท่านหวง อย่างน้อยๆ ก็ต้องลงทุนให้กับคนที่ไว้วางใจได้ คราวนี้ สัญญาฉบับนี้ถูกเย่ชิงหยู่ทำลายสิ้น”

“ท่านพ่อ ไม่ได้เซ็นสัญญา ก็เท่ากับว่าตระกูลจางจบเห่กัน!”

“โง่! โง่จริงๆ” จางฉี่เหากัดฟันแน่น แทบอยากจะฉีกเย่ชิงหยู่เป็นชิ้นๆ

ปัญหาที่ตระกูลจางเผชิญในตอนนี้คือความอยู่รอด หากไม่ได้เซ็นสัญญา นั่นก็เท่ากับว่าตระกูลจางตายแหง

“ไห่เฟิง โทรหาเย่ชิงหยู่เดี๋ยวนี้ สั่งให้เธอกลับมาพบฉันเดี๋ยวนี้” จางฉี่เหาออกคำสั่ง

จางไห่เฟิงควักโทรศัพท์ออกมาต่อสายหาเย่ชิงหยู่ทันที

ในตอนนี้เย่ชิงหยู่โอบเอวของฟางเหยียน เพื่อซึมซับความรู้สึกปลอดภัยและอบอุ่นหัวใจจากฟางเหยียน

“รอเดี๋ยว ฟางเหยียน นายจอดรถก่อน!”

เมื่อได้ยินอย่างนั้นหางเหยียนจอดรถทันที เย่ชิงหยู่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู

เมื่อกดรับสาย น้ำเสียงที่ได้ใจของจางไห่เฟิงก็แล่นผ่านมาทันที “เย่ชิงหยู่ คุณปู่สั่งให้เธอกลับมา ตอนนี้เขาโกรธมาก”

ในความคิดของเขา เย่ชิงหยู่ต้องแอบร้องห่มร้องไห้อยู่ที่มุมไหนสักแห่ง

“ได้ ฉันจะกลับไปเดี๋ยวนี้” เย่ชิงหยู่ตัดสายทิ้ง

“มีอะไร?” ฟางเหยียนกล่าวถาม

เย่ชิงหยู่ตอบ “ไม่รู้เหมือนกัน จางไห่เฟิงโทรศัพท์มา เขาบอกว่าคุณตาโกรธมาก ประหลาด”

ฟางเหยียนพยักหน้าอย่างใช้ความคิด ก่อนปลอบใจ “ไม่เป็นไร!”