จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 363

เมื่อคำพูดของทุกคนเริ่มดังขึ้นมา กาวหรงก็ขมวดคิ้วทันที จากนั้นก็ตะโกนไปว่า “ทุกคนดู นี่เป็นรอยที่ฉันถูกทำร้าย ตอนนี้ หน้ายังไม่หายดีเลยนะ ทุกคนไปกับฉัน หลังจากที่ฆ่าไอนั่นแล้ว ฉันจะให้ทุกคนคนล่ะหนึ่งหมื่น！”

ทุกคนมองไปที่ใบหน้าของกาวหรง มีรอยแดงช้ำจริงๆ จากนั้นก็มีคนเริ่มทำเป็นตัวอย่าง แล้วกล่าว “ถวายตัวรับใช้ประธานกาว ปฏิบัติตามคำสั่งของประธานกาว ฆ่าไอ้คนที่หาเรื่องทิ้งเสีย！”

ที่แท้ เงินก็เป็นสิ่งที่ดีงาม เมื่อได้ยินเงินคำนี้ ทุกคนก็ต่างนำขึ้นมา

หลังจากที่คนนั้นพูดจบ ทุกคนก็ต่างพูดพร้อมเพรียงกันว่า “ถวายตัวรับใช้ประธานกาว ปฏิบัติตามคำสั่งของประธานกาว ฆ่าไอ้คนที่หาเรื่องทิ้งเสีย！”

เสียงดังกึกก้อก ดังสนั่นไปทั่ว！นาทีนี้กาวหรงเองก็เลือดสูบฉีดขึ้นมา

“นี่！” ในขณะที่เลือดกำลังสูบฉีดอยู่นั้น เสียงอันหดหู่ดังขึ้น “แกจะมาหาฉันเหรอ？”

ประโยคนี้ดังเข้าไปในหูของทุกคน ทุกคนต่างหันกลับมาดู ใช้สายตาแปลกใจมองคนที่พูดประโยคนี้ออกมา คนที่มามีสองคน หนึ่งในนั้นวัยรุ่นสักหน่อย แต่หน้าซีดขาว ดูๆแล้วเหมือนคนเป็นโรค และสิ่งสำคัญที่สุดคือเขาใส่กางเกงยีนและเสื้อเชิ้ต มองยังไงก็ไม่เหมือนคนที่รู้จักกาวหรงได้ แต่อีกคนต่างกัน คนนั้นน่าจะเป็นทหาร ร่างกายกำยำ สวมชุดทหาร ดูจากลักษณะท่าทางแล้ว เขาเป็นทหาร

กาวหรงตัวไม่สูงใหญ่ แต่เมื่อยืนในจุดที่สูง ก็สูงมากกว่าคนพวกนั้นอยู่มาก ดังนั้นเขาจึงมองเห็นฟางเหยียน

“เย็ดแม่！” แว็บนั้นเมื่อเห็นฟางเหยียน เขาก็ตาโต อดไม่ได้ที่จะพูดคำคลาสสิกแบบนั้นออกมา เขา เป็นเขาคนนั้น คนนั้นแหละที่ทำร้ายเขา คิดไม่ถึงว่าจะมาหาถึงที่ นี่แม่งมาทำร้ายเขาต่อเหรอ？

เมื่อนึกถึงจุดนี้ กาวหรงก็ยกมือขึ้นมาจับหน้าที่ยังปวดแสบปวดร้อนอยู่ในตอนนี้โดยไม่รู้ตัว นี่เรียกว่าอะไร งูกัดครั้งเดียวกลัวเชือกไปสิบปี！เมื่อเห็นฟางเหยียน ก็นึกถึงฉากที่ตัวเองถูกตบจนควบคุมไม่อยู่

ไม่ๆๆ ตอนนี้กาวหรงจะกลับไอนั่นได้อย่างไรกัน ตัวเองมีลูกน้องมากมายขนาดนั้น โบราณพูดไว้ดี กินเหล้าแล้วกล้า คนเยอะแล้วอำนาจมหาศาล ตอนนี้อำนาจของเขาบีบไอนั่นไว้ให้ตายได้

เมื่อนึกถึงจุดนี้ เขาก็เงยหน้าแล้วกล่าวอย่างจริงจังว่า “ไอเด็กน้อย มีทางสวรรค์แต่แกไม่เดิน กลับเลือกที่จะตกนรก！ฉันกำลังเตรียมตัวจะไปหาแกอยู่พอดี ไม่คาดคิดว่าแกจะมาหาถึงที่”

“อ๋อ？” ฟางเหยียนใช้สายตาเหมือนราชามองไปที่ผู้คนนับพันเหล่านั้น แล้วถามอย่างสบายๆว่า “แกจะจัดการฉัน？”

กาวหรงมองไปยังคนที่ยโสโอหังอยู่ตรงหน้า จากนั้นก็ยกมือขึ้นแล้วกล่าว “แกคิดว่าฉันล้อเล่นกับแก？”

พันกว่าคน ฟางเหยียนไม่ได้สนใจสวะเหล่านี้

ดังนั้นเขาจึงดูแคลน แล้วกล่าว “ต้องจัดการให้ได้？”

“ลงมือ ฟันมันให้ตาย！” กาวหรงขี้เกียจพูดมาก ตะโกนออกไป ทันใดนั้นพันกว่าคนนั้นก็เอาอาวุธออกมา มีมีด ไม้ อาวุธที่สามารถใช้ได้ทั้งหมดต่างอยู่ในมือของพวกเขาทั้งนั้น

มีมีดไม้ และคนมากขนาดนั้น ไม่มีใครขี้ขลาดเลยสักคน ทุกคนล้วนแสดงท่าทางเคียดแค้น พอลงมือก็ได้หนึ่งหมื่น แล้วยังมีคนมากขนาดนั้นอีกด้วย ความจริงคุ้มค่ามาก เพราะบางคนไม่มีโอกาสจะลงมือเสียด้วยซ้ำ ทั้งสองก็ถูกทำร้ายเหมือนหมาไปแล้ว เงินแบบนี้ได้มากง่ายชิบหาย นี่เป็นความคิดของทุกคน