จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 276

ทนายไม่ได้โง่ เขาพยักหน้าแล้วพูดไปว่า“ใช่แล้ว จะพูดแบบนั้นก็ได้！ถ้าจะเป็นคนที่นายแตะต้องได้ แต่ก็ไม่จำเป็นต้องไปหาเรื่องใส่ตัวแบบนี้เลยนะ ถึงเวลานั้นถ้ามีเรื่องอะไร ปัญหาก็จะไม่ใช่เล็กๆแค่นี้ มันจะเพิ่มทวีคูณขึ้น”

“พอแล้ว เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ！ผมจะรอดูว่าใครมันกล้ามารุกรานผืนแผ่นดินประเทศหวาของผม ถ้ามีคนกล้า มันผู้นั้นก็จะต้องรับโทษ！”คำพูดของเทียนขุยเหมือนดังสายฟ้า ฟาดลงกลางใจของคนทุกผู้！

ทนายคนนั้นหุบปากอย่างว่าง่าย แล้วถอยหลังไปหนึ่งก้าวอย่างเงียบๆ สัญชาตญาณบอกกับเขาว่า ชายหนุ่มคนนี้เป็นผู้ที่เก่งกาจมาก

“สอง！”เขามองไปที่ชายผมทองด้วยสายตาเย็นชา แล้วนับสองออกมา

เสียงของเทียนขุยเหมือนสายฟ้าฟาด ที่ทำให้ชายผมทองตกใจจนสะดุ้ง เขาไม่กล้าสงสัยว่าชายหนุ่มคนนี้จะสามารถฆ่าเขาได้หรือไม่ และไม่กล้าสงสัยว่าชายหนุ่มคนนี้จะไม่กล้าฆ่าเขา！

เทียนขุยเตรียมจะนับสาม แต่ชายผมทองรีบโบกมือพลางพูดขึ้นมาว่า“โน！โน！โน！ฉันจะหมุด จะหมุด！”

พูดจบ ชายผมทองก็ฝืนทนกับความเจ็บปวดเหมือนสุนัขตัวหนึ่ง คลานไปกับพื้น เขากัดฟันกรอด โกรธจนแทบอยากจะฉีกร่างของหมอนี่อยู่แล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะต้องการมีชีวิตรอด เขาไม่มีวันทำแบบนี้แน่！ในตอนที่เกือบจะไม่มีชีวิตแล้ว ศักดิ์ศรีจะไปสำคัญอะไร ในสายตาของเขาไม่นับประสาอะไรไม่ได้เลย สิ่งที่สำคัญที่สุดคือชีวิต ชีวิตก็จะเสียอยู่รอมร่อ ยังจะพูดถึงเรื่องศักดิ์ศรีอะไรอีก

คนที่มุงดูอยู่มองเห็นชายหนุ่มคนนั้นค่อยๆลอดหว่างขาของเทียนขุยไป จึงเริ่มมีเสียงวิพากษ์วิจารณ์อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

“หมอนี่เก่งมากจริงๆ ทำให้ผู้ชายที่หยิ่งจองหองขนาดนั้นคุกเข่าลงได้ แถมยังลอดหว่างขาเขาได้อีก ควรจัดการแบบนี้ตั้งนานแล้ว วันๆ ทำแต่เรื่องหยิ่งผยอง ไม่ถูกเก็บกวาดแบบนี้สักครั้ง เขาไม่มีวันรู้จักเคารพคนอื่นแน่”

“เก่งกาจงั้นเหรอ？เดี๋ยวเขาได้รู้สึกแน่ หมอนี่ไม่ใช่คนที่แตะต้องได้ง่ายๆ เขายิ่งเป็นคนแค้นฝังหุ่นอยู่ด้วย เขาแค่ก้มหัวตอนนี้ชั่วคราวเท่านั้น ไม่ได้มีความหมายอะไรทั้งนั้น ผู้ชายคนนั้นต่างหาก ที่อาจจะต้องชดใช้ด้วยชีวิต”

“ในบางครั้ง ทำเพื่อความโกรธเพียงชั่ววูบ มันไม่คุ้มจริงๆ น่าเสียดายหมอนี่เสียจริง มีฝีมือ แต่กลับทำเรื่องมุทะลุเกินไป”

บ้างก็ถอนหายใจ บ้างก็เปรมปรีดิ์！ ในสายตาของพวกเขา แม้ว่าคนที่จองหองจะคุกเข่าลง มันก็เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของการแก้แค้นเท่านั้น

พวกเขารู้จักปีเตอร์น้องไปแล้ว และบนถนนสายนี้ เขาเป็นตำนานของการกดขี่ข่มเหง

ช่วงเวลาก่อนก่อนหน้านี้ เขาเคยตัดมือคนผู้หนึ่งในเขตหนานซาโจว คนผู้นั้นทำอะไรไม่ได้ ต้องชำระค่าใช้จ่ายพยาบาลด้วยตัวเอง ตอนนี้ยังรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล

หลังจากที่มุดผ่านหว่างขาของเทียนขุยไปแล้ว ชายผมทองก็ทรุดลงกับพื้นตัวอ่อน พลางเอ่ยถาม“ตอนนี้ พอใจหรือยัง？”

เทียนขุยทำเสียงหึหนึ่งครั้ง ไม่พูดต่อ เขามองไปที่พนักงานคนนั้นแล้วพูดขึ้นมาว่า“เอาคลิปนี้โพสต์ลงโซเชียล ฉันจะให้ทุกคนเห็นว่าหมาตัวนี้มุดลอดหว่างขาฉันไปยังไง”

ชายผมทองจ้องมองเทียนขุยด้วยความโกรธ แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไร

พนักงานคนนั้นตัวสั่นงันงก เขาแทบอยากจะร้องไห้ เขาถามด้วยเสียงอู้อี้“จะๆจะโพสต์จริงเหรอครับ？”

เทียนขุยพยักหน้าโดยไม่ต้องคิด“ไม่อย่างนั้นล่ะ？นายคิดว่าฉันล้อเล่นกับนายอยู่เหรอ？”

“เทียนขุย！”ทันใดนั้น ก็มีเสียงเย็นยะเยือกดังมาจากหน้าประตู！

คนในร้านอาหารฝรั่งหันขวับไปในทันที เห็นเพียงชายสวมเสื้อเชิ้ตกับกางเกงยีนพร้อมรองเท้าบูทของทหารยืนอยู่หน้าประตู ผิวของขาวซีดมาก รูปร่างผอมบาง เหมือนคนกำลังป่วยหนัก

“แคกๆๆ！”ในเวลานี้เอง เขาไอออกมาหลายครั้ง ยกมือขึ้นมาปิดปากของเขาไว้ มองดูไปแล้วเหมือนชายชราไม้ใกล้ฝั่ง แต่นี่เป็นแค่ชายหนุ่มที่มีอายุแค่ยี่สิบกว่าเท่านั้น เขาดูน่าสงสารมาก

“จอมพลโผ้จวิน！”ชายร่างกำยำที่อยู่ภายในร้านร่างกายแน่นขนัด เขาพูดกับคนผู้นั้น